سیری بر روستای شمشیر در پاوه 

روستای شمشير

اين روستا ناخودآگاه حس جنگل هاي شمال ايران و روستاي ديدني ماسوله را براي بيننده تداعي مي كند. در اين روستا كه در 10 كيلومتري شهر پاوه از مسير روانسر قرار دارد، خانه هايي وجود دارد كه با تلاش ساكنان از سد صخره هاي كوهستاني عبور كرده اند و در سينه كش كوه سكونت گاهي امن و آرام براي خود ايجاد نموده اند؛ اينجا هر همسايه اي، پشت بام خانه اش را به حياط خانه بالايي تبديل كرده است.
روستاي كوهستاني 'شمشير' از توابع بخش مركزي شهرستان پاوه در استان كرمانشاه از شمال و شمال غرب به كوه سربرده، از غرب و جنوب غربي به كوه شاهو و از شرق به كوه 'گاقران' محدود مي‏شود.
ارتفاع روستاي شمشير از سطح دريا هزار و 780 متر با اقليمي معتدل و خشك مي باشد، هرچند آب و هواي شمشير در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در فصل زمستان سرد و خشك است.

وجه تسمیه شمشیر

این روستا که به شمشیر نام گرفته طبعابا شنیدن آن افکار رادر ذهن هر شنونده ای می آفریند گرچه در ذهنیت مردم علت نامگذاری آن را به بطرق مختلفی بیان مینمایند که گویا این منطقه شش میر فرمانروایی داشته و به مرور زمان ششمیر به شمشیر تغییرنام یافته است و یا داستانهایی دیگر در این رابطه بیان می شود اما از لحاظ تاریخی این روستا قبل از ظهور اسلام دارای مردمانی عبری بوده که در این محل اقدام به ضرب سکه مینموده اند و به زبان عبری محل ضرب سکه را شمش گفته که این کلمه به مرور زمان به شمشیر تغییرنام یافته است پیدا شدن سکه های فراوان ویک سری آثار باستانی و انجام حفاریهای غیرقانونی گویای این حقیقت است ودر کتابهای تاریخی ایرانی و خارجی علت وجه تسمیه آن را این چنین بیان نموده اند. گرچه سپاهیان اسلام در این دیارچکاوک شمشیرهای زیادی را تا تسلیم نمودن آن به عرصه ظهور گذاشته و بنای مسجد تاریخی حضرت عبدالله بن عمردر روستا و آثار قبوراصحاب درقبرستان آن این حقیقت رابیشتر عیان می نماید .اما از لحاظ تاریخی وجه تسمیه روستا همان است که بیان گردید.

دیدنی های روستای شمشیر

رودخانه 'چم شارا' در جنوب اين روستا جريان دارد.

چیزی که روستای شمشیر را بی اندازه زیبا ساخته است زیست بوم آن و خانه هایی است که به شکل پلکانی در سینه کِش کوه ساخته شده اند و مردمانی سخت کوش را در دل خود جای داده اند.

در پیرامون و درون روستای شمشیر، انبوهی از باغ های سرسبز هست. رودخانه ای پُرآب، که بومی ها به آن «گِلال» می گویند، از بلندی های کوه شاهو سرچشمه می گیرد و با گذر از جنوب روستا، به رودخانه ی سیروان می پیوندد. باغ های شمشیر از این رودخانه ی خروشان سیراب می شوند. یکی از آن باغ ها «خداویس» نام دارد که گردشگران از دیدن و ماندن در آن خسته نخواهند شد! آن مایه از سرسبزی و پُرآبی روستا و پیرامون آن بدان دلیل است که کوه شاهو حوضه ای آبخیزی است و در سیراب کردن روستاهای پایین دست اش، کوتاهی نمی کند.

بلندترین چکاد (:قله ی) رشته کوه شاهو، «حوضی خان» نام دارد که بر روی روستای شمشیر سایه گسترده است. این چکاد بیش از سه هزار متر بلندا (:ارتفاع) دارد و طبیعت آن هر نگرنده ای را شگفت زده می کند. شاهو و قله های آن و دیگر طبیعت دل انگیز ایران، جاودانه زیبا خواهند ماند اگر ما زیست بوم خود را نگاهبانی کنیم!
روستای شمشیر چشمه ساران فراوانی دارد؛ این چشمه ها همه نام هایی بومی و گوش نواز دارند که برگرفته از زبان کردی سورانی (گویش جافی) است که روستاییان شمشیر بدان سخن می گویند. نام آن چشمه های جاری چنین است: دِرِک، شارا، هه لیل و سه رکانی.
سه کیلومتر دورتر از روستای شمشیر گردشگاهی به نام «چم شارا» دیده می شود که در میان پارک های جنگلی آن گستره، نمونه وار و در زیبایی کم مانند است. گستره ی دِرِک نیز چهار کیلومتر از شمشیر دور است و سرشار از درختان بادام کوهی است.
از یخچال های طبیعی، غارهای ژرف، به ویژه غار «خوره له»، روستای شمشیر نیز نمی توان یاد نکرد و یا به سادگی از کنار آن ها گذشت. یخچال های طبیعی آنجا از آن رو فراوان هستند که بیشترین بارش برف در گستره ی اورامانات، از آنِ روستای شمشیر است. مردمان آنجا و طبیعت دست نخورده شان، آشنای بارش های پی در پی برف در فصل های سرد سال هستند.
اورامانات، یا هه ورامان، گستره ای کوهستانی است که دیدنی های طبیعی بی مانندی دارد، دره های پیچ در پیچ، رودبارهای بی شمار، چشمه های جاری، کوه های بلند و پُربرف، زیبایی خیره کننده ای به اورامان بخشیده است. بخش بزرگی از اورامانات در استان کرمانشاه و کردستان و بخش کوچکی از آن در شهر حلبچه ی کردستانِ عراق جای دارد. پاوه یکی از شهرهای مهم اورمان و روستای شمشیر یکی از دل انگیزترین روستاهای آن گستره ی سراسر زیبا است.