به گزارش سرویس ورزش ساعدنیوز، در خانواده ما این را بهتر از هرکس می‌دانیم. برادرم که 5 سال از من بزرگ‌تر بود، از من بهتر بود. واقعاً شانس یک حرفه بزرگ را داشت. همه در خانواده فکر می‌کردند او ستاره میشود. سریع بود، دریبل عالی داشت، با هر دو پا بازی میکرد. اما مصدومیت وحشتناکی رویاهایش را نابود کرد.
پدرم از هر دوی ما بهتر بود، اما او هم زود بازنشسته شد. بازی‌اش را ندیدم، اما پدربزرگ و مادربزرگ گاهی می‌گویند: «علی، تو عالی بازی میکنی، اما پدرت بهتر بود.» ولی من بودم که شانس آوردم.
یک چیز ما را متحد می‌کند. پدرم چپ‌پا بود، برادرم چپ‌پا بود و من هم چپ‌پا هستم. حتی پسرم کورش که 21 ماهه است، چپ‌پاست. او حالا توپ را شوت می‌کند. راستش انتخاب زیادی ندارد، چون در خانه ما توپ یک انتخاب طبیعی است. همسرم هم ملی‌پوش کشور است.
می‌گویند مصدومیت بدبختی یک فوتبالیست است. اما من می‌توانم بگویم همیشه این‌طور نیست. یک بار مصدوم شدم و در بیمارستان بودم. اتفاقاً همان موقع دختری زیبا در همان بخش بستری بود. شروع به صحبت کردیم و آن‌قدر خوب پیش رفت که حالا یک ازدواج خوشبخت داریم.
برای دنبال کردن اخبار ورزشی و حواشی زندگی ورزشکاران با ما همراه باشید.
منبع: خبرآنلاین
