به گزارش سرویس دین و مذهب ساعد نیوز، ماه مبارک رمضان به عنوان برترین ماه سال از جهت عظمت، شرافت و معنویت شناخته می‌شود. خداوند در بخشی از آیه 185 سوره بقره درباره ویژگی خاص این ماه می فرماید: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ؛ رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده برای هدایت بشر و برای راهنمایی و امتیاز حق از باطل».
«اللَّهُمَّ قَرّبْنی فیهِ الی مَرْضاتِکَ، وجَنّبْنی فیهِ من سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ، و وَوَفِّقْنِی فیهِ لِقِرآئهِ آیاتِکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین.»
«خدایا مرا در آن (روز) نزدیک کن به آنچه مورد رضای تو است، و مرا در آن از کارهایی که موجب ناراحتی و خشم و غضب تو است دور بدار، و برای خواندن آیات قرآنت به من توفیق ده، به حق رحمتت ای مهربانترین مهربانان.»
اجابت دعا در ماه رمضان از جمله موقعیت‌های خاصی اسـت کـه این ماه را از سایر ماه های سال متمایز می کند. در احادیث بـه وفور دیده می شود کـه ماه رمضان را ماه استجابت دعا می دانند.
حال بهترین زمان اجابت دعا در ماه رمضان چـه وقتی اسـت ؟ ماه رمضان ماه مهمانی خداوند اسـت و مسلما میزبان دست رد بـه خواسته میهمانش نخواهد زد.
بر اساس روایتی کـه درباره پیامبر اکرم «ص» نقل شده اسـت، ایشان بـه امام علی «ع» فرمودند: ای ابوالحسن! این ماه رمضان اسـت کـه آمده؛ دعای خودت را پیش از افطار قرار ده،
زیرا جبرئیل نزد مـن آمد و گفت: ای محمد! هر کس در ماه رمضان پیش از آن کـه افطار کند این دعا زیر را بخواند خداوند دعایش را مستجاب می کند، حوائجش را برآورده کرده و او را به خواسته اش میرساند:
اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ
خدایا! اى پروردگار روشنى بزرگ و اى پروردگار تخت بلند
وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ وَ رَبَّ الشَّفْعِ الْکَبِیرِ وَ النُّورِ الْعَزِیزِ
و اى پروردگار دریاى جوشان و اى پروردگار شفع بزرگ و نور محترم
وَ رَبَّ التَّوْراهِ وَ الْإنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ، وَ الْفُرْقانِ الْعَظِیمِ
و اى پروردگار تورات و انجیل و زبور و قرآن عظیم
أَنْتَ إِلهُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ إِلهُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا إِلهَ فِیهِمـا غَیْرُکَ
توئى معبود هر کس کـه در آسمان‌ها ودر زمین اسـت و جز تـو معبودى در بین آن‌ها نیست
وَ أَنْتَ جَبَّارُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ جَبَّارُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا جَبَّارَ فِیهِمـا غَیْرُکَ
و توئى قاهر و مسلط بر هر کـه در آسمان‌ها ودر زمین اسـت و جز تـو قاهرى در بین آن‌ها نیست
أَنْتَ مَلِکُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ مَلِکُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا مَلِکَ فِیهِمـا غَیْرُکَ
و توئى پادشاهى در هر کس کـه در آسمان‌ها ودر زمین اسـت و جز تـو پادشاهى در بین آن‌ها نیست
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْکَبِیرِ وَ نُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَ بِمُلْکِکَ الْقَدِیمِ
از تـو میخواهم بـه حق نام بزرگت و بـه نور ذات بزرگوارت و عظمت و پادشاهى دیرینه ات
یا حَیُّ یا قَیُّومُ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا حَیُّ یا قَیُّومُ.
اى زنده و اى پاینده…
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَ بِهِ کُلُّ شَیْءٍ
و از تـو می خواهم بـه حق آن نامت کـه هر چیز بدان پرتو گرفت
وَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَ الْأَرْضُ
و بدان نامت کـه آسمان‌ها و زمین بدان روشن گشت
وَ بِاسْمِکَ الَّذِی صَلُحَ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ بِهِ یَصْلُحُ الآخِرُونَ
و بدان نامت کـه پیشینیان بدان شایستگى یافتند و پسینیان بدان شایسته گردند
یا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ وَ یا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَ یا حَیُّ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ
اى زنده پیش از هر زنده و اى زنده پس از هر زنده و‌ای زنده‌ای کـه معبودى جز تـو نیست
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی
بر محمد و خاندان محمد سلام فرست و گناهان مرا بیامرز
وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی یُسْراً وَ فَرَجاً قَرِیباً
ودر کار مـن آسانى و گشایشى نزدیک مقرر فرما
وَ ثَبِّتْنِی عَلى دِینِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى هُدى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و مرا بر دین محمد و خاندان محمد و بر هدایت محمد و خاندان محمد
وَ عَلى سُنَّهٍ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ
و بر سنت «و روش» محمد و خاندان محمد کـه سلام بر او و آنان باد پا بر جا و ثابت قدم بدار
وَ اجْعَلْ عَمَلِی فِی الْمَرْفُوعِ الْمُتَقَبَّلِ
و عمل و کردار مرا در فراز جایگاه پذیرفته قرار ده
وَ هَبْ لِی کَمـا وَهَبْتَ لأَوْلِیائِکَ وَ أَهْلِ طاعَتِکَ
و بـه مـن ببخشاى چنانچه بدوستان و فرمانبردارانت بخشودى
فَانِّی مُؤْمِنٌ بِک وَ مُتَوَکِّلٌ عَلَیْکَ
زیرا کـه مـن بـه تـو ایمان دارم و بر تـو توکل کنم
مُنِیبٌ إِلَیْکَ مَعَ مَصِیری إِلَیْکَ
بـه درگاه تـو انابه کنم با این کـه «می‌دانم» بازگشتم بـه سوى تـو اسـت
وَ تَجْمَعُ لِی وَ لِأَهْلِی وَ لِوَلَدِی الْخَیْرَ کُلَّهُ
و هر انچه خیر و خوبى اسـت همه ی را براى مـن و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم گرد آورى
وَ تَصْرِفُ عَنِّی وَ عَنْ وَلَدِی وَ أَهْلِی الشَّرَّ کُلَّهُ
و هر انچه بدى اسـت همه ی را از مـن و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم بازگردانى
أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ.
و توئى مهر پیشه و نعمت بخش، پدید آرنده آسمان‌ها و زمین
تُعْطِی الْخَیْرَ مَنْ تَشاءُ وَ تَصْرِفُهُ عَمَّنْ تَشاءُ
عطا فرمائى خیر «و خوبى» رابه هر کـه خواهى و بگردانى آنرا از هر کـه خواهى
فَامْنُنْ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
پس بـه مهر و رحمت خویش بر مـن منت بگذار اى مهربانترین مهربانان
«بحار الأنوار، ج 95، ص. 10»
