تاریخچه لباس عروس! 

مروزه لباس عروس و انتخاب و تهیه آن از جمله مهم ترین موضوعاتی است که قبل از جشن عروسی تدارکات بسیاری برای آن انجام میشود و بنا به هر سلیقه و بودجه ای لباس های مناسبی در مزون های لباس عروس جهت جشن عروسی وجود دارند .لباس عروس دارای یک تاریخچه جذاب است که سوال های بسیاری راجع به آن پرسیده می شود، اما پاسخی برای آن ها نیست. اصلا چرا لباس عروس باید سفید باشد؟ آیا مردم در گذشته همیشه برای عشق و علاقه ازدواج می کردند و لباس عروسی را بر تن می کردند؟؟ بیایید ببینیم که چرا لباس عروسی از اول سفید نبوده، انتخاب لباس چقدر با عشق و علاقه بوده است؟ از چه پارچه هایی برای دوخت لباس عروس استفاده می شده است؟ در قرون وسطی، ازدواج بیشتر از پیوند میان دو نفر اهمیت داشت و در بسیاری موارد اتحاد و پیوند بین دو خانواده، دو تجارت و حرفه و حتی اتحاد بین دو كشور به شمار می آمد. بنابراین عروس باید به شكلی لباسی می پوشید كه به بهترین شكلی معرف خانواده او باشد؛ لباس او تنها معرف شخص او نبود.
معمولآ عروس ها برای نشان دادن شادی خود، از رنگ های شاد و روشن برای لباس عروس استفاده می کردند. رنگ سفید مدتی طولانی است که به عنوان رنگی سنتی و رایج برای پیراهن عروس پذیرفته شده است، اما پیراهن عروس همیشه به رنگ سفید نبوده است.در آن زمان ازدواج های سلطنتی دارای اهمیت سیاسی بسیاری بود و برای ایجاد اتحاد و پیمانی محكم بین دو كشور انجام می شد، بنابراین لازم بود تا عروس جوان عالی و باشكوه به نظر برسد تا اعتبار و حیثیت كشور خود را تقویت كند و با نشان دادن ثروت و توانگری ملت خود، بر كشور داماد تاثیر بگذارد. جواهرات عروس هم به عنوان بخشی از جهیزیه او، مورد توجه و بحث قرار می گرفت.خانواده های ثروتمند سلطنتی از پارچه های گران قیمت مانند مخمل، ابریشم، حریر یا پارچه هایی كه از نخ طلا و نقره بافته می شد برای لباس عروس استفاده می كردند. در آن زمان پارچه ها با دست ریسیده می شد، بافته می شد و خشك می شد، و در نتیجه استفاده اقتصادی و صرفه جویانه از پارچه معمول بود؛ دامن ها را به شكل جمع، بزرگ و پف كرده درست می كردند، طول آستین ها تا زمین ادامه داشت و دنباله دامن در پشت لباس به طول چند متر كشیده می شد.
رنگ های استفاده شده هم گرانبها و با شكوه بود؛ تنها افراد ثروتمند قادر بودند رنگهای گران قیمتی همچون قرمز، ارغوانی و مشكی را تهیه كنند، زیرا این رنگها بسیار سخت تر از رنگ هایی كه از رنگ های گیاهی طبیعی به دست می آمد، تهیه می شد. علاوه براین، لباس عروس با جواهرات قیمتی از قبیل الماس، یاقوت سرخ، یاقوت كبود، زمرد و مروارید تزئین می شد.بنابراین عروس در لباس خود در برابر تابش آفتاب می درخشید. گاهی اوقات لباس عروس چنان با جواهرات پوشیده می شد، به طوری كه پارچه لباس در زیر آنها پنهان می شد؛ در قرن پانزدهم زمانی كه شاهزاده مارگارت در انگلستان ازدواج كرد، لباس او به حدی سنگین بود كه نمی توانست حركت كند و به كمك دو نفر به كلیسا برده شد!

تاریخچه لباس عروس

قابل به ذکر می باشد که در قرون وسطا، ازدواج را امری بسیار حائز اهمیت معرفی می کردند که پیوند دو نفر با یکدیگر را چه در رابطه خانوادگی، تجارتی، حرفه ای و یا کشوری بسیار با اهمیت می دانستند، از این رو بر تن عروس لباس آراسته می کردند که به زیباترین شکل ممکن در خانواده حضور پیدا کند. همان طور که می دانید در گذشته بسیاری از ازدواج های سلطنتی از اهمیت سیاسی برخوردار بودند که برای ایجاد پیوند و پیمان استوار در بین دو کشور صورت می گرفت. از این رو بایستی عروس بسیار باشکوه در جمع حاضر می شد و اعتبار و حیثیت کشور خود را به رخ بکشد همچنین جواهرات عروس به عنوان قسمتی از جهیزیه او بسیار مورد توجه خانواده و سرزمین داماد قرار می گرفت.

جنس پارچه

طبیعی می باشد که خانواده های سلطنتی و قدرتمند از پارچه های عالی و گرانبها به مانند مخمل، ابریشم، حریر گلدار، اطلس، پارچه های بافته شده از نخ های طلا و نقره برای تهیه لباس عروس استفاده می کردند. قابل به ذکر است که در گذشته پارچه ها با دست تهیه می شد، بدین صورت که با دست بافته می شد و پس از خشک شدن به استفاده از آن می پرداختند. در آن زمان لباس عروس را به شکل دامنی بزرگ و پف کرده، آستین های طویل، دنباله چند متری بسیار مجلل در ادامه دامن تهیه می کردند.

رنگ لباس عروس

همچنین رنگ های استفاده شده در گذشته برای لباس عروس بسیار گرانبها و مجلل بود که فقط افراد ثروتمند و سلطنتی می توانستند رنگ های مجللی به مانند قرمز، ارغوانی و مشکی را تهیه نمایند، چرا که این رنگ ها بسیار سخت تر از دیگر رنگ های طبیعی به دست می آمد. همچنین این نوع لباس ها با دیگر جواهرات قیمتی به مانند الماس، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، زمرد، مروارید زیباتر می شد. در این شرایط وقتی خانم جوان لباس عروس را بر تن می کرد؛ چونان خورشیدی در مجلس خود می تابید.

در برخی از مواقع خانواده های سلطنتی چنان این لباس را تزیین می کردند که پارچه در زیر جواهرات گران قیمت پنهان می شد. گفتنی می باشد که در قرن ۱۵ هنگامی که شاهزاده مارگارت در انگلستان ازدواج نمود لباس به قدری سنگین و دارای جواهرات گران قیمت بود که نمی توانست به راحتی حرکت کند و از این رو به کمک دو نفر در کلیسا حضور پیدا کرد.

تغییرات جدید در طراحی لباس

همان طور که تاریخچه لباس عروس در گذشته را مطالعه نمودید، گفتنی می باشد که از دهه ۱۹۵۰ در دوخت لباس عروس بسیاری انجام گرفت که در حال حاضر می توان این نوع تغییرات را با توجه به شخصیت عروس مشاهده نمود. در عصر امروز هر یک از دختر خانم ها می تواند هر مدل و سبب که لباسی که خود می پسندند برای ازدواج خود انتخاب نمایند. یک پیراهن طراحی شده بسیار تزئین شده و مجلل و یا لباس ساده و غیر رسمی های منحصر به علاقه عروس به شمار می آید. از این رو می توانید آزادانه به انتخاب رنگ و مدل لباس عروس خود بپردازید.

آبی یا سفید؟ مساله این است!

در گذشته، رنگ آبی نمادی از پاكدامنی بود و به همین دلیل در گذشته بسیاری از زنان رنگ آبی را برای لباس روز عروسی شان انتخاب می كردند. در حقیقت ملكه ویكتوریا با انتخاب رنگ سفید برای لباسی كه برای روز ازدواجش تهیه می شد تغییراتی را در این عرصه ایجاد كرد كه همچنان تا به امروز باقی مانده است.

اگرچه در آن زمان رنگ سفید، رنگی بود كه معمولا در مراسم سوگواری مرسوم بود، اما ملكه ویكتوریا تصمیم گرفت به عنوان نمادی از پاكی و به نشانه احساس پاك و صمیمی نسبت به همسرش، این رنگ یعنی رنگ سفید را انتخاب كند. البته این لباس، غافلگیری ناخوشایندی نبود، زیرا به زودی زنان در سرتاسر اروپا و آمریكا از لباس های سفید برای عروسی خود استفاده كردند. اگرچه عروس هایی هم وجود داشتند كه همچنان در لباس هایی به رنگهای دیگر ازدواج می كردند؛ اما رنگ سفید به عنوان رنگی مناسب و عالی برای لباس عروس تعیین شده بود و از آن زمان تا كنون ادامه یافته است.

ازدواج در لباس سفید یعنی بسیار خوب و صحیح انتخاب كرده اید؛ ازدواج در رنگ خاكستری یعنی به راه دوری خواهید رفت؛ ازدواج در رنگ سیاه، شما آرزو خواهید كرد كه بازگردید؛ ازدواج در رنگ قرمز، شما آرزوی مرگ خواهید كرد؛ ازدواج در رنگ آبی، یعنی شما همواره خالص، پابرجا و راستگو خواهید بود

فرهنگ شرق

خیلی از لباس های عروس در چین، هند (ساریِ عروس)، پاکستان(شلوار و قمیص با گلدوزی بسیار، یا لهنگا) و ویتنام (فُرم سنتی آئودای) به رنگ قرمزند که در فرهنگ قدیم نماد خوش شانسی و خوش یمنی بوده است. امروزه زن های شرقی رنگ های دیگری را نیز برای لباس عروس استفاده می کنند. در عروسی های مدرنِ سرزمینِ اصلی چین، عروس لباسی به سبک غربی با رنگ دلخواه خود می پوشد و بعدتر در مراسم رسمی چای خوران، لباس سنتی به تن می کند.

در عروسی های مدرنِ تایوان، عروس معمولا لباس ابریشمیِ قرمز (طبق سنت چینی) یا سفید (غربی) می پوشد اما اکثر افراد، در هنگام انتخاب لباس عروس، مدل سنتی قرمز را برای ضیافت پس از عروسی انتخاب می کنند. طبق رسوم قدیمی، پدر عروس میزبان مراسم مخصوص فامیل های عروس و مسئول تدارک نوشیدنی (شی جیو) در مهمانی فامیل های هر دو طرف است. در تایوان، خودِ مراسم عروسی طبق سلیقه زوج ها برگزار می شود اما ضیافت های پس از آن برای "تشکر" از کسانی است که عروس و داماد را تربیت کرده اند (مثلا پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و دایی ها) یا کسانی که در آینده نیز به آن ها کمک می کنند. به همین جهت برای احترام به بزرگترها، ضیافت عروسی به طور رسمی و سنتی برگزار می شود.در فرهنگ هند، ساریِ عروسیِ قرمز لباس سنتی عروس هاست. جنس ساریِ سنتی از ابریشم بوده اما به مرور زمان در رنگ و جنس آن تنوع ایجاد شده است. امروزه ساری ها از جنس کرپ، جورجت، شارمیوز و ساتن و با رنگ هایی چون طلایی، صورتی، نارنجی، خرمایی، قهوه ای و زرد عرضه می شوند. عروس های هندی در کشورهای غربی هنگام عروسی ساری می پوشند و از آن پس لباس های سنتی هندی (مثل لهنگا، چولی و ...) را به تن می کنند.لباس عروس ژاپنی یک کیمونوی سنتی ساده سفیدرنگ است که در مراسم رسمی پوشیده می شود و نماد خلوص و باکرگی است. عروس در مراسم های بعدی به نشانه خوش یمنی، کیمونوی قرمز می پوشد.

جاوه ای های اندونزی لباس عروسی به اسم کِبایا دارند که نوعی بلوز سنتی است و طرحی روی آن کشیده شده است.در فیلیپین انواع خاصی از "باروت سایا" (لباس سنتی فیلیپینی) به رنگ سفید برای عروس و "بارونگ تاگالوگ" برای داماد در نظر گرفته شده است. قبیله های مختلف و مسلمانان اَشکال دیگری از لباس های سنتی را در مراسمات خود به تن می کنند.

لباس عروس های سنتی

در فرهنگ های مختلف، لباس های سنتی هنوز جایگاه خود را در مراسم عروسی حفظ کرده اند. در ایران خودمان کردها، لرها، ترک ها و ترکمن ها لباس های محلی خود را در مراسم عروسی دارند که اگرچه جوانترها از آنها استقبال چندانی نمی کنند، اما هنوز خیلی ها دوست دارند برای چند دقیقه در مراسم شان این لباس های رنگی و پر زرق و برق را بپوشند و عکس یادگاری بگیرند.در کشورهای دیگر هم مردم سنتی همین روش را دارند. مثلا ژاپنی ها همچنان در مراسم ازدواجشان لباس سنتی یا همان كیمونو را بر تن می كنند. داماد با پوشیدن كیمونو مشكی و عروس با پوشیدن كیمونو سفید در مراسم رسمی ازدواج حضور پیدا می كنند. در مالزی، لباس و شال و کلاه رنگی و محلی به تن می کنند. ترک ها کمربند قرمز معروف شان را به کمر عروس می بندند و هندی ها لباس قرمز به عروس می پوشانند چون معتقدند قرمز نمادی از خوش یمنی است. لباس عروس هندی، همان ساری است كه از پارچه ابریشمی قرمز رنگ تهیه شده و روی آن جواهر، سنگ یا كریستال دوخته می شود

لباس عروس در قرن جدید

مرکز توجه لباس های عروس از دهه 1950 تغییر کرد. امروزه بیشتر ازهمه، تاکید بر روی شخصیت خود عروس است.
در حال حاضر عروس ها می توانند تقریبا ازهر مدل و سبک لباسی برای مراسم ازدواج خود استفاده کنند، یک پیراهن طراحی شده بسیار تزئین شده و مجلل یا حتی یک پیراهن ساده غیر رسمی. هر سبکی که عروس انتخاب کند تا زیباتر به نظر برسد، قابل قبول است.بنابراین شما می توانید هر رنگی را برای ازدواج خود انتخاب کنید، اما حداقل حالا اندکی درباره سابقه و تاریخچه استفاده از لباس عروسی سفید آگاهی پیدا کرده اید.

اجاره لباس عروس از کی باب شد؟

در زمان جنگ جهانی دوم بسیاری از عروس ها احساس كردند كه ازدواج در لباس سفیدی مجلل، شایسته نیست، بنابراین لباس های ساده ای را برای مراسم عروسی خود انتخاب می كردند. در آن زمان زن ها وظیفه خود دیدند تا مراسم ازدواج سنتی را ترك كنند، در نتیجه آنها زمان كافی برای یافتن لباس عروس مناسب نداشتند، بنابراین باید بهترین لباس خود را برای این كار انتخاب می كردند.

اگر عروسی می خواست كه حتما لباس عروس سفید داشته باشد، می توانست آن را برای مراسم، قرض بگیرد یا اجاره كند. اگر عروس و داماد هر دو در جنگ شركت داشتند، در اونیفورم های نظامی خود ازدواج می كردند.

ترک ها کمربند قرمز معروف شان را به کمر عروس می بندند و هندی ها لباس قرمز به عروس می پوشانند چون معتقدند قرمز نمادی از خوش یمنی است. لباس عروس هندی، همان ساری است كه از پارچه ابریشمی قرمز رنگ تهیه شده و روی آن جواهر، سنگ یا كریستال دوخته می شود.