به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، همیشه گفته اند که داشتن تعادل در رفتار ها و اعمال بسیار مهم و ضروریست، زیاده روی در هر کاری، اشتباه است. حتی رفتار هایی که کاملا صحیح هستند نیز با زیاده روی، کاملا غلط و نادرست می شوند. یکی از این رفتار ها، محبت کردن است. محبت نسبت به اعضای خانواده یا هر چیز دیگری اگر از حد معمول بگذرد نوعی مشکل به حساب می آید.
محبت مرضی، وابستگی های شدید را به همراه می آورد كه نتیجه آن به طور معمول چندان خوشایند نیست. گاهی انسان ها در عشق و محبت به یكدیگر تا حدی پیش می روند كه تصور فقدان، هجران، بیماری و هر نوع آسیبی برای طرف مقابل را ناممكن و غیر قابل تحمل می پندارند. دوست داشتن فرزند، همسر، مادر، خواهر، برادر و غیره و ناراحتی برای غم و رنجی كه بدان ها وارد می شود، غیر عادی نیست.
لوس شدن کودک می تواند ناشی از محبت زیاد و بی دریغ والدین نسبت به وی نیز باشد! استقلال طلبی گرایشی فطری در کودکان است که با نادیده گرفتن و سرکوب آن آثار مخربی بر شخصیت و رفتار کودک خواهد گذاشت. در مواقعی که والدین لجبازی و استقلال طلبی را تفکیک نمی کنند و با ممانعت پیاپی سعی در #کنترل فرزند خود دارند استقلال طلبی و خودکفایی کودک به یک چالش بزرگ تبدیل می شود.
اعظم ذوالفقاری، روانشناس، با اشاره به مشکلات خانواده های تک فرزند اظهار داشت: کودک تک فرزند وابستگی شدیدی به والدینش دارند که این امر موجب کاهش اعتماد به نفس در کودک می شود.
وی با بیان اینکه محبت افراطی و مراقبت های ویژه والدین از کودک اثرات مخربی در بلند مدت به شخصیت کودک وارد می کند، تاکید کرد: افسردگی، ضعف در برقراری ارتباط با همسالان، توجه بیش از حد به بازی های رایانه ای و انفرادی، ترس و تنفر از حضور در گروه های اجتماعی از جمله آثار مخرب محبت افراطی به کودک است.
این روانشناس ادامه داد: این کودکان با ورود به اجتماع هم به دنبال امتیاز گرفتن از دیگران برای کارهای خود هستند و وقتی که با رفتاری متفاوت از رفتار خانواده مواجه می شوند دچار ضعف شخصیتی می شوند.
ذوالفقاری گفت:این کودکان در بزرگسالی نمی توانند مشکلات خود را برطرف کنند و ضعف در تعامل با دیگران موجب انزوا و گوشه گیری آن ها می شود.
