به گزارش سرویس شعر پایگاه خبری ساعدنیوز، محمدرضا عبدالملکیان (زادهٔ 14 خرداد 1331) شاعر ایرانی است. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در نهاوند ادامه داد و پس از ادامه تحصیل در رشتهٔ کشاورزی، با اخذ درجه کارشناسی «مهندسی کشاورزی» در سال 1357 در مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران به کار مشغول و در سال 1363 به وزارت کشاورزی منتقل شد.
سبک اشعار: در ابتدا به قالب چهارپاره‌های پیوسته روی آورد. اما بیشتر اشعارش در قالب نو نیمایی و سپید سروده شده است. اغلب شعرهای وی رنگ و بوی عاشقانه با درون‌مایه اجتماعی دارد که با لحنی ساده و خوش‌آهنگ به دور از ابهام بیان شده‌اند.
زمزمه ی سرانگشتان باد در خواب خوش گیسوانت
زیبایی شاعرانه ایست که دلم را به بازی می گیرد!
و نجابت کلامت آنچنان که هر کلام دیگری را بی رنگ می کند.
در چشم انداز هرکجای طبیعت تو را می بینم،
در چشمه،
در رود،
در دریا،
در گل،
در درخت،
در جنگل،
در دره،
در دشت،
در کوه....
با اینهمه هنوز در تو حیرانم!
که تمامی عشقی در یک وجود و تمامی آرزویی در یک لباس!
سایر مطالب مرتبط با شعر را از اینجا دنبال کنید.
