صیغه بارداری؛ ۴۰ میلیون تومان همراه با ماهی یک میلیون نفقه 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، بازاریست شلوغ که گشتن در آن دردآور است و معاوضه ی حس مادرانه با پول، سیاه ترین بخش آن، زنانی که بیش از ۹۰ درصدشان از طبقه محروم وعموما حاشیه نشین هستند و کمبود های مالی حواس و عواطفشان را به حاشیه رانده است، جزئی ترین مشخصات ظاهری اشان را قطار کردند و کنارش شماره ی تماس گذاشتند آن ها که دنبال فرزند بور و چشم رنگی هستند هم کافیست هشتگ بزنند صیغه بارداری و رقم را کمی بالاببرند.

متقاضیان این کار عموما کسانی هستند که آتش زدن به مالشان افاقه نکرده است دست می برند و تکه های تنشان را به حراج می گذارند یا کلیه اشان را می فروشند یا اندامشان را اجاره می دهند و نسبت به حواس مادرانه و هورمون هایشان بی اعتنا می شوند. زنانی که جنین های چند روزه را در تنشان پرورش می دهند، اما راه ورود مهرنوزاد به قلبشان را می بندند، رنج بارداری و حال وخیم زایمان را به جان می خرند و شهد شیرین مادری را پیشکشش کسانی می کنند که از این نعمت بی بهره اند زنانی که برای مرفه تر ها به وقت نیازشان و در ازای مبلغی به عنوان یک همسر و مادر ایفا نقش کنند و بعد هم که مدت صیغه اشان تمام شد راهشان را می کشند و بی دردسر می روند پی زندگی اشان، آن ها بعد از وضع حمل قرار داد نانوشته بین خود و جسم نحیفی که ۹ ماه سرجان کشیدند را پاره می کنند چراکه دردی به قوت، نداری نمی شناسند.

وقتی بار شکمشان را زمین می گذارند نه منتظرند که با چشمان کنجکاو به صورت لطیف طفل تازه متولد شده چشم بیاندازند و بفهمند چهره اش به چه کسی کشیده؟! نه انتظار سیل مبارکبادهارا می کشند مادران میانجی توان که به تنشان بازمی گردد و جان به دست و پایشان همه چیز برایشان رنگ می بازد اندوه از چشمانشان می چکد و روی سینه ی پرشیرشان جاری می شود رد نبود طفل تازه متولد شده روی تنشان می ماند وهربار نوزادی که نیست تا به آغوش بفشاردند را به خاطرشان می آورد!

رنج مادران میانجی؛ دلتنگی، فقر

آنچه می خوانید از سرگذشت چند زن در نقاط مختلف کشور تهیه شده است کسانی که به صورت اتفاقی با آن ها تماس گرفتم و بیشترشان تجربیات و دلایل مشترکی در زمینه اجاره رحم، فروش تخمک و صیغه بارداری داشتند:

زنی۳۳ ساله است می گوید: «با این که نگاه مردم در شهرستان به شکم برآمده زنی مطلقه بر روح و جسم آدم خنجر می کشد، اما امیدوار است بتواند تا دوسال دیگر رحمش را اجاره دهد. می گوید هیچ مبلغی با عوارض پس از زایمان برابری نمی کند و مانند چند مادر میانجی قبلی از پایین بودن هزینه ها گله مند است. همه چیز برایش از آن جایی شروع شد که فشار های زندگی مشترک را تاب نیاورد و از همسرش جدا شد می گوید به اجبار دو پسربچه اش را دست پدرشان سپرده و حال که می داند بچه ها در آن خانه شکنجه می شوند به فکر جمع کردن مبلغی برای رهن خانه و گرفتن سرپرستی بچه ها افتاده است.

او می گوید: «زمانی که برای گرفتن وام به مسجد رفتم از طرف روحانی محل به اجاره رحم تشویق شدم.» غم ته نشین شده در صدایش را به وضوح حس می کنم: «هم ثواب است هم مقداری پول دستم را می گیرد.» مدت زیادی مردد بودم و نذر نیاز کردم تا خدا در این ۹ ماه ریشه مهر و محبت نوزاد را در دلم بخشکاند بعد از زایمان هم که کار تمام شده است، چون بالافاصله بچه را می برند که بوی مادر را نفهمد و صدای قلبش را نشنود.

او توضیح می دهد: «این اولین بار است که رحمم را اجاره می دهم و با خانواده متقاضی به توافق رسیدیم که نصف کل هزینه را اول پرداخت کنند به این صورت که ۵۰ میلیون با ماهی یک میلیون تومان نفقه به حسابم واریز می شود. در صورتی که بچه ها دوقلو باشند هم۱۰ میلیون تومان به این مبلغ اضافه می شود تمام شرایط و هزینه های جانبی در قرارداد محضری ذکر می شود و احتمال این که کسی ادعا مبلغ یا خدمات جدیدی کند خیلی کم است. او اضافه می کند: «هزینه آزمایش و کرایه راه هم برعهده خانواده است، من برای بچه آن ها انجام می دهم نه خودم!

او می گوید: «هرگونه آسیبی که در طول دوران بارداری به بچه برسد از طریق پزشک قانونی قابل پیگیری ست. اگر در دوران بارداری آسیب عمدی به بچه برسد مادر میانجی باید پاسخگو باشد، اما اگر سقط یا آسیب ناخواسته باشد بااینکه ضربه ی هولناکی به مادر وارد می شود، اما پیگرد قانونی ندارد. در این صورت بعضی خانواده ها هزینه ی اولیه را هم پس گیرند بعد با دلخوری اضافه می کند: «اما اگر کمی معرفت داشته باشند این کار را نمی کنند.»

اومی گوید وقتی توان مقابله با فشار های اقتصادی را از دست داد به صیغه بارداری هم فکر کرده، اما در نهایت زیربار ۹ ماه زندگی با خفت نرفته است. او معتقد است کردار و اعمال پدر و مادر روی سلامت بچه ای که در بطن دارد تاثیر می گذارد. صحبت هایش را با جمله «برج بعد باردار می شوم» به پایان می رساند و در تماس یک ماه بعدمان می گوید: «چون خانواده زیر بار هزینه های رفت و آمد نرفتند، منصرف شده است.»

مدام استرس داشتیم پدر و مادر بچه به دنبالش نیایند!

اولین سوالش این است «شماره ام را از کجا آوردید؟» او اجاره رحم را باعنوان کسب و کار خانگی یا کمک خرج خانواده بودن می شناسد. دوبار تخمک اهدا کرده و یک بار رحمش را اجاره داده است.

زن جوان درباره ی تصمیمش می گوید: «برای کم کردن بار گناه سقط هایم این کار را شروع کردم.» می پرسد شماره اش را از کجا پیدا کردم می خواهد آدرس سایت را بگیرد تا شماره اش را بردارد. می گوید با اینکه به خاطر داشتن سزارین از این چرخه خارج شده، اما ده ها نفر در روز تماس می گیرند و تعداد متقاضیان روز به روز بیشتر می شود. او ادامه می دهد: «از چند سایت آگهی هایم را پاک کردم، اما شماره ام هنوز از طریق واسطه ها در اختیار متقاضیان قرار می گیرد در همین تماس ها پیشنهاد ۱۰۰ میلیون تومانی هم داشتم که حتی حاضر بودند ۵۰ میلیون را اول به حسابم واریز کنند! اگر بدنم می کشید حتما انجامش می دادم»

او سابقه اهدا تخمک هم داشته که نتیجه اش دختران دوقلو و زیبایی هستند که مادرشان ماهانه با ارسال عکسی از آن ها چراغ این ارتباط را روشن نگاه داشته. آتشی کم جان زیرخاکستر مادرانه هایش دل می زند و می گوید روز به روز بیشتر شبیه من می شوند! از پشت تلفن او را نمی بینم، اما مطمئنم لبخند می زند.

او درباره ی وابستگی های این دوران با این مقدمه شروع می کند که: «در رحم جایگزین با این که جنین نزدیک تر است، اما محبت و توجه پدر و مادرش هرلحظه به تو تلنگر می زند که متعلق به تو نیست در صورتی که شباهت فرزندان حاصل از اهدای تخمک می تواند قلبت را زیرو رو کند.

او در ادامه از شرایط دشوار وملاحظات سخت گیرانه و احتمال انتقال بیماری می گوید و می رسد به زمانی که برای چکاب به مطب متخصص می رفت و داستان زنانی که برای سقوط نکردن به دره فقر بندبازی روی عواطف و احساسات انسانی را یادگرفته بودند رابرایم نقل می کند: «زنانی هستند که قبل از برآمدگی شکم و نمایان شدن آثار حاملگی در ظاهرشان نصف هزینه ای که دریافت کردند را کافی می دانند و بچه را با فوت و فنی که از طریق پزشکی قانونی قابل پیگیری نباشد، می اندازند و مبلغی حدود ۵ میلیون تومان که از طرف خانواده قابل استرداد نیست به جیب می زنند.

همین جملات درد فقری را که می کشند برایم نمایان می کند. خانواده ای که چشم به راه قدم نورسیده اشان هستند و زنی که از زور فقر خنجرش را توی چشمشان فرو می کند و امانت چند ماه اشان را می کشد. این رقابتی بودن زندگی پشتم را میلرزاند آن ها با خانواده «بچه ی عزیز کرده» و خودش و دنیایش دشمنی دارند و چه راهی بهتر از این که در بطن خفه اش کنند؟

او ادامه می دهد: «ما ۳ فرزند ناخواسته داشتیم جدا از استرسی که به خاطر بچه مردم داشتم شوهرم مدام از این که خانواده زیر بار بچه نروند و بماند روی دستمان می ترسید البته حق داشت، چون خانواده تبریز بودند و ما قم سکونت داشتیم البته من بعید می دانستم با هزینه ای که کرده بودند برای تحویل بچه نیایند با این حال قبل از این که وارد اتاق عمل بشوم به خانواده التماس می کردم جایی نروند و منتظر بچه بمانند البته طبق قانون و قرارداد ما وظیفه ای در قبال نوزاد نداریم.

او حرف هایش را با این جمله تمام می کند انگار که می خواهد آب پاکی را بریزد روی دستم: «اکثر خانم ها برای پول این کار را می کنند هرکس هم بگوید وابستگی داشته دروغ می گوید او همین طور اضافه می کند: «روزگاربعضی هایشان آن قدر سیاه است که فرزند خودشان را رها کردند، آن ها نسبت به همه چیز کرخت و بی حس شده اند. نوزادی که مال دیگران است، چطور می خواهد شور و شعف را در وجودشان زنده کند؟»

نیاز روی دلبستگی های مادرانه خط می کشد

زنی که پشت تلفن داستانش را برایم روایت می کند میانسال است زمانی که هزینه های زندگی مانند دشمنی خون خوار به جانش افتاده بود با این امید که پولی دندان گیر نصیبش شود و بتواند رنگ فقر را از چهره کودکان خودش بزداید خودش را راضی به انجام این کار کرده است.

او می گوید مادر به همان نگاه گرمی که بعد از زایمان توی صورت بچه می پاشد دلبسته می شود به همین خاطر هم به هیچ مادر میانجی اجازه دیدار با نوزاد را نمی دهند. روز زایمانش چشمان کم فروغش می دود تا صورت مسافر ۹ ماه اش را ببیند، اما موفق نمی شود از هوش می رود و چند ساعت بعد هم توی خانه اش است و انگار نه انگار باردار بوده و تازه نوزادی را به دنیا آورده است.

مشکلات مالی آن قدر شدید بود که امان نمی داد حتی برای لحظه ای به چیز دیگری فکر کنم. آگهی در سال ۹۶ منتشر شده است صدایش به زنی میانسال می ماند که درد بر صدایش پنجه انداخته، جنین را به مستاجری تشبیه می کند و تمام سعی اش را می کند تا به من بفهماند خیلی چیز ها را دوست داشته، ولی آدمیزاد باید دست از دوست داشتن چیز هایی که مال او نیستند بکشد.

می گوید: «متقاضی من خانمی از کرمانشاه بود که جنین ۳ روزه شان را در اصفهان فریز کرده بودند ما با هم برای انجام آزمایشات به مشهد رفتیم و من به خاطر اضافه وزن و کم کاری تیرویئد تایید نشدم.»

جز عوارض جسمی و روحی برایم حاصلی نداشت

شماره ی بعدی متعلق به خانم مطلقه ۲۸ ساله ایست که فرزندی ندارد علاوه بر اهدای تخمک به صیغه بارداری هم تن داده بود او در مورد احساس قوی اش نسبت به بچه و عذاب تحویل دادنش گفت: «به این معاشرت ۹ ماهه دلبسته بودم برای چندماه احساس کردم انسانم و حق زندگی کردن دارم، اما این تجربه جز عوارض روحی و جسمی هیچ چیزی دیگری برایم نداشت. از همه چیز دردناک تر تحمل تغییرات فیزیکی پس از زایمان در شرایطی بود که فرزندم را از من گرفته بودند و کسی را هم نداشتم که با من همدردی کند.»

صیغه بارداری؛۴۰ میلیون تومان همراه با ماهی یک میلیون نفقه

به عنوان متقاضی صیغه بارداری تماس می گیرم و مردی که آنطرف خط است از جمع فاصله می گیرد تا راحت تر مقصودش را به من بفهماند می گوید: «هزینه ها الویت دوم و سوم است اول باید همدیگر را ببینیم.

هزینه متعارف ۴۰ میلیون همراه ماهانه یک میلیون تومان است، اما درصورتی که فرد مناسب از لحاظ مذهبی، عقیدتی را پیدا کنم آمادگی مبلغ بالاتر را هم دارم او اضافه می کند: «چون ممکن است احقاق هدف بارداری طول بکشد نمی تواند طول مدت صیغه را دقیق مشخص کند او برای چندمین بار مشخصات ظاهری و سن را می پرسد و تاکید می کند برای مبلغ محدودیت ندارد.»

واسطه ها در هر رحم اجاره ای چقدر سود می کنند؟

طبق جدیدترین آمار هر رحم اجاره ای معمولا بین ۵۰تا ۷۰میلیون تومان برای زوج ها آب می خورد. البته این عدد گاهی با مطالباتی مثل قد، وزن، سن و قیافه مادر جایگزین بالاترهم می رود. (همشهری) بهمن سال ۹۴ روزنامه وقایع اتفاقیه در گزارشی نوشت که نرخ رحم اجاره ای ۱۸ میلیون تومان و حق دلالی نیز دست کم پنج میلیون تومان است. در حال حاضر هم هزینه تولد کودک از طریق رحم اجاره ای با احتساب هزینه دارو و پزشک به حدود ۱۰۰ میلیون تومان می رسد که با نگاهی کوتاه به این ارقام می توان فهمید در طول پنج سال گذشته، قیمت رحم اجاره ای چند برابر شده است.

بعد از چندبار تماس با یکی از واسطه ها این بار پاسخ می دهد او درمورد هزینه ها می گوید: «در صورت درج شماره تماس و ارتباط مستقیم با متقاضی یا مشتری ۲۰۰ هزار تومان و در صورتی که خودش مورد مناسب را معرفی کند و هماهنگی های مربوطه را انجام دهند ۱۵۰ هزار تومان دریافت می کند.»

او بعد از توضیحات مربوط به قرارداد محضری غیرقابل فسخ تند و بی حوصله مشخصات فردی و پزشک تحت درمان را می پرسد و اضافه می کند ۱۰ ماه دیگر نوزادتان را در آغوش خواهید گرفت!

احترام و امنیت برای نوزاد خانواده گیرنده و دهنده

دکتر هدی احمری طهران، عضو هیئت علمی گروه مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم در ابتدای صحبتمان استفاده از واژه ی اجاره را ناصحیح می داند و معتقد است: «مراقبت های مربوط به این روند شامل فاز قبل از اقدام، انجام باروری و فاز بعد از جایگزینی می شود.» او ضمن دفاع از این مقوله می گوید: «باتوجه به این که جایگزینی اهدا کننده، گیرنده و جامعه را درگیر می کند باید جنبه های فردی خانوادگی و اجتماعی را در زمان مناسب و با رویکردجامعه نگر و مبتنی بر خانواده و فرد بررسی کرد.»

پس یک نفر متولی این کار نیست متولی آن میبایست نهاد مهمی در جامعه باشد چراکه تبعات برای هر سه دسته خانواده جامعه و فرد را فرامی گیرد باید توجه داشت که شما با یک بارداری عادی مواجه نیستید و در برابر ریسک سقط یا عارضه یا تولد نوزاد نابه هنجار باید رویکردی متفاوت اتخاذ کرد. علاوه بر این برخورد دیگران، بازخواست های فقهی و تبعات اجتماعی حضور مشاور آگاه برای حمایت روحی روانی برای فرد اهدا کننده و گیرنده و حتی نوزاد تازه متولد را میطلبد.

او ضمن اشاره به داوطلبی که در ماه های بارداری خودش را محکوم به خانه نشینی کرده بود می گوید: «بسته به شخصیت افراد می توانند اهرم لذت یا رنج را در جهت موافق نحوه ی برخورد اعضای خانواده و بچه ها بیشترین استحکاک را به وجود می آورد هرچند تمام داوطلبان با انگیزه های مالی تن به این کار نمی دهند و انسان دوستی در تصمیم برخی مشهود است.»

او ادامه میدهد: «علی رغم این که این عمل در آلمان و سودان غیرقانونی است درسریلانکا، هند، نپال و بنگلادش به عنوان یک شغل در جامعه جا افتاده است..

احمری برای پیش برد تحقیقاتش عضوانجمن ساروگیت هند شده است. او از نزدیک در جریان نحوه ی فعالیت وامکانات اهداکنندگان رحم اجاره بوده و می گوید: «در هند مادران جایگزین ۹ماه کمپ دارند و از لحاظ تغذیه وپوشاک حمایت می شوند.»

با توجه به اینکه مادران میانجی در این دوران دچار تضاد روحی می شوند گاهی همسرانشان پذیرای شرایط نیستند که نیاز به یک سازمان رسمی ارائه دهنده مشاوره درمراکز ناباروری که متولی اش دولت باشد دارند.

او در مورد حمایت های روانشناختی از موارد مطالعه اش می گوید: «هیچ یک از آن ها تحت نظر روانشناس نبودند و من ارجاعشان می دادم بجز دو سه نفر بقیه به علت مسائل مالی نمی توانستند بروند.»

او با اشاره به شرایط نسبتا مطلوب کمپ های اجاره رحم در هند ادامه می دهد: «اما در هند تمام خدمات رایگان بود.»