به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، بیشترِ ما دوست داریم به دورانِ خوشِ کودکی بازگردیم، همان دورانِ بی دغدغه، شاد و سرشار از بازی های کودکانه. اما انگار فراموش کرده ایم که آن دوران زیبا و خوش نیز گاهی با استرس همراه بود. واقعیت این است که کودکان نیز استرس را تجربه می کنند. عوامل استرس در کودکان متفاوت است؛ تغییر یا نیاز به تطابق با محیط، شروع فعالیتی جدید، تغییرات و وقایعی نظیر مرگ یا بیماری در خانواده و … ممکن است کودکان را دچار استرس کند و آنها را تحت فشار قرار بدهد.
استرس در کودکان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد اما یکی از مهم ترین عوامل آن، استرس در والدین است که بر کودکان اثر می گذارد. در ادامه به بررسی بیشتر این موضوع خواهیم پرداخت پس همراه ما باشید.
نقش استرس والدین بر بروز استرس در کودکان
والدین نخستین افرادی هستند که کودک پیوندی عاطفی و عمیق با آن ها برقرار می کند در نتیجه کودک به راحتی تحت تاثیر حالات روانی و عاطفی والدین خود قرار می گیرد. نحوه واکنش والدین به مسائل مختلف باعث شکل گیری نگرش های مختلف کودک نسبت به موضوعات پیرامون خود می شود. والدین اولین الگوهای رفتاری هستند که کودکان از آن ها تقلید می کنند. زمانی که کودک، استرس و نگرانی بیش از اندازه والدین خود را می بیند؛ این نگرش در او شکل می گیرد که دنیا نا امن می باشد. همچنین استرس والدین سبک دلبستگی کودک را نیز تحت تاثیر قرار می دهد؛ در نتیجه کودک مستعد انواع بیماری های روانی می شود.
استرس والدین و مراقبت بیش از اندازه
استرس باعث می شود که بیش از اندازه از کودک مراقبت کنید. بسیاری از کارهایی که لازم است کودک در سطح رشدی خود انجام دهد را شما برایش انجام می دهید، در نتیجه کودک فرصت رشد عادی پیدا نمی کند و مهارت ها متناسب با سن کودک شکل نمی گیرد. بنابراین بسیاری از مسائلی که برای دیگر کودکان به آسانی قابل حل است برای فرزندتان نقش استرس زا پیدا می کند، چون از سطح مهارت های شناختی و تکنیک های مقابله ای او فراتر هستند. پس به این صورت ناخودآگاه استرس در کودک شما تزریق می شود.
استرس والدین و اعمال کنترل شدید بر کودکان
کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند. والدینی که سطح استرس بالایی دارند، چون نمی توانند شرایط ابهام آمیز را تحمل کنند بیشتر کودک و محیط کودک شان را تحت کنترل قرار می دهند. با این کنترل شدید این پیام را به کودک خود منتقل می کنید که با کنترل تمامی شرایط می توانند تا حدی امنیت بیشتری فراهم کرد. در این شرایط کودک مستعد ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر کودکان می شود.
نقش استرس والدین بر عدم سازگاری اجتماعی کودکان
آغاز زندگی جمعی زمانی است که کودک به این باور رسیده باشد که ارتباط های دیگر هم امن هستند پس روابط اجتماعی او گسترده تر می شود. استرس والدین باعث می شود روابط محدودتری داشته باشند. پس اگر میزان استرس در شما به حدی است که باعث منع بسیاری از فعالیت های تفریحی و اجتماعی کودک شود، فرزندتان در آینده با مشکلات سازگاری بیشتری رو به رو خواهد شد. در این شرایط لازم است که به نکات تربیتی فرزندان خود توجه داشته باشید تا بتوانید از بسیاری مشکلات جلوگیری کنید و کودک شما از رشد اجتماعی برخوردار باشد.
استرس والدین و ناتوانی در خودتنظیمی هیجانی کودکان
زمانی که والدین قادر نباشند هیجانات و احساسات خود را به درستی مدیریت کنند، خودتنظیمی هیجانی در کودک نیز دچار اشکال می شود، پس کودک ممکن است علائمی مانند پرخاشگری، افسردگی، استرس و اضطراب نشان دهد.
چسبندگی به والدین و عدم استقلال
زمانی که کودک احساس ایمنی داشته باشد به این باور می رسد که دنیا امن است، پس شروع به کشف دنیا می کند. در این شرایط کودک به این باور می رسد که "این منم که تغییر ایجاد می کنم و می توانم در جهان خود تصرف کنم"؛ در نتیجه وابستگی به والدین به مرور کمتر می شود. والدین اضطرابی در میزان سنجش خطر بزرگ نمایی می کنند و این به افزایش استرس در کودک و وابستگی بیش از اندازه در او دامن می زند و دوره اضطراب جدایی طولانی تر می شود.
استرس والدین و تاخیر در فرآیند دوست یابی بر کودکان
کودکانی که والدین آن ها سطوح بالایی از استرس را تجربه می کنند معمولا در دوست یابی نیز با مشکل مواجهه می شوند؛ چون مهارت های ارتباطی پایین تری دارند. از طرفی چون احتمال خطر را می دهند؛ همیشه محتاط عمل می کنند. معمولا در روابط نقش فعالی ندارند و توسط همسالان طرد می شوند. پس والدین باید به دنبال راه های کاهش و درمان استرس کودکان و همچنین استرس خودشان باشند.
