پندهای گلستان سعدی: داستان دزدی که به خانه پارسایی رفت و هیچ چیز پیدا نکرد / باب دوم در اخلاق درویشان حکایت شماره 4 + فایل صوتی و نسخه‌های قدیمی

معنی حکایت شماره 4، باب دوم گلستان سعدی

دزدی به خانه پارسایی وارد شد و پس از جستجو، هیچ چیزی برای دزدیدن نیافت و دلتنگ شد. پارسا که متوجه حضور دزد شد، گلیمی که روی آن خوابیده بود را به او داد تا دست خالی نرود و محروم نشود. این نشان‌دهنده بخشندگی پارسا بود حتی نسبت به کسی که قصد دزدی از او داشت.

برگردان به زبان ساده

# دزدی به خانهٔ پارسایی در آمد؛ چندان که جست چیزی نیافت. دلتنگ شد. پارسا خبر شد. گلیمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشود.

هوش مصنوعی: یک دزد به خانه‌ی یک انسان پارسا و پرهیزگار وارد شد؛ اما هرچقدر جستجو کرد، چیزی برای بردن پیدا نکرد. این موضوع او را ناراحت کرد. اما پارسا متوجه حضور دزد شد و برای اینکه از دست او محروم نشود، گلیمی که بر روی آن خوابیده بود، به سمت دزد انداخت.

# شنیدم که مردانِ راهِ خدای

دلِ دشمنان را نکردند تنگ

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که انسان‌های متعهد به خداوند، هرگز دل دشمنان را تنگ نکردند و به آن‌ها سختی نرساندند.

# تو را کی میسّر شود این مَقام

که با دوستانت خلاف است و جنگ؟

رسیدن به پایگاهِ مردانِ حق برای تو آسان نیست چه تو با یارانِ خویش هم سرِ ستیزه و دشمنی داری.

# مودّتِ اهلِ صفا، چه در روی و چه در قفا، نه چنان کز پست عیب گیرند و پیشت بیش میرند.

دوستیِ یارانِ پاکدل، خواه در برابر خواه در پشت سر یکسان است و چنان نیست که در غیاب تو بر تو خرده گیرند و در حضور سختْ برخیِ جانت شوند و قربانت گردند.

# در برابر، چو گوسپندِ سلیم

در قفا، همچو گرگِ مردم‌خوار

هوش مصنوعی: در مقابل، مانند یک گوساله آرام و بی‌آزار است، در حالی که در پشتش، وحشی و درنده‌ای همچون گرگ‌ در کمین است.

# هر که عیبِ دگران پیشِ تو آورد و شمرد

بی‌گمان، عیبِ تو پیشِ دگران خواهد برد

هوش مصنوعی: هر کس عیب دیگران را به تو بگوید و شمارش کند، مطمئناً عیب تو را هم به دیگران خواهد گفت.