به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز،مسئله این اثر صرفاً به موضع سیاسی سوژه آن محدود نمیشود، بلکه بیش از هر چیز نسبت مخدوش آن با مفاهیمی چون صداقت، روایت و مواجهه با مخاطب را آشکار میسازد. فیلم از همان ابتدا بر یک پیشفرض تثبیتشده استوار است: «ترانه علیدوستی بهمثابه قهرمان». این گزاره در هیچیک از لایههای روایت به چالش کشیده نمیشود و مستند، بهجای حرکت طبیعی از پرسش به پاسخ، مسیری معکوس را طی میکند و از پاسخِ ازپیشتعیینشده به تأیید میرسد. نتیجه، اثری است که امکان کشف و تأمل را از خود سلب کرده و به بیانیهای تصویری تقلیل مییابد؛ بیانیهای که هدفش نه روشنسازی، بلکه تثبیت و بازتولید تصویری مطلوب از سوژه برای مخاطب است.
در همین چارچوب، بازنشر تصاویر مربوط به پگاه آهنگرانی در دورهای که برای جمعآوری رأی محمد خاتمی به خیابانها آمده بود، بهجای تکمیل روایت، بر شکافها و تناقضهای موجود میافزاید. این تصاویر نه مورد تحلیل قرار میگیرند و نه در نسبت با موقعیت کنونی سوژهها واکاوی میشوند و از همینرو، بهطور ناخواسته بر ناپیوستگی و عدم انسجام کنشها دلالت دارند؛ امری که بیش از پیش رویکرد مسئلهدار فیلم در مواجهه با واقعیت را برجسته میکند.
برای مشاهده سایر مطالب هنرمندان با سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز در ارتباط باشید.
