به گزارش سرویس مدوزیبایی ساعدنیوز، طراحی لباس این فیلم توسط آزاده قوام انجام شده؛ یکی از برجستهترین نقاط قوت طراحی لباس در پیر پسر، همراستایی کاملش با لایههای روانشناختی و روایت شخصیتهاست. این هماهنگی باعث میشه که لباسها نه تنها ابزاری برای زیبایی بصری صحنه باشن، بلکه خود به عنوان بخشی از روایت، اطلاعاتی غیرمستقیم و زیرمتنی به بیننده منتقل کنن.
برای مثال، شخصیت غلام (با بازی حسن پورشیرازی) با لباسهایی فرسوده، چرک و بینظم ظاهر میشه. این انتخاب نه تنها از نظر ظاهری با وضعیت اقتصادی و اجتماعی شخصیت هماهنگه، بلکه نوعی افول شخصیتی و عدم تطابقش با نظم اجتماعی اطراف رو هم بهخوبی نشون میده. لباسهای غلام بیآنکه شعار بِدَن، حکایت از نوعی فروپاشی درونی و بیرونیش دارن.
در نقطهی مقابل، علی (با بازی حامد بهداد) در لباسهایی ظاهر میشه که نشانههایی از نظم و عقلگرایی در آنها موج میزنه. کتهای خوشدوخت، رنگهای خنثی و انتخاب متریالهای کلاسیک، همه در راستای نمایش شخصیت درونگرا، شاید افسرده و تا حدی سرخورده علی هستن؛ این دقت در انتخاب رنگها و بافتها، بیانگر درک بالای طراح از تئوری رنگ و نقشش در انتقال مفاهیم روانیه.
شخصیت رضا (با بازی محمد ولیزادگان) نیز با پوشش کژوال و راحتتری به تصویر کشیده شده. نوع پوشش او جوانپسند و فاقد جزئیات پیچیده است که به خوبی با سن، طرز فکر و شیوه زیست شخصیت در فیلم تطبیق داره. استفاده از رنگهای خنثی، فرمهای آزاد و پارچههای سبک، باعث شده که شخصیت او همیشه در نوعی تعادل میان بیخیالی و انرژی جوانی ظاهر بشه.
در مورد رعنا (با بازی لیلا حاتمی)، طراحی لباس به ظرافت خاصی رسیده. این شخصیت با انتخابهایی وسوسهبرانگیز، هوشمندانه و گاه اغواگر در پوشش، به نوعی دوگانگی روانی و کنشگری زنانهش راو به نمایش میذاره. رنگهای قرمز و مشکی، استفاده از کفشهای بندی ظریف، فرمهای بدننما و زبان بدن کنترلشده، همگی به نوعی بر جذابیت پنهان و پیچیدگی درونی رعنا تاکید دارن. این دقت در انتخابِ استایل نه تنها شخصیتپردازی رو تقویت کرده، بلکه باعث شده رعنا در صحنههایی خاص به عاملی محرک در روایت تبدیل بشه، بدون آنکه کلامی گفته بشه.
به طور کلی، آزاده قوام با طراحی لباس در پیر پسر تونست سیر داستان رو با انتخابهای درستِ لباس به خوبی به بیننده منتقل کنه. موافق هستید؟ نظر شما چیه؟
