به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از روزنامه جوان، بریتانیای کبیر از این رفتارهای صغیر و شبه روانی و هیجان زده مثل فراخواندن سفیر، اصلاً در مرام و مسلکش نبود. کبیر سابق اصولاً همه جای دنیا را متعلق به خودش می دانست و «آفتاب در مستعمرات بریتانیا غروب نمی کرد». فلذا، اصولاً فراخواندن سفیر معنایی نداشت. فرابخوانند که کجا برود، وقتی پرچم بریتانیا همه جای دنیا برافراشته بود؟!
این نشانه ضعف و وابستگی است. در وابستگی انگلیس به امریکا خود انگلیسی ها بسیار نوشته اند. ایران در اوج دشمنی غرب در قضیه تحریم ها و هسته ای، روابط خودش را با اروپا حفظ کرد و از بروز تنش بأی نحوکان مانع می شد. اروپا نیز سود و صرفه خود را در داشتن روابط می دید و به ویژه رفتار فرانسویان پس از برجام و در حال حاضر نیز نشانه تلاش برای کاستن از وابستگی به امریکاست، اما چه سود که اروپا ضعیف شده و سرپیچی از امریکا را نیاموخته است.
پس از برجام و پس از جنگ اوکراین، نفع اروپا در پذیرش ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای و برقراری روابط سیاسی و اقتصادی پایدار با ایران بود. «قدرت منطقه ای» را کمابیش و خواسته و ناخواسته به آن اعتراف می کنند و داشتن روابط نیز نیاز طرفین است.
ایران نشانه هایی از امکان دوستی خود با اروپا بروز می داد. اوایل شهریور ایران از پیام مکرون برای میانجیگری در اوکراین، استقبال کرد و حتی از ارسال «یک ابتکار صلح در کنار یک پیام مهم» از تهران به مسکو خبر داد. وزیر نفت ایران همان زمان ها به رغم روسیه که دوست است، گفت که ایران برای فروش گاز به اروپا آمادگی دارد تا آن را از همین حالا برای زمستان سرد ذخیره کنند. حتی آن پیام «زمستان داره میاد» که مشاور تیم هسته ای ایران در کنایه به اروپا چندبار تکرار کرد، نوعی مبادله پیام رابطه بود. اما اروپا نخواست، چون وابسته است.
تاکنون تحلیل دقیقی از چرایی «دشمنی آشکارتر و ناگهانی» آلمان با ایران ارائه نشده است، اما معتقدم آلمان با تخمین هزار میلیارد یورو خسارت قطع گاز روسیه که برآورد خودشان است، دنبال تصریح بر دشمنی با ایران و استقبال هیستریک رئیس جمهور و وزیرخارجه از لیدرهای آشوب در ایران نبود. این فقط می توانست یک دستور امریکایی باشد. اگر دلایل دیگری را بدون درنظرآوردن نفوذ امریکا به شمارآوریم، تحلیل درستی نخواهیم داشت. امریکا اروپاییان را از روسیه ترساند و وعده تأمین بخشی از گاز آلمان البته با شش برابر قیمت روسیه را داد و آلمان یک بار دیگر بعد از جنگ دوم تسلیم متفقین شد و پذیرفت «پیشوا» یی دشمنی با ایران را این بار برعهده بگیرد. اروپا اکنون بدون امریکا هیچ چیز نیست؛ و طرفه آنکه امریکا خود نیز درگیر اثبات هویت ابرقدرتی پیشین خود مقابل چین است. ولی اروپا باید بگوید سختی کشیدن برای که و برای چه؟ برای کدام آرمان؟
اروپا در قضیه آشوب پاییز ایران نیز ابتدا دست به عصا راه رفت، ولی پس از اندکی عصا را کنار انداخت و شروع به دویدن کرد. نه به این خاطر که نفعی داشت، چون خواست امریکا بود و نه به این دلیل که برای امریکا براندازی و سرنگونی ایران قطعی شده بود، چون امریکا، هردوی ایران و اروپا را ضعیف می خواهد و تلاش می کند با به جان هم انداختن این دو بخش از جهان، راهبرد خودش را به پیش ببرد. درک اینکه چرا امریکا چنین راهبردی دارد و یک اروپای ضعیف را بیشتر می پسندد، با فهم قدرت گرفتن چین و روسیه ممکن است! یک اروپای قوی با راهبردهای ضدچینی و ضدروسی امریکا همراهی نمی کند و راهبرد خود را پیش می برد و فقط در صورت وابستگی کامل است که بخشی از بار دشمنی با چین را برای امریکا حمل خواهد کرد.
حالا در پس فروکش آشوب و ضربه ای که انگلیس در قضیه از دست دادن جاسوس پیشانی پینه بسته خود خورد، گرفتن یک عکس با پس زمینه دیوارهای شعارنویسی شده سفارت و استفاده از آن به شکل یک پروپاگاندای سیاسی، آن قدر برای ابرقدرت سابق مظلومانه و ازسر درماندگی است که اشک آدم را درمی آورد! البته قبلاً نیز نوشته ام که این شعارنویسی مطلوب نیست و کاش به آن پایان می دادند. اما این بریتانیای کبیر فقط زیر این چند قوطی رنگ شعار نیست که در حال له شدن است، او دارد زیرپای امریکا هم له می شود. گرچه برخی هنوز گمان می کنند که این بریتانیا همچنان کبیر است، چنانکه در ایران کم نیستند کسانی که نمی توانند به لحاظ تاریخی و به لحاظ موقعیت کنونی در جهان، این ضعف را ببینند؛ و این یک بحث و موضوع روان شناسانه دارد که تا سال ها همچنان بریتانیای کبیر برای خیلی ها بریتانیای کبیر است، هرچند برای آن ها روزی به پاک کردن شعارهای دیوار سفارت و روزی به عکس گرفتن با همان شعارها بگذرد! به قول مولانا «گرگ بیچاره اگرچه گرسنه است/ متهم باشد که او در طنطنه است/ از ضعیفی، چون نداند راه رفت/ خلق گوید تخمه است از لوت زفت». اگر گرگ، گرسنه هم باشد، باز مردم می گویند او در طنطنه (شکوه و جلال و قدرت) است. این گرگ گرسنه، از ضعیفی نمی تواند راه برود، اما مردم می گویند این گرگ دچار تخمه (سوءهاضمه) است و از لوت زفت (طعام زیاد) وپرخوری به این روز افتاده است!
حال این روزهای اروپا خوب نیست. چه به لحاظ خسارت هایی که ناتو و امریکا به کل اروپا با طعمه «اوکراین دوستی» و «روسیه هراسی» زد، چه تعلیق مذاکرت هسته ای که حتی همین دیروز از اروپا پیام «برجام نمرده است» شنیدیم و هنوز چشم شان سوی در است و چه سرانجام آشوب ها! حالا یک عکس یادگاری با شعارهای باقی مانده و پاک نشده، نشانه «همبستگی اروپا» نیست. اروپا بیش از همبستگی با خودشان به همبستگی با قدرت های دیگر نیاز دارد. این عکس نشانه «وابستگی اروپا» است. روزگاری از این عکس ها در ایوان سفارت می انداختید و شاه ایران را احضار می کردید. حالا در پیاده رو از فحش هایی که خورده اید عکس می گیرید. پس تأمل کنید!
1 سال پیش