به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از انتخاب، روز گذشته، رادیکالها و مخالفان گشایشهای سیاست خارجی در کشور، با تجمعی چند ده نفری، مقابل نهاد ریاست جمهوری خواستار محاکمه ظریف و اجرای لایحه حجاب شدند. سعید شریعتی، فعال سیاسی، میگوید تجمع این افراد در اقلیت تاثیری در سیاستها ندارد و به آن توجهی نمیشود.
سعید شریعتی، فعال سیاسی، درباره تجمعات رادیکال علیه ظریف و پزشکیان به «انتخاب» گفت: چنین اندیشههایی در جامعهی ما وجود دارند و آزادی بیان به آنها هم اجازه میدهد صحبت کنند. اگر از قانون خارج میشوند و توهین هم میکنند و شعار ناروا میدهند باید پیگیری شود و این حق باید برای تمام طبقات و گروهها وجود داشته باشد. وزارت کشور که مسئول تجمعات است، باید با معیار دوگانه عمل نکند. تمامی گروهها باید آزاد باشند، اما مشکل اینجاست که نهادهای امنیتی و وزارت کشور، رفتار دوگانه دارند و بخشی از گروهها و تفکرات آزاد هستند و حتی میتوانند جلو دفتر رئیس جمهور علیه رئیس جمهور شعار دهند، اما بقیه گروهها کوچکترین تحرکشان با برخورد مواجه میشود.
وی درباره اهمیت این تجمعات بیان کرد: این تجمعات خیلی اهمیت ندارند؛ 40 الی 50 نفر هم در یک شهر 10 میلیونی تجمع کنند، به جایی برنمی خورد و تأثیری در سیاستها ندارد. این برنامهها در سطوح عالی نظام دنبال میشود. اقای ظریف نیرویی نیست که سر خود و آتش به اختیار در یک مجمع بزرگ جهانی با مقامات سیاسی کشورهای دیگر دیدار و گفتوگو کند و با معتبرترین روزنامه نگاران بینالمللی گفتوگو کند و هماهنگیهای داخلی را انجام نداده باشد. او برجستهترین دیپلمات ایران است و سالیان سال است، از قطعنامه 598 تا برجام و پس از آن یک سابقهی مفصل سیاست خارجی دارد. اسرار سیاست خارجی کشور در سینهی ظریف است و او بدون هماهنگی هیچ کاری نمیکند.
او افزود: آقای ظریف همزمان که این جماعت تظاهرات میکنند و علیه ایشان شعار میدهند، در دفتر رهبری حضور دارند و در نمایشگاه شرکت دارند. این تصاویر دارای پیام است، اگر ظریف شایستهی اعدام بود، در بیت رهبری دیده نمیشد.
او ادامه داد: دو جریان همسو با یکدیگر تحرکات دیپلماتیک دولت پزشکیان را زیر رگبار نقد و توهین میبرند. اول براندازان خارج نشین هستند که میدانند اگر مذاکرات به سرانجام برسد، انزوا و تحریمها از سر کشور برداشته میشود، دوم تندروهای داخلی که کاسب تحریم هستند.
شریعتی درباره تشابه تجمعات تندروهای امروز با دهه هفتاد گفت: دهه هفتاد شرایط کشور عادی بود و مخالفت با دولت هم سازماندهی شده و با پشتوانه قوی سیاسی بود. این جریان فعلی یک جریان اقلیت در جامعه و حکومت است. اینها در جامعه اصلی عددی نمیشوند. نمایندهی آنها در مجلس 4 درصد رأی مردم در تهران را داشتهاند. اینها که پیاده نظام هستند و تأثیری در جامعه ندارند. در دهه هفتاد آنچه در خیابان رخ میداد، یک پشتوانه قوی در ساختار داشت. من بعید میدانم از اینها حمایت جدی در سطح حکومت صورت بگیرد.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
