سولوگامی یا ازدواج کردن با خود چیست ؟ 

مراسم ازدواج با خود

مراسم ازدواج با خود، مراسمی است که شبیه با ازدواج معمولی انجام می شود. در این مراسم از بین اعضای خانواده یا دوستان می توانند به مهمانی و مراسم دعوت شوند. قسمت جالب این جاست که فرد به طور خصوصی در یک اتاق می رود و در مقابل آیینه به همراه یک شمع خلوت می کند.

خودشیفتگی و ازدواج با خود

ازدواج باخود در دید کارشناسان و افراد مختلف دارای یک وجه مشترک است، «خود شیفتگی» محور اصلی این پدیده است. در همین راستا کریستوفر لاش، نویسنده و منتقد فرهنگی در کتاب پرفروش خود با عنوان "فرهنگ خودشیفتگی" که بر اساس مقاله کلاسیک زیگموند فروید با نام «در مورد خودشیفتگی» نوشته شده، ازدواج با خود را یک پیامد منطقی از خودشیفتگی دانسته است. خودشیفتگی به عنوان احساس خودبزرگ بینی و عشق بیش از حد به خود تعریف شده است.

لاش فردی مذهبی نبود، اما فهمید چگونه ارزش ها، باورها و شیوه زندگی در فرهنگ مدرن به فراگیری خودشیفتگی منجر خواهد شد. خودشیفتگی از فردگرایی مدرن شدیدتر است. بر این اساس، خودشیفتگی بر مبنای یک اختلال روحی به وجود می آید که مارتین لوتر با الهام از گزاره ای از آگوستین آن را «خرابکاری به خود پیچیده شده» توصیف می کند.

لاش در این کتاب به توصیف روند روزافزون خودشیفتگی در جامعه آمریکا می پردازد.

واژه "خودشیفتگی" از نام یک اسطوره یونانی به نام نارسیس گرفته شده است. او یک مرد جوان، زیبا و خوش تیپ بود که تمام دختران عاشق او می شدند. اما نارسیس بر اساس احساساتی ویژه تنها خودش را جذاب می دانست و به دخترانی که عاشق او بودند توجه نمی کرد. سرانجام یک روز در حالی که در جنگل قدم می زد، برای نوشیدن آب از برکه ای توقف کرد. در این هنگام با دیدن تصویر خود در برکه، به گونه ای محو تماشای چهرۀ خود شد که در برکه افتاد و غرق شد.

خانواده به عنوان نگهدارنده و محافظت کننده جامعه انسانی تعریف می شود و پناهگاهی در دنیای بی عاطفه و احساس برای انسان ها است.

زمانی می توانیم بگوییم طرف مقابل من احساسم را درک می کند و من رو می فهمد که با فردی غیر از خود در ارتباط باشی. دیگران ابزاری برای رسیدن به آرزوهای ما نیستند. انسان ها موجودات مستقل که هر کدام آرزوی خاص خود را دارند. ارضای خواسته های ما تنها هدف زندگی نیست بلکه ما می توانیم به دنبال لذت و معنای بیشتر و ارتباط بیشتری در زندگی باشیم.

طبق نظر روانشناسان اجتماعی، تا چند سال پیش تنهایی یکی از بزرگترین دغدغه های انسان بود که آسیب های روحی و روانی فراوانی را به همراه داشت که مطلوب ترین راه حل آن ازدواج بود، ولی بشر امروزی تنهایی را برای خود به پدیده ای تحت عنوان "سولوگامی" که از نظرش مهم و مقدس است تبدیل کرده و شاهد آن هستیم که جوانان با تقویت خواسته و یا ناخواسته ی اختلالات روانی خود در " به آتش این معضل دامن زده و با اندیشیدن به این نوع ازدواج پا به عرصه ای می گذارند که انتهای آن مسیر جز سرنوشت نارسیس در انتظارشان نیست.

در این میان باید توجه داشت که متاسفانه، فرهنگ غربی با شدتی بیش از پیش و غیرقابل کنترل در حال نفوذ به کشور ما بوده و اگر از حالا تدابیری برای مقابله و مبارزه با ورود چنین تفکراتی اندیشیده نشود، بی تردید به زودی شاهد سونامی هولناکی از ازدواج با خود خواهیم بود که ضربات سهمگینی بر پیکره ی جامعه و بنیان خانواده وارد خواهد نمود.