به گزارش سرویس چندرسانهای پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز ، حامد عسگری، شاعر و ترانهسرای، متولد 1361 در سیرجان است. او از نوجوانی به شعر و ادبیات علاقهمند شد و با خواندن آثار شاعران کلاسیک و معاصر ایران، مسیر حرفهای خود را شکل داد. عسگری در سالهای نخست فعالیتش بیشتر در قالب غزل مینوشت و بهتدریج بهعنوان یکی از چهرههای خوشذوق و احساسی در میان شاعران جوان شناخته شد.
با انتشار مجموعه شعرهایی چون «خانوم» و «حالتا خوبه؟» نام او بیشتر بر سر زبانها افتاد. سبک عسگری آمیزهای از زبان ساده، تصویرسازی لطیف و عاطفهگرایی پررنگ است؛ ویژگیای که باعث شد اشعارش طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جذب کند. او غالباً از عشق، دلتنگی، زندگی روزمره و دغدغههای انسانی مینویسد و به همین دلیل فضای آثارش برای خوانندگان جوان بسیار ملموس است.
عسگری علاوه بر فعالیت در حوزه شعر، در ترانهسرایی نیز حضور پررنگی داشته و با خوانندگان مختلف همکاری کرده است. ترانههای او معمولاً ادامه همان جهان احساسی شعرهایشاند؛ صمیمی، روان و عاطفی. او همچنان بهعنوان یکی از چهرههای فعال شعر معاصر ایران شناخته میشود و در جشنوارهها، شبهای شعر و محافل ادبی حضور دارد و به تولید آثار تازه ادامه میدهد.
به بغض سر کردم، دیده تر نشد که نشد
دلی ز حال دلم با خبر نشد که نشد
هزار کوره بنا شد درین دیار و دریغ!
یکی به داغی و سوز جگر نشد که نشد
به بیقراری شعرم سری نزد که نزد...
و آن شبی که نیامد، سحر نشد که نشد
هزار دفتر هق هق، هزار دفتر شعر
دلت... عزیز دلم! نرم تر نشد که نشد
کجاست شانهی امنَت؟ که بعد تو این سر
برای من _منِ بیچاره سر نشد که نشد
سیاه پوشی و اندوه در غم سهراب
برای رستم دستان پسر نشد که نشد!
قرار بود که درد دلی کنم با تو
ولی دریغ! درین مختصر نشد که نشد...
