به گزارش سرویس هنر ورسانه ساعدنیوز، پایبندی بیش از اندازه نرگس آبیار به رمان سیمین دانشور، در سه قسمت ابتدایی با انتقادهایی همراه بوده است.
برخی مخاطبان بعد از تماشای قسمت سوم در بخش کامنتهای مرتبط با پستهای سووشون از خستهکننده بودن یا طولانی بودن صحنههای یکنواخت گلایه کردهاند.
یکی از مخاطبان نوشته است: «دارالمجانین و فضای مسموم آن مکان را خوب نشان دادهاید اما چرا اینقدر طولانی؟». کاربر دیگری هم از کشدار بودن این سکانس گلایه کرده و نوشته: «چرا فکر نمیکنید تماشای دیوانهخانه در مدت طولانی مخاطبان را اذیت میکند؟» و نظر یکی دیگر از مخاطبان هم این است: « نیم ساعت ما رو بردین تو دیوانه خانه که چی؟ داستان اصلی را تعریف کنید.»
بعضی مخاطبان از پایبندی بیش از حد به جزئیات رمان گلایه کرده و نوشتهاند: «آخر سریال باید یک فرقی باید با کتاب داشته باشد. مدیای تصویر و نوشتار باهم متفاوتند. نمیشود توقع داشت عین دیالوگها و توصیفهای صحنه را فقط با کلام و گفتوگو در بیاورید و انتظار داشته باشید سریال جالب شود.»، «اگر قرار بر روایت بینقص خود کتاب باشد نیازی به ساختن فیلم یا سریال نیست. قصه اصلا پیش نمیرود و مخاطب را کلافه میکند.»
عدهای معتقدند نرگس آبیار صرفا برای آنهایی سریال ساخته است که قبلا رمان را خواندهاند. در این باره نوشتهاند: «این سریال فقط برای کسانی جذاب است که قبلا داستان را خوندهاند و کامل در جریان ماجراها هستند و حالا میخواهند برایشان مرور شود، اگرنه جذابیتی برای بقیه ندارد.» یا «ما اصلا نمیدانیم داستان سر چیست چرا باید انقدر صحنه بیربط ببینیم؟»
این پایبندی دقیق به رمان البته طرفدارهایی هم دارد. مثلا مخاطبی نوشته است: «رمان یک بار دیگر برایم مرور شد و چقدر کیف کردم.» یا مخاطب دیگری از این حجم توجه به جزئیات لذت برده و نوشته است: «لوکیشنها، لباسها، باغها و خلاصه همهچیز جذاب است و بهتر از این نمیشود.»
«سووشون» به کارگردانی نرگس آبیار جمعهها در پلتفرم نماوا منتشر میشود.
منبع:فیلم نیوز
برای مشاهده اخبار مربوط به هنرمندان اینجا کلیک کنید.
