ستاره سادات قطبی: با شرکت‌کننده‌ها شوخی می‌کردم تا استرس نداشته باشند / سعی می‌کردم مثل یک خواهر کنارشان باشم
به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از روزنامه صبا، تاکنون توجه به صنعت مد و لباس در تلویزیون درحد برنامههای انگشت شمار گفت‌وگو محور بوده است. این درحالی است که رسانه می‌تواند تاثیر زیادی در رشد کسب و کارهای مد لباس و بالا بردن سطح سلیقه مخاطب داشته باشد. در حالی که در میان انبوه مسابقات تلویزیونی با موضوع‌های متنوع جای خالی طراحی لباس و خیاطی حس می‌شد اکنون مسابقه «نوآ» با محوریت طراحی لباس و سبک پوشش ایرانی به میدان آمده است. این مسابقه با تکیه بر فرهنگ بومی و سنتی ایرانی رقابتی میان بهترین‌های طراحان و خیاطان ایرانی فراهم کرده است. مسابقه تلویزیونی«نوآ» که اولین برنامه طراحی و دوخت لباس برای زنان است، با هدف زمینه آگاهی و آشنایی مخاطبان با مد و پوشاک ایرانی پنجشنبه و جمعه هرهفته ساعت 20 روی آنتن شبکه نسیم می‌رود. «نوآ» اولین مسابقه‌ای است که در حوزه حجاب و عفاف در تلویزیون تولید شده و شرکت‌کنندگان در آن به طراحی و دوخت لباس‌های زنانه با موضوعات و تم‌های مختلف می‌پردازند. این مسابقه که در 27 قسمت تولید شده، شرکت‌کنندگانی از سراسر کشور دارد که پس از گذراندن آزمون‌های مختلف به برنامه راه یافته‌اند. طبق بررسی‌های به‌عمل آمده، تنها ساعاتى پس از پخش قسمت‌هاى جدید برنامه «نوآ» از شبکه نسیم، آمار بازدید و تماشاى آنلاین برنامه در درگاه‌های اینترنتى همچون تلوبیون، آرشیو شبکه نسیم و شبکه اینترنتی سپهر قابل توجه بوده است. مجموع آمار مخاطبان «نوآ» در تلوبیون تاکنون که تنها 6 قسمت از پخش آن گذشته، به هزاران نفر رسیده است. این برنامه نوظهور همچنین در صفحات مجازی اینستاگرام نیز طرفداران زیادی را به خود جلب کرده و شرکت‌کنندگان و همچنین دوستداران این برنامه جذاب، اقدام به بازنشر استوری و پست‌های آن کرده‌اند.
به همین بهانه گفتگوی ستاره سادات قطبی مجری این برنامه را در ادامه می توانید بخوانید:
به شرکت کننندگان روحیه می‌دادم
ستاره‌سادات قطبی کارش را با اجرا در برنامههای مناسبتی آغاز و بازی در سریال‌های «گاندو»، «نوار زرد»، «بازپرس» و «مشاور» را هم تجربه کرده است. وی که این روزها اجرای مسابقه تلویزیونی «نوآ» را برعهده گرفته تلاش کرده فضای مناسبی را برای شرکت‌کنندگان فراهم کند.
اجرای یک مسابقه برایتان چطور فراهم شد؟
من پیش از این اجرای برنامههای صبحگاهی و یا مناسبتی را تجربه کرده بودم. البته برخی از اجراهایم به صورت زوج همراه شهرام شکیبا، همسرم بوده‌است اما اجرای این مسابقه به عنوان اولین تجربه در محیط رقابتی برایم یکی از متفاوت‌ترین اجراها بوده است. مسابقه «نوآ» هم که اولین مسابقه درزمینه پوشش و مد و لباس در تاریخ تلویزیون است برایم نقطه شروع خوبی بود.
تصویری که از این مسابقه در ذهن دارید چیست؟
به هرحال در تولید این مسابقه از نمونه‌‌های خارجی هم الگو برداری شده است اما آنچه ما در ذهن داشتیم مسابقه‌ای بود که کاملا هماهنگ با فرهنگ ملی و پوشش اقوام ایرانی باشد. مسابقه «نوآ» می‌خواهد به نوعی به پوشش بانوان پیشنهاداتی بدهد که به دلیل تاکیدش روی فرهنگ بومی و سنتی ایرانی می‌تواند پوشش فوق‌العاده باشند. رویکرد این برنامه براین بود که به مخاطب نشان دهیم که می‌تواند با نوع پوششی که دارد فرهنگ شهرش را با تکیه بر ویژگی‌های منطقه‌ای‌اش در پوشاکش نمایان کند. به همین دلیل است که یکی از مراحل مسابقه توانایی دوخت لباس‌های محلی است که نیاز به مهارت در انواع دوخت‌ها و دقت دارد. در مرحله مقدماتی شاهد این هستیم که شرکت‌کننده لباسی برگرفته از منطقه زندگی‌اش می‌دوزد یا شرکت‌کننده دیگری با الهام گرفتن از طبیعت و آداب و رسوم استانش لباسی در نهایت زیبایی، طراحی می‌کند. گنجاندن فرهنگ ایران روی لباس‌ها نشان می‌دهد که این لباس مختص کدام شهر و الهام‌گرفته از چه مفهومی است.
اجرایتان در این برنامه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اجرایم متناسب با روحیه‌ام بود و می‌خواستم با اجرای صمیمانه، مناسب و قابل قبول حواسم هم به شرکت‌کنندگان باشد و به آنها روحیه بدهم. به همین دلیل می‌بینید که حین اجرا بیشتر هوای شرکت‌کنندگان را دارم، با آنها شوخی میکنم تا استرس کمتری داشته باشند. با همه‌شان رفیق می‌شوم تا اگر هم لازم باشد وقتی یک جاهایی اشتباه می‌کنند به دور از چشم داور برنامه به آنها کمک کنم. در کل همچنان که خود گروه از اجرایم راضی بودند، خودم نیز «نوآ» و فضای آن را دوست داشتم. با اینکه کار سنگین بود و تخصص ویژه‌ای می‌خواست، اما به دلیل علاقه‌ای که مانند اغلب خانم‌ها به این حوزه داشتم، با کمک گروه برنامه‌ساز توانستم اجرای قابل قبولی داشته باشم.
ارتباطتان با شرکت‌کنندگان چطور بود؟
شرکت کنندگان مسابقه از استعدادهای خیاطی در شهرهای مختلف انتخاب و برای من قابل احترام بودند و چون برای اولین بار جلوی دوربین می‌رفتند کمی سخت بود و استرس داشتند. هرچند در فضای رقابتی مجری نباید دخالتی مبتنی بر کمک به یک شرکت‌کننده بکند اما چون فضای رقابتی به حد کافی برایشان سخت بود من سعی می‌کردم مثل یک خواهر کنارشان باشم و به آنها قوت قلب بدهم.
مهمترین ویژگی این مسابقه را در چه می‌بینید؟
این برنامه با دقت و ظرافت روی موضوعی نو در حوزه مد و لباس دست گذاشت. دنیای مد و لباس آن قدر برای خانم‌ها و آقایان جذابیت دارد که هر کسی را کنجکاو می‌کند تا بهترین شکل و شمایل را به واسطه لباسی که برتن دارد انتخاب کند. این مسابقه همچنان که مخاطب را با دنیای جدید از مد و لباس مبتنی بر فرهنگ ایرانی آشنا می‌کند به فضای کسب و کار در این حوزه هم رونق می‌بخشد و به نوعی چرخه اقتصادی را در این حوزه برای افرادی که کمتر دیده شده‌اند رونق می‌بخشد.
به این ترتیب این برنامه به رونق این کسب و کار در میان خیاطان با استعداد هم توجه کرده است؟
قطعا همین طور است. ما مسیر را برای این صنعت هموار کرده‌ایم و می‌خواهیم خیاطان و صاحبان مزون در شهرهای مختلف به لحاظ اقتصادی و فرهنگی نهایت استفاده را از این برنامه ببرند. در این مسابقه علاوه بر نمایش رقابت میان خیاطان ماهر و ایجاد انگیزه به مخاطب برای حضور در این صنعت، تلاش کرده‌ایم به کسب و کار خیاطان ماهری که در برنامه حضور دارند رونق ببخشیم.
از ارتباطتان با شرکت‌کنندگان بگویید؟
ما در این مسابقه میزبان استعدادهای خیاطی در شهرهای مختلف بودیم. خیاطان ماهری که با حضورشان در این برنامه می‌خواستند هم به کسب و کارشان رونق بدهند و هم خودشان را در این عرصه محک بزنند. مسلما ارتباط برقرار کردن با این شرکت‌کنندگان ظرافت‌هایی را می‌طلبید و من بیشتر باید به آنها آرامش و اعتماد به نفس جلوی دوربین می‌دادم. در نظر بگیرید که اغلب این خیاطان و طراحان در دوخت لباس‌های سنتی و محلی حرفه‌‌ای هستند و من نیز از این رقابت لذت می‌بردم.