بچه بودم که یکی از دوستان پدرم شبها برای من و برادرم داستان های زیبای شاهنامه را با لحنی گرم و شیرین با هیجانی وصف ناپذیر روایت میکرد.
این روایت ها با صرف تنقلات و چای و سوهان همراه بود.
یعنی ضمن داستان شنیدن شیرینی و شکلات و کشمش و خرما و ... خلاصه خیلی می چسبید و ما هر شب منتظر بودیم تا ابوالقاسم خان که اصالتا فردوسی بود بیاید و ما به داستان‌های او گوش بدهیم و شکمی هم از عزا در بیاوریم.
امکان ندارد کودکی از داستان رستم و سهراب لذت نبرد و ایشان این داستان را به شیرینی هر چه تمامتر برای ما تعریف
1 هفته پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
1 سال پیش