5 درس طلایی ومهم از بک پکینگ(کوله گردی)

پیدا کردن راه زندگی

همگی ما اشتباهات یکسانی را تجربه کرده ایم. بخاطر دوست شاید برنامه ی سفری را تغییر داده یا بخاطر ترس از دست دادن آنها شاید سفری را کنسل کرده ایم. همچنان که با آشنایی و دیدن مردمانی مختلف عادت می کنیم و با گذر زمان و تمام شدن سفر از آنها خداحافظی می کنیم، متوجه اهداف اصلی در زندگی می شویم. در طول سفر با افراد روشن فکر آشنا می شویم، از سفر به تنهایی لذت می بریم و می دانیم که در گوشه ای از جهان گروهی از کوله گرد ها برای لحظاتی بی نظیر و تجربه ای فراموش نشدنی منتظر مان می باشند و مسیر آزاد زندگی را بدون محدودیت ها و دوستان غیر واقعی انتخاب می کنیم و می دانیم افرادی که خالصانه با ما همراه باشند بخاطر سفر و دوری، از ما ناراضی نخواهند بود.

دوری از مادیات

شاید برای همه ما پیش آمده باشد، که قبل از حرکت به سوی اولین تجربه ی کوله گردی، لوازم مورد نیاز بیشتر از حدی را در کوله پشتی خود جمع کرده و با بار سنگین بخواهیم راهی سفر شویم. با جمع کردن لوازم شخصی نگاه می کنیم که چند چمدان آماده شده اما هنوز هم چیزی جا گذاشته ایم. با گذشت زمان و با کسب تجربه ی بیشتر هرچه مهر های بیشتری بر پاسپورت و گذرنامه داشته باشیم، کوله و چمدان کم حجم و کوچک تری خواهیم داشت. سپس متوجه می شویم که زیبایی سفر به کیف و چمدان نیست بلکه به چشم اندازهای شگفت انگیز طبیعت و مردمانی با فرهنگ های مختلف است، که می توانیم در طول مسیر با آنها آشنا شویم و از دیدن مناظر زیبا لذت ببریم. لباس هایی که می پوشیم یا لوازم گران بهایی مانند لپ تاپ، گوشی های هوشمند، تبلت و دوربین که همراه داریم، در طول سفر اهمیت زیادی ندارند و از هیجان و لذت سفر می کاهند، پس بهتر است ساده و سبک به راه افتاده و نهایت لذت را از سفر خود ببریم.

غلبه بر ترس های موجود

با قدم به دنیای ناشناخته و متفاوت حس ترس نیز به وجود می آید، زیرا از دنیای راحتی و آرامش خود دور شده و با هواپیما پا به کشور دیگری گذاشته اید که زبانی متفاوت دارد، اما با گذشت زمان ترس نیز کم رنگ شده و متوجه می شوید که ترس بخشی از زندگی بوده و امری طبیعی است. در حقیقت کوله گرد های ماهر و با تجربه نیز این شرایط را تجربه کرده اند و به موفقیت رسیده اند، توجه به این نکته مهم است که ترس نشان دهنده ی حیات و زندگی است، با وجود شرایط دشوار حقیقت زنده بودن را نشان می دهد. اجازه ندهید ترس از ادامه مسیر منصرف تان کند و با غلبه بر سختی ها و ضعف ها بر آن غلبه کنید.

قدردانی از کوچک ترین چیز ها

زمانی که یک گردشگر، تصمیم به کوله‌گردی گرفته‌ است، در همان ابتدا از غذاهای گرم و لذیذ خانگی، کمد و قفسه‌‌ی مخصوص برای آویختن لباس‌ها، باشگاه ورزشی و بسیاری دیگر از امکاناتی که در خانه از آن‌ها بهره‌مند بوده، صرف نظر کرده و از آن‌ها گذشته‌ است. اما کوله‌گردی با تمام خوشی‌ها، لذت‌ها، ترس‌ها، نگرانی‌ها و دوری‌ها درس‌های بزرگی به مسافران آموخته است. قدردانی از داشته‌ها و ارزش قائل شدن به آنچه که در زندگی از آن بهره‌مند هستند را نیز به گردشگران می‌آموزد. آن‌ها هنگامی که به خانه بازمی‌گردند، به خوبی می‌دانند که چگونه و به چه روش، بهترین استفاده را از آنچه که دارند، ببرند. به قول معروف، «قدر عافیت آن داند که به سختی گرفتار آید.» و این یکی دیگر از درس‌هایی است که در کوله‌گردی خواهند آموخت. فراموش نکنید با تجربه کوله گردی و دوری از کوچک ترین امکانات زندگی معمولی، هنگام بازگشت به خانه بسیار قدر دان خواهید بود و قدر این زیبایی های کوچک زندگی را بیشتر از پیش خواهید دانست.

تنهایی، بخشی از کوله‌گردی

این یک حقیقت انکار نشدنی است که سفر گاهی اوقات ممکن است باعث شود که تنهایی را تجربه کنید. اما این حقیقت، یک مزیتی است برای کوله‌گردان با تجربه که از این فرصت نهایت استفاده را ببرند. آن‌ها می‌آموزند که لحظات پایانی سفر، لحظاتی سخت و دلتنگ کننده است و زمانی که وارد شهری جدید می‌شوند، یاد و خاطره‌‌‌ی همسفرانی که تا ساعاتی گذشته در کنارشان بودند، به خود رنگ و بوی دلتنگی می‌گیرد و درمی‌یابند که این یک تقدیر و سرنوشتی غیر قابل انکار است و باور می‌کنند که هر آغازی را روزی پایانی است و این مسئله‌ای که نه تنها در سفر، بلکه در لحظه‌ لحظه‌ی زندگی، با آن مواجه خواهند شد.

جدایی از عزیزان، دوستان، اقوام و حتی خانواده و آشنایی با مردم جدید، دنیای جدید و زندگی جدیدی که باید آن را بپذیرند. جامه‌ی راه را از تن بیرون کنند و لبخند بر لب، به ورود افراد جدید در زندگی، خوش آمد بگویند. این درسی است بزرگ که می‌توان آن را در مدرسه‌ی سفر و کوله‌گردی، آموخت.