به گزارش سرویس جامعه ساعدنیوز، در دهه 60، عروسی فقط یک مراسم نبود، یک رویداد جمعی بود؛ شور و شوقی که از چند روز قبل در محله میپیچید. دعوتنامهها دستی پخش میشدند و صدای بوق مینیبوسها در کوچهها خبر از شب عروسی میداد. خبری از تالارهای مجلل یا گلآراییهای پرزرقوبرق نبود، بیشتر مراسمها در خانهها یا حیاطهای بزرگ برگزار میشد. دیگهای برنج و خورش روی آتش، صندلیهای فلزی رنگورورفته، و صدای نوارهای شاد روی ضبطصوتهای دوکاسِت، حالوهوای خاصی به جشن میداد. عروس با لباس سفید ساده و داماد با کتوشلوار اتوکشیدهاش سوار ماشین تزئینشدهای میشدند و پشت سرشان صفی از مینیبوسهای پر از مهمان حرکت میکرد که با بوق و خنده، کوچهها را پر از زندگی میکردند. آن روزها، شادی در سادگی معنا میشد و هر عروسی، خاطرهای مشترک برای تمام محله بود.
2 هفته پیش
2 ماه پیش
2 ماه پیش
2 ماه پیش
2 ماه پیش
2 ماه پیش
2 ماه پیش
2 ماه پیش