شکنجه های ترسناک جنسی برروی زنان در قرون وسطی 

شکنجه وحشتناک زنان در قرون وسطا

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از سیمرغ، زنان در عصور گذشته غالباً توسط مردانی که سعی در کنترل شکنجه وحشتناک زنان در قرون وسطاآنها داشته اند مورد شکنجه واقع شده اند و این روش های شکنجه به حدی وحشتناک بوده اند که شما با فکر کردن درباره آنها احساس لرز خواهید کرد. در این گزارش با برخی شکنجه های قرون وسطا با ما همراه باشید.

قلاب یا داس بریدن سینه

قلاب سینه ابزاری وحشتناک بود که باعث درد شدید برای قربانیان زن میشد و از دو خار بزرگ و متقارن و یک بدنه تشکیل شده بود که برای پاره کردن سینه های زن و قطع آنها به طور کامل از بدن او تشکیل شده بود و آن را گاهی قبل از استفاده با آتش گرم می کردند. هدف از استفاده از آن، مثله كردن بدن زنی بود كه در چهارچوب خارج از ازدواج، باردار می شد و یا هر زنی كه متهم به داشتن رابطه جنسی در خارج از ازدواج، یا متهم به خیانت زناشویی بود. استفاده از این ابزار وحشیانه در دوران قرون وسطا متوقف شد، اما داعش اخیراً از آن به عنوان مجازاتی برای زنان سوری که در ملاءعام در حال شیر دادن به فرزندان خود بودند استفاده کرد.

دو شقه کردن بدن زنان با ارّه

در حقیقت زنان از این شکنجه وحشتناک نمی توانستند فرار کنند و هیچ راه گریزی از این کابوسها وجود نداشت. این روش شکنجه در قرون وسطی به عنوان یک روش صرفه جویانه با هدف اعمال بیشترین عذاب با کمترین تلاش، مورد استفاده قرار می گرفت فقط دو نفر را می خواست که ارّه را از دو طرف به دست بگیرند. زنانی که به جادوگری، کفر یا زنا متهم شده بودند، به این روش مجازات می شدند. آنها را کله پا می کردند. پاهایشان را از وسط باز می کردند و سپس با اره آنها را دو نصف می کردند. این روش به خاطر این بود که خون در مغز جریان داشته باشد و متهمین تا آخرین لحظه شاهد عذاب کشیدن خود و پاره شدن بدنشان با ارّه باشند. این فرآیند چند ساعت طولانی زمان می برد. سپس بدن توسط جلادها کاملاً به دو قسمت تقسیم می شد. برخی از جلادها وقتی اره به شکم می رسید فرآیند شکنجه را طولانی تر می کردند تا قربانی بیشتر عذاب بکشد.

کمربندهای آهنی

هرچند این کمربندها به معنای کامل دستگاه شکنجه نبودند، باعث می شدند که هر کسی که مجبور بود آنها را بپوشد دچار ناراحتی و آزار شدید بشود، فقط تصور کنید که خواننده عزیز، مجبور شوید یکی از آنها را برای همیشه بپوشید.
قربانیان این ابزار بیشتر دختران یا زنانِ مردانی بودند که میل جنسی شدید داشتند یا اینطور که می گفتند _هوس ران و سلیطه_ بودند. تاریخچه استفاده از این کمربندها به دوره جنگهای باستانی برمی گردد که از آن به عنوان ابزاری برای جلوگیری از تجاوز به زنان استفاده می شد و اولین استفاده ضبط و شناخته شده از آنها مربوط به سال ۱۴۰۵ در شهر (فلورانس) ایتالیا بود، پس از آن اشکال متعدد آن ساخته شد و تا سال ۱۹۳۰ استفاده از آن رواج پیدا کرد.
تنها هدف کمربندهای آهنی جلوگیری از برقراری رابطه جنسی از سوی زن نبود بلکه جلوگیری از حتی خودارضایی آنان بود و آن را دور کمر دختر یا زن می بستند. کلید کمربند آهنی به دست پدر یا همسر زن بود.
شکافی روی در کمربند بود که با شکاف واژن مطابقت داشت - به طوری که یک زن بتواند خون قاعدگی یا ادرار را دفع کند - این ابزار وحشتناک حاوی دندانه های تیز بود که به سمت داخل حرکت می کرد و این دندانه ها آلت تناسلی مردان ناشایست را در هنگام برقراری رابطه جنسی زخمی می کرد.

گلابی شکنجه

نام این دستگاه و شکل آن شبیه گلابی است. در قرون وسطی تا قرن هفدهم مورد استفاده قرار می گرفت. این ابزار آهنی به چهار بخش که از گلبرگ های گل الهام گرفته شده تقسیم میشد که با چرخاندن کلید مارپیچی که در انتهای آن بود گلبرگ ها به آرامی باز می شدند و به طور خاص برای شکنجه زنان متهم به سقط جنین یا جادوگری استفاده می شد. آن را وارد واژن قربانی می کردند و سپس با چرخاندن کلید، به تدریج گلبرگهایش باز میشد تا اندام تناسلی او را از هم جدا کند. این وسیله بعداً با برخی اصلاحات برای وارد کردن به در دهان افرادی که متهم به کفر بودند استفاده میشد و گلبرگهای آن به شکلی گسترده در دهان متهم باز می شد تا جایی که استخوانهای دهان او شکسته شود.

صندلی آهنی

این صندلی آهنی ممکن است ناراحت کننده ترین وسیله شکنجه ای باشد که وجود داشته است، بنابراین قربانی که مجبور شد روی این صندلی بنشیند که با صدها میخ بسیار تیز پوشیده شده بود و متهم مجبور شد برای ساعت های طولانی روی آن بنشیند تا خونریزی کند. این دستگاه شکنجه برای اولین بار در قرون وسطی مورد استفاده قرار گرفت و در هر دو جنس (زن و مرد) مورد استفاده قرار می گرفت اما زنان در معرض استفاده وحشیانه تری از این وسیله بودند و پس از بستن آنها به صندلی، آتش زیر آن روشن می کردند تا قربانی بسوزد و خونریزی کند و این باعث میشد تا ماهیت مجازات با صندلی آهنی برای زنان دو برابر شود.

چرخ کاترین

چرخ کاترین یکی از بی رحمانه ترین روش های اعدام است که در دوران قرون وسطی پدیدار شد و این چرخ ارابه بزرگی بود که گاه با میخ های دندانه دار پوشانده می شد و قربانیان را از کمر به این چرخ دندانه دار که روی زمین قرار داده شده بود می بستند سپس استخوان های آنها را با یک باتوم می شکستند. با ضرب و شتم مداوم آنها با خشونت و بعد از شکستن تمام استخوان های بدن مقتول، او را ترک می کردند تا آنجا تا بمیرد و مرگ اکثر قربانیان این روش وحشتناک روزها طول می کشید. این روش به نام چرخ کاترین شناخته می شد، زیرا قدیس "کاترین اسكندريه" توسط او به دست امپراتور روم ماکسینتیوس اعدام شد و به عنوان "چرخ تخریب" نیز شناخته می شود.

برهنگی مجازات راهبه ها

ایده برهنگی در مقابل مرد عذابی برای راهبه های مؤمن مسیحی بود، بنابراین لباس راهبه ها را درمی آوردند و بدن او را به بدن مرد عریان دیگری گره می زدند. سپس آنها را در رودخانه می انداختند. این مجازات مخصوصاً در زمان حکومت ارعاب در طول جنگ انقلابی فرانسه علیه راهبان و راهبه ها اعمال می شد و این مجازات به ویژه در بین سالهای ۱۷۹۳ و ۱۷۹۴ در شهر (نانت) فرانسه معمول بود و جان بابتیست کاربی کسی بود که دستور آن را صادر می کرد. بعضی اوقات به جای غرق کردن قربانیان در رودخانه، گروهی از مردم آنها را احاطه می کردند و آنقدر با شمشیر به آن ها ضربه می زدند تا قربانیان هلاک شوند.