تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، ارز دیجیتال یا رمز ارز (Cryptocurrency) شکل خاصی از پول دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری ایجاد شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره مند شدن از ویژگی های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می کنند.

ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال به این معنی است که هیچ نهاد، گروه یا سازمانی آن ها را کنترل نمی کند.

کریپتوکارنسی ها را می توان به صورت مستقیم و بدون دخالت هرگونه واسطه ای در اینترنت به شخص دیگری ارسال کرد. یعنی برای ارسال ارزهای دیجیتال به یکدیگر نیازی به افتتاح حساب بانکی، استفاده از خدمات بانک ها یا هر سازمان واسطه دیگری نخواهید داشت.

رمزارزها همانند ریال و دلار پول هایی هستند که با سازوکار مختلفی ایجاد و توزیع می شوند. فرایند خلق برخی از این پول ها مانند بیت کوین با ماینینگ انجام می شود و برای تعدادی دیگر از آن ها، تمامی سکه ها از قبل به صورت استخراج شده در شبکه قرار می گیرند.

ارزهای دیجیتال بر روی فناوری دفترکل توزیع شده ساخته شده اند که یکی از محصولات مهم آن، فناوری بلاک چین است. بلاک چین های عمومی که اکثر ارزهای دیجیتال از آن استفاده می کنند، قابلیت مشاهده تمامی تراکنش ها را چه برای افرادی که در شبکه حضور دارند و چه برای افراد خارج از شبکه فراهم می کند.

ارز دیجیتال Cryptocurrency یک فرم از پول الکترونیکی است که یک نوع پول مجازی است که می توان آن را از طریق اینترنت انتقال داد. پی پال ، وبمانی ، پاییر ، پرفکت مانی ، بیت کوین ، اتریوم ، لایت کوین ، دوج کوین و … نمونه هایی از پول مجازی هستند. هدف ارزهای دیجیتال امنیت بیشتر، حذف واسطه ها و ناشناس بودن است.

تاریخچه پیدایش ارز دیجیتال Cryptocurrency

رمزنگاری در جنگ جهانی دوم برای اولین بار جهت انتقال پیام و فرمان های نظامی مورد استفاده قرار گرفت و در سال ۱۹۸۳ دانشمند آمریکایی به نام David Chaum برای نخستین بار ایده ارز دیجیتال را در تحقیقات خود ارائه کرد. در عصر دیجیتال، ریاضیات و علوم کامپیوتر برای امنیت ارتباطات، اطلاعات و انتقال پول مورد استفاده قرارگرفته اند.

کریپتوکارنسی ها در حقیقت نوعی پول اینترنتی هستند که با استفاده از تکنولوژی کریپتوگرافی (رمزنگاری) رمزگذاری می شوند و تمام ویژگی های پول های رایج را بجز ماهیت فیزیکی دارا هستند. می توان آنها را با ارزهای دیگر مبادله کرد، با آنها تراکنش های مالی انجام داد، و برای خرید کالا و خدمات از آنها استفاده کرد.

ارز دیجیتال یا همان پول رمزنگاری شده، اولین قدم در مسیر این تکامل است. پول رمزنگاری شده، پولی دیجیتال است که توسط هیچ دولت یا بانکی هدایت نمی شود. پولی است که طراحی شده تا جهانی بدون واسطه ها کار کند.

ریشه های پول دیجیتال به حباب دات-کام در دهه ۱۹۹۰ برمی گردد. یکی از اولین ای-گلدها که با پشتوانه طلا بود، در سال ۱۹۹۶ ایجاد شد. یکی از پول های دیجیتال مطرح دیگر رزرو آزادی (به انگلیسی: Liberty Reserve) بود که در سال ۲۰۰۶ به وجود آمد. این سرویس به کاربران اجازه می داد تا پول دلار یا یوروی خود را به رزرو آزادی تبدیل کرده و بتوانند آن را آزادانه با دستمزد ۱٪ بین یکدیگر رد و بدل کنند. هر دوی این سرویس ها متمرکز بوده و برای استفاده در پول شویی شهرت داشتند. همین امر سبب شد تا دولت آمریکا هر دو سرویس را تعطیل کند. گسترش تازهٔ رمز پول ها، علاقه به استفاده مجدد از پول های دیجیتال را افزایش داده است. این امر با معرفی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ همراه بود که آن را به بزرگترین و مورد قبول ترین پول دیجیتال تبدیل کرد.

اولین ارز دیجیتال بیت کوین است

اولین ارز دیجیتال بیت کوین است که در سال ۲۰۰۹ ایجاد شد. بیت کوین (bitcoin) فراگیر ترین پول رمز نگاری شده است. اما اکنون صدها از این نوع وجود دارند. اتریوم، لایتکوین،زی کش، مونرو، و اینها تنها تعدادی از معروف ترین ها هستند. و اینها همه واقعا پول هستند.

ارزهای دیجیتال مشهور

بیت کوین: بیت کوین (Bitcoin) اولین و محبوب ترین ارز دیجیتال موجود در بازار است. بیت کوین توسط فردی ناشناس به نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در سال ۲۰۰۹ عرضه شد. ارزش کل بازار بیت کوین در زمان نگارش این مقاله بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار است.

اتریوم: اتریوم (Ethereum) در سال ۲۰۱۵ طراحی شده است و دومین ارز دیجیتال پرطرفدار و ارزشمند است. اتریوم بلاک چین مخصوص خود را دارد به همین دلیل به آن بلاک چین دوم هم گفته می شود. اتریوم فقط یک روش پرداخت نیست. روی بلاک چین اتریوم، قراردادهای هوشمند غیرمتمرکز اجرا می شود.

بیش از ۹۰ درصد توکن های موجود روی پلتفرم اتریوم فعالیت می کنند. با این حال، اتریوم سفر پرفراز و نشیبی داشته است. اتریوم به عنوان سکویی برای شروع دیگر ارزهای رمزی در ۲۰۱۷ مورد توجه قرار گرفت که این ارزها از کد بلاک چین اتریوم استفاده می کنند.

ریپل: ریپل (Ripple) یکی دیگر از پلتفرم های غیرمتمرکز مشهور است. ریپل در سال ۲۰۱۲ با هدف ایجاد ظرفیت تراکنش های بالا عرضه شد. ریپل قابل استفاده برای پیگیری انواع بیشتری از تراکنش ها است، و نه فقط ارزهای رمزی. این سیستم درحال گسترش توسط بانک هایی معتبر زیادی در سرتاسر دنیا مورد استفاده قرار گرفته است.

لایت کوین: این ارز با تغییراتی در بیت کوین مانند انجام سریع تر تراکنش ها و استخراج راحت تر، در سال ۲۰۱۳ عرضه شد.

ارزهای دیجیتال چگونه کار می کنند؟

ارزهای دیجیتال از فناوری غیرمتمرکز استفاده می کنند و به کاربران امکان پرداخت امن و ذخیره پول را بدون نیاز به ثبت نام یا استفاده از بانک ها و سازمان های واسطه می دهند. اکثر ارزهای دیجیتال روی پایگاه داده توزیع شده ای به نام بلاک چین اجرا می شوند. بیشتر واحد های اصلی ارز دیجیتال (به جزتوکن ها) توسط یک فرآیند به نام استخراج یا ماین تولید می شوند.

تفاوت

در حوزه پول های مجازی غیرمتمرکز تراکنش ها توسط پایگاه داده توزیع شده به اسم بلاک چین، انجام می شوند و شرکت خاصی مالک آن ها نیست. کاربران بدون نیاز به ثبت نام می توانند با نصب کیف پول ارز مورد نظر در کامپیوتر یا موبایل خود تراکنش های خود را بدون واسطه و به صورت همتا به همتا انجام دهند. این ارزها پشتوانه ارزهای دیگر را ندارند و به صورت کاملا یکتا فعالیت می کنند. مثلا بیت کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که بدون واسطه فعالیت می کند و واحد های آن به صورت غیرمتمرکز استخراج و توزیع می شوند و قیمت آن متغیر خواهد بود.
در پول های مجازی متمرکز، ارز توسط ارزهای سنتی پشتیبانی می شود. مثلا پشتوانه پی پال دلار است. به نوعی نمی توان گفت که پی پال یک ارز است. مثلا شما با شارژ کردن ۱۰۰۰ دلار ، ۱۰۰۰ واحد پی پال دریافت خواهید کرد و زمان فروش آن باز هم به اندازه ۱۰۰۰ دلار پول دریافت خواهید کرد. ارز های متمرکز توسط شرکتی خاص ارائه می شود و به عبارت دیگر کیف پول آن فقط روی یک یا چند سایت مخصوص قابل دسترسی است. همچنین برای استفاده از آن ها نیاز به ثبت نام دارید.

فرق پول معمولی با ارز دیجیتال

ارزهای رسمی مثل ریال، دلار یا یورو توسط بانک مرکزی هر کشور منتشر می شود. بانک مرکزی باید مقداری شیء با ارزش نظیر طلا را به عنوان پشتوانه این پول منتشرشده در اختیار داشته باشد. اما ارز دیجیتال این گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می شوند.

البته استثناهایی نیز در این میان وجود دارد. برای نمونه ارز دیجیتال «وان گرم که توسط یک استارتاپ اماراتی عرضه شده و منطبق با قوانین شرعیت اسلامی است، دارای پشتوانه طلا است.

دومین تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست ؟ این تفاوت به ساختار تراکنش آنها مربوط می شود. در تراکنش های آنلاین بین دو نفر، معمولا یک واسطه مانند بانک وجود دارد که بر آن نظارت می کند. اما نقل و انتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به صورت همتا به همتا (P2P) صورت می گیرد. به جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی مثل بانک درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه ای از کاربران که بر روی شبکه بلاکچین حضور دارند تایید می شود.

ارز دیجیتال تفاوت هایی اساسی با پول رسمی دارد. بازگشت ناپذیری تراکنش های ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، درصورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت کننده، امکان پیگیری و کنسل کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال قدری متفاوت است. بگذارید با یک مثال این موضوع را برای شما روشن کنیم.

فرض کنید شما با ارز دیجیتال یک خرید اینترنتی از یک فروشگاه ورزشی انجام داده اید. رسید تراکنش شما و مبلغ انتقال داده شده موجود است. در صورت پشیمان شدن و کنسل نمودن این خرید، فروشگاه می تواند مبلغ تراکنش را به شما بازگرداند اما ارسال یک تراکنش به آدرس اشتباه به این معنا است که آن پول برای همیشه از دست رفته است، مگر آنکه صاحب آن آدرس آدم با وجدانی باشد و پول را به شما برگرداند.

بدتر از آن ارسال به آدرسی است که صاحبی ندارد. در این صورت آن تراکنش از بین رفته و پول شما هیچوقت به شما باز نمی گردد.

حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش های معمول آنلاین، هویت کاربر احراز می شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می ماند. البته هر از گاهی اخباری در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر می شود. همچنین کارمزد تراکنش های ارز دیجیتال پایین تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی برابر صفر است.

ویژگی های ارز دیجیتال

ارز دیجیتال یک روش پرداخت است که فقط به فرم الکترونیکی وجود دارد، قابل لمس نیست و وجود فیزیکی ندارد.

عدم امکان تقلب

یکی از چالش های موجود در پول های رسمی کشورها، جعل و چاپ تقلبی این پول ها بوده که مشکلاتی را برای سیستم مالی کشورها در دوره های مختلف به همراه داشته است. ویژگی منحصر به فرد رمزارزها، نبود امکان جعل و چاپ تقلبی آن هاست. یعنی اگر قرار است کسی به کیف پول رمزارزی شما بیتکوین انتقال دهد؛ فقط و فقط باید بیتکوین انتقال دهد و هیچ چیز دیگری نمی تواند در این بستر بجای بیتکوین منتقل شود.

انجام سریع نقل و انتقالات

انتقال پول در این سیستم، به صورت فرد به فرد صورت می گیرد و به طور میانگین، در کمتر از ۱۰ دقیقه، وجه از حساب فردی به فرد دیگر منتقل می شود. فرض کنید شما در کمتر از ۱۰ دقیقه می توانید از ایران مبلغی را برای فرزندان در استرالیا منتقل کنید. از سوی دیگر در صورت نیاز به سرعت بالاتر، هر فرد می تواند با تعریف کارمزدی برای تراکنش خود، سرعت انتقال وجه را افزایش دهد. در حالی که در سیستم کنونی، سرعت انتقال وجه به دلیل وجود واسطه های مالی متعدد، بالاتر است.

هزینه های کم تر برای انجام تراکنش

معمولا در استفاده از ارزهای دیجیتال هزینه ای برای انجام تراکنش از شما دریافت نمی شود چرا که ماینر ها یا استخراج کنندگان توسط شبکه پاداش خود را دریافت می کنند. اگر چه در استفاده از ارز دیجیتالی مانند بیت کوین هزینه ای برای انجام تراکنش دریافت نمی شود ولی بسیاری معتقدند که در نهایت کاربرانی که از بیت کوین استفاده می کنند در نهایت می بایست از اشخاص و سرویس های سومی مانند صرافی ها برای ساخت و نگهداری ارزها استفاده کنند که شامل هزینه برای آن ها می شود.

عدم امکان سرقت هویت

زمانی که شما مشخصات کارت اعتباری خود را به یک پذیرنده می دهید، در واقع به آن پذیرنده دسترسی مستقیمی به کارت اعتباری خود و سرمایه خود می دهید. کردیت کارت ها بر پایه ساز و کار “کشیدن” کار می کنند به این معنا که یک فروشگاه پرداختی را انجام می دهد و مقدار مورد نیازش برای انجام تراکنش را از حساب شما می کشد.

ارز رمزنگاری شده از ساز و کار “فرستادن” استفاده می کند که این امکان را به صاحب حساب می دهد تا دقیقا همان میزان که می خواهد برای شخص پذیرنده پول بفرستد بدون این که نیاز باشد اطلاعات دیگری به او بدهد.

نامتمرکز بودن

کامپیوترهای شبکه جهانی از فناوری بلاکچین استفاده می کنند تا به صورت اشتراکی به مدیریت پایگاه داده ای از رکورد های مربوط به تراکنش های بیت کوین دست پیدا کنند.

همین یعنی نامتمرکز بودن، بیت کوین که یک ارز دیجیتال است توسط شبکه اش مدیریت می شود و هیچ تایید کننده مرکزی در راس کار وجود ندارد تا تایید کند که شما تراکنشی انجام داده اید یا خیر. نامتمرکز بودن یعنی این که شبکه بر پایه ارتباط یک کاربر با یک کاربر دیگر است (نقطه به نقطه).

شناخته شده در سطح جهانی

از آنجایی که ارزهای رمزنگاری شده تحت تاثیر نرخ تبدیل، نرخ های سود و هزینه های مربوط به تراکنش ها یا هر هزینه ای که وابسته به هر کشور باید پرداخت شود، قرار نمی گیرد، در این صورت می تواند به صورت جهانی مورد استفاده قرار گیرد.

همین موضوع می تواند باعث صرفه جویی در وقت و هزینه در انتقال پول بین کشور های مختلف شود. ارز های رمزنگاری شده در سطح جهانی کار می کنند و همین موضوع انجام تراکنش ها را ساده می کند.

عدم امکان تصرف آن

پی پال (PayPal) را که یک سیستم پرداخت جهانی است در نظر بگیرید. اگر این کمپانی بنا به دلایلی تشخیص دهد که حساب بانکی شما مورد سو استفاده قرار گرفته است، این قدرت را دارد که بدون اطلاع به شما آن را مسدود کند و دارایی های شما را نیز از دسترس خارج کند. در چنین شرایطی این شما هستید که باید به دنبال این جریان باشید و پیگیری کنید تا بتوانید در نهایت به دارایی خود دسترسی پیدا کنید.

عدم خلق پول بی رویه و کنترل تورم

خلق پول مازاد بر اساس سازو کار تعریف شده در برخی رمزارزها مثل بیتکوین، عملاً امکان پذیر نیست و این نوع پول به صورت غیر متمرکز بوده و در اختیار بانک مرکزی قرارندارد، بنابراین امکان خلق بی رویه پول و در نتیجه کاهش ارزش شدید آن، یا ایجاد تورم افسارگسیخته امکان پذیر نیست.

تسهیل در جهانی شدن کسب و کارها

با پذیرش رمزارزها، شما می توانید از تمام دنیا به مشتریان خود خدمات ارائه دهید. فرض کنید شما یک وبسایت آموزشی در اختیار دارید. کاربران وب سایت شما برای خرید ویدئوهای آموزشی شما به راحتی و در کمتر از چند دقیقه می توانند هزینه مربوطه را پرداخت کنند و مرز بین کشورها و تفاوت واحدهای پولی دیگر بی معنا خواهد بود.