داستان عاشقانه لیلی و مجنون: از غصه و وفات مادر مجنون تا غزل خواندن مجنون نزد لیلی / (فصل دوم- قسمت 5) اثر نظامی گنجه‌ای + فایل صوتی

خلاصه داستان لیلی و مجنون؛ فصل دوم- قسمت 5

• دیدن مادر مجنون را

مادر مجنون وقتی از دور پسرش را دید، گویی الماسی شکسته در قلبش حس کرد. مجنون را که اکنون زرد و پژمرده شده بود، دید. مادرش شروع به تمیز کردن و مرتب کردن او کرد و هر جا که زخمی یا درد داشت، با محبت ناله می‌کرد و سعی می‌کرد او را آرام کند. سپس مادر به مجنون گفت که به خانه برگردد و از این زندگی آواره‌وار دست بکشد. او به مجنون توضیح داد که حتی حیوانات وحشی و پرندگان هم شب هنگام به خانه‌های خود برمی‌گردند و نباید خود را این‌گونه عذاب دهد. اما مجنون به مادرش جواب داد که این وضعیت به انتخاب او نبوده و عشق او به لیلی باعث شده است که چنین بلایی بر سرش بیاید و او نمی‌تواند از این عشق دست بکشد. او از مادر خواست که او را به زندگی عادی بازنگرداند، چرا که می‌ترسد دوباره در اسارت خانه گرفتار شود. مجنون با بوسه به پای مادرش و خداحافظی از او، تصمیم به ادامه زندگی در بیابان گرفت. مادر با گریه برگشت و مانند پدر مجنون که برای او دلتنگ بود، در آرزوی او جان سپرد.

• آگاهی مجنون از وفات مادر

مجنون که دیوانه‌وار در بیابان‌ها می‌گشت و قصیده‌هایی می‌خواند، خبر نداشت که مادرش از دنیا رفته است. وقتی دوباره سلیم دلدار، دوست او، به سراغش آمد و برایش غذا و لباس آورد، به او خبر داد که مادر پیرش دور از او دیده از جهان فروبسته و مانند پدرش در آرزوی دیدن او مرده است. مجنون با شنیدن خبر مرگ مادرش، اندوهگین شد و با شدت گریه و زاری کرد. او به یاد مادر و پدرش افتاد و بر سر خاک آن‌ها رفته و زاری کرد. خویشاوندان مجنون وقتی از گریه‌های او باخبر شدند، به سوی او شتافتند و او را که افسرده و بی‌حال بر زمین نشسته بود، یافتند. آنان سعی کردند مجنون را آرام کنند و به خانه بازگردانند، اما او راه کوه و بیابان را در پیش گرفت و از قوم خود دوری گزید. مجنون با دل پر درد و خونین در اطراف کوه و بیابان سرگردان بود و هیچکس را یار و یاوری نبود.

• خواندن لیلی مجنون را

لیلی زنی بود که با مشکلات فراوانی در زندگی خود روبرو بود و همواره در حصار محبوس بود. او از همسرش که مانند نگهبانی دائماً مراقبش بود، خسته شده بود و در آرزوی دیدار با عشق حقیقی‌اش، مجنون، بود. لیلی روزی فرصتی پیدا کرد تا از خانه بیرون بیاید و در جستجوی خبری از مجنون، در کنار جاده‌ای نشست. ناگهان پیرمردی که قبلاً نیز به لیلی کمک کرده بود، به سراغش آمد و خبرهایی از مجنون برایش آورد. این پیرمرد به لیلی گفت که مجنون بدون او در بیابان سرگردان است و با صدای بلند نام لیلی را صدا می‌زند و همه جا او را جستجو می‌کند. لیلی از شنیدن این خبر بسیار ناراحت و متاثر شد و چند جواهر از گوشواره‌هایش درآورد و به پیرمرد داد تا به مجنون برساند و از او بخواهد که به ملاقاتش بیاید. پیرمرد به راه افتاد و پس از جستجو، مجنون را در بیابان یافت که با غم و اندوه بر خاک افتاده بود. پیرمرد پیغام لیلی را به او رساند و مجنون با خوشحالی آماده دیدار با لیلی شد. او به محل تعیین شده‌ای رفت و در انتظار ملاقات با لیلی، به آسمانی پایین‌تر از نخلستان نشست. بازلیلی نیز به محل تعیین شده آمد و از دور مجنون را دید. اما برای آنکه عشقشان محفوظ بماند و بی‌عیب و نقص بماند، لیلی تصمیم گرفت که از فاصله‌ای ایمن و بدون خطر، تنها به مجنون بنگرد و از شعرهایی که مجنون برایش می‌سراید، لذت ببرد. مجنون نیز چند بیت شعر برای او خواند و اینگونه وفاداری و عشق بین آن دو همچنان پابرجا ماند.

• غزل خواندن مجنون نزد لیلی

مجنون با شور و شیدایی در صحرا رفت و در حال قدم زدن و غم خوردن از عشق لیلی، غزل می‌خواند. در این غزل، او از علاقه و عشق بی‌پایانش به لیلی سخن می‌گوید و وصف می‌کند که چگونه دلش پر از آرزو و اشتیاق به اوست. او می‌خواهد که روز و شبی را با لیلی بگذراند و از حضور و سیمای او لذت ببرد. مجنون در حالی که اشعار عاشقانه می‌خواند، از دوری لیلی ناله می‌کند و آرزوی دیدار دوباره او را در سر می‌پروراند. با این اشتیاق و عشق سوزان، راه صحرا را در پیش می‌گیرد و از لیلی دورتر می‌شود.