هان به فریاد دل تنگم برس … / عاشقانه‌ای جگرسوز از هوشنگ ابتهاج؛ اگر دلت تنگ است، این شعر سایه از تو حرف می‌زند + ویدئو

نی مدد می خواهد از ما ای نفس ((ه. ا. سایه))

باز بانگی از نیستان می رسد

غم به داد غم پرستان می رسد

بشنوید این شرح هجران بشنوید

با نی نالنده هم دستان شوید

بی شما این نای نالان بی نواست

این نواها از نفس های شماست

آن نفس کاتش برانگیزد ز آب

آن نفس کاتش ازو آمد به تاب

آن نفس کائینه را روشن کند

آن نفس کاین خاک را گلشن کند

آن نفس کز این شب نومیدوار

بر گشاید خنده خورشید وار

آن نفس کز شوق شورانگیز وی

بر دمد از جان نی صد های و هی...

نی مدد می خواهد از ما ای نفس

هان به فریاد دل تنگش برس

سالها ناگفته ماند این شرح درد

دردمندی خوش نفس سر بر نکرد

عاشفان رفتند ازین صحرا خموش

بر نیامد از دل تنگی خروش

دردها را سربسر انباشتند

انتظار سینه ما داشتند

تا نفس داری دلا فریاد کن

بستگان سینه را آزاد کن...

ناله را دم می دهم هر دم از آن

کان نهان در ناله بگشاید زبان

بی لب و دندان آن دانای راز

نشنوی از نی نوای دلنواز

از نوازشهای آن نوش آفرین

می شود این ناله نی دلنشین

دلنشین تر می شود وقتی که او

می نشیند با دلت در گفت و گو

سر به گوشت می گذارد گوش کن

نغمه های نعز او را نوش کن

او نشان عاشقان دارد ببین

عاشقی صد داغ عشقش بر جبین

عاشقان چون زندگی زاینده اند

عاشقان در عاشقان پابنده اند

عشق از جانی به جانی می رود

داستان از جاودانی می رود

جاودان است آن نو دیرینه سال

رفته از جامی به جامی این زلال

مردن عاشق نمی میراندش

در چراغی تازه می گیراندش

آنکه خصم خود به خاک انداخته ست

در گمان برده ست اما باخته ست

مرد چون با مرد رو در رو شود

مردمی از هر دو سو یکسو شود

شادی آن در غم این مدغم است

خیره آن شادی که تاوانش غم است

زندگی زیباست ای زیبا پسند

زنده اندیشان به زیبایی رسند

آنچنان زیباست این بی بازگشت

کز برایش می توان از جان گذشت

هوشنگ ابتهاج