به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز، پشت دوربینهای سنگین، زیر نورهای قدرتمند، در دل ضبط سکانسهای پرحادثه و سنگینیهای داستانی — ناگهان صحنهای رخ میدهد که هیچ کس انتظارش را ندارد: بانو سویا با خندهای آرام شروع میکند، خندهای که کمکم نمیگذارد کلام جاری شود، و سرانجام به خندهای تمامقد بدل میشود که فضا را پر از شادی میکند.
طنینی از شادی در سکوت پشتصحنه میپیچد، همکاران سر میچرخانند، دستها برای لحظهای آرام میمانند، و دوربینها همچنان ضبط میکنند. ظاهراً حتی عظمت دراماتیک یک سریال تاریخی هم نمیتواند سد خندۀ صمیمی یک انسان باشد.
این لحظه نه تنها پشت نقاب شخصیت «سویا»، بلکه پشت هر نقاب بازیگری را به ما نشان میدهد: آدمی که احساس دارد، نفس میکشد، و در پس تمام زمزمهها و دستورها، لحظهای تسلیم بیقید و شرط خنده میشود.
برای مشاهدهی مطالب بیشتر حوزهی هنر و رسانه اینجا کلیک کنید.
