وسایل مخصوص ارتودنسی کدامند؟ 

وسیله ارتودنسی چیست؟

برای درمان ارتودنسی از ابزار و وسیله های مختلف استفاده می شود تا در نهایت دندان ها به جایگاه مطلوب انتقال یافته و وضعیت تماس دندان ها در هنگام بسته بودن فکها (بایت) بهبود یابد. هنگامی که سخن از درمان ارتودنسی به میان می آید، تصویر دندان های سیم کشی شده به ذهن متواتر می شود به همین علت به براکت فلزی یا به طور کلی به درمان ارتودنسی در اصطلاح عموم سیم کشی دندان ها گفته می شود. با این حال وسیله های زیادی ممکن است برای درمان ارتودنسی استفاده شود که با بسیاری از آنها آشنایی نداریم.

براکت

همان طور که گفته شد متداولترین وسیله ارتودنسی، سیستم براکت است که بیشتر ما آن را می شناسیم. براکت به همراه سیم ارتودنسی، حلقه فلزی، پلاستیک، لیگاچور و قطعات دیگر که هر یک وظیفه خاصی بر عهده دارند ، در مجموع به حرکت بهتر دندان ها کمک می کنند. براکت ممکن است از نوع فلزی باشد یا سرامیکی و یا پلاستیکی. همچنین ممکن است براکت در سطح جلوی دندان ها نصب شود و یا به سطح پشتی دندان ها چسبانده شود. برخی از سیستم های براکت خود لیگاچور هستند. اما هدف از همه این سیستم های مختلف طراحی شده حرکت دادن دندان ها به بهترین جایگاه است. براکت فلزی در این زمینه بسیار موفق عمل کرده و سابقه طولانی و کارایی بسیار زیادی دارد.

هدگیر

هدگیر یک وسیله ارتودنسی خارج دهانی است که از نوع وسیله های غیر ثابت محسوب می شود به این معنی که به دندان ها چسبانده نمی شود بلکه هنگام مسواک زدن و غذا خوردن می توانید آن را در بیاورید. هدگیر حاوی یک یا چند تسمه است که در پشت سر یا گردن قرار می گیرد و سیم فلزی که هدگیر را به براکت چسبیده به دندان ها متصل می کند. هدگیر دو نوع اصلی هدگیر معمولی (پشت سری و پشت گردنی) و هدگیر معکوس دارد .

ریتینر

بعد از این که دوره درمان با براکت به اتمام رسید و براکت از دهان خارج شد، برای حفظ موقعیت جدید دندان ها باید از وسیله ای به نام نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر استفاده کنید. ریتینر انواع مختلف داشته و بسته به شرایط ممکن است نوع ثابت یا غیر ثابت برایتان انتخاب شود. استفاده از نگهدارنده ارتودنسی برای حفظ نتایج درمان اهمیت زیادی دارد.

فضا نگه دارنده

هنگامی که دندان های شیری کودکان زودتر از زمان معمول خود می افتد، باید به جای آنها از وسایل ارتودنسی بنام فضا نگه دارنده استفاده شود تا دندان های دیگر به طرف فضای خالی ایجاد شده در اثر افتادن آن دندان رشد نکنند. از فضا نگه دارنده ها برای خالی نگه داشتن این فضا تا زمانی که دندان های شیری بریزند و دندان های دائمی به جای آنها شروع به رشد کنند، استفاده می شود. فضا نگه دارنده های نوع ثابت از یک نوار فلزی و یک سیم فلزی تشکیل شده اند. نوار فلزی به دور یک دندان ثابت در کنار جای خالی دندان افتاده بسته می شود و سیم فلزی تا دندانی که در سمت دیگر این فضای خالی قرار دارد، کشیده می شود تا به دندان های کناری فشار آورده و فضای خالی را باز نگه دارد.

فاصله گذارها

فاصله گذارها در واقع حلقه های لاستیکی کوچکی هستند که در بین دندان های شما قرار داده می شوند تا به آنها فشار آورده و بین دندان ها فاصله ایجاد کنند تا در جلسه بعدی بتوان از این فاصله ها برای نصب کش های ارتودنسی استفاده کرد. در واقع فاصله اندازها قبل از آنکه متخصص ارتودنسی کش های لاستیکی را به دندان های شما ببندد، از بین دندان ها برداشته می شوند. جنس و شکل فاصله اندازها به گونه ای طراحی شده است که غذاهای چسبنده، خلال دندان و نخ دندان به آنها گیر نمی کند.

هربست (HEBST)

هربست (Herbst) وسیله ای است از طریق فشار دادن فک پایینی به طرف جلو و دندان های آسیاب بالایی به طرف عقب، باعث کاهش شدت عارضه اوربایت می شود. این وسیله ثابت اغلب برای جوانان و نوجوانان استفاده می شود و باید به مدت حدود 12 تا 15 ماه در دهان باقی بماند.

وسایل مخصوص اصلاح موقعیت فک

ابزارهای مخصوص اصلاح وضعیت فک ها که بعضاً به آنها اسپلینت هم گفته می شود، به منظور حرکت دادن فک بالایی یا پایینی برای ایجاد حالت متقارن و طبیعی در وضعیت کلی فک استفاده می شود. متخصصین ارتودنسی اغلب از این وسیله برای درمان بیمارانی که از بیماری مفصل فک (TMJ) رنج می برند، استفاده می کنند.

پوزیشنر

از پوزیشنر (Positioner) به منظور کامل کردن جابه جایی دندان ها در اواخر دوره درمان ارتودنسی شما استفاده می شود. در صورت استفاده صحیح و همکاری کامل با متخصص ارتودنسی، شما فقط به مدت 4 تا 8 هفته نیاز به استفاده از پوزیشنر خواهید داشت.