فواره در انتهای مسیر قناتی به نام «آکوا ورجینه» در سال 19 پیش از میلاد مسیح توسط «آگریپا» داماد امپراتور آگوستوس برای رساندن آب به حمام‌های رومی ساخته شد. آب فواره از چشمه‌ای به نام «سالونه» که 14 مایل با رم فاصله دارد، تامین میشود. پاپ اوربان هشتم دستور ساخت فواره را به معمار مشهور «جیان لورنزو برنینی» داد، هر چند خود پاپ قبل از اتمام فواره از دنیا رفت و روند ساخت هم متوقف شد. یک قرن بعد توقف ساخت فواره، در سال 1732 پاپ کلمنت دوازدهم به معمار دیگری به نام «نیکولا سالوی» دستور ساخت فواره را در میدان تروی داد. طراحی نیکولا سالوی به المان‌های طراحی برنینی وفادار ماند. ساخت این مجسمه 30 سال طول کشید. سبک طراحی این اثر متعلق به دوران باروک است، فواره‌ای که 26 متر ارتفاع و 20 متر عرض دارد. مجسمه‌ای که در میانه فواره تروی قرار دارد، نپتون است. نپتون در حالی تصویر شده که ارابه‌ای به شکل صدف را که توسط 2 اسب دریایی کشیده میشود، می‌راند. تریتون در حال رام کردن اسب‌های دریایی است. یکی از اسب‌ها می‌خواهد اسب دیگر را که عصبانی است آرام کند. هر کدام از آنها نمادی هستند از خلق و خوی دریا! سمت چپ نپتون نشانه‌ای از فراوانی و سمت راست آن نشانه‌ای از سلامتی است. آبی که در پایین فواره قرار دارد نیز نماینده دریا است.
افسانه‌ها می‌گویند اگر شما سکه‌ای را با دست راست از روی شانه راست خود به درون حوض بیاندازید دوباره به رم بازخواهید گشت. روزانه چندین هزار یورو سکه در این فواره از همین رسم سکه انداختن جمع‌آوری میشود و این پول‌ها را شبانه برای خیره‌ای در روم جمع می‌کنند.
فواره تروی در میدان تروی، در نزدیک پله‌های اسپانیایی و میدان پیازا ناوونا قرار فواره دارد. این فواره در تمام طول روز باز و بازدید از آن رایگان است. فواره محل مناسبی برای استراحت کردن در میانه بازدید شما از رم است. اگر در فصل‌های شلوغ گردشگری به رم می‌روید بهتر است که صبح زود قبل از سایر گردشگران به بازدید از چشمه عشاق بروید؛ در ضمن اگر شب را برای بازدید از فواره انتخاب کنید می‌توانید روشنایی خیره‌کننده فواره را از نزدیک ببینید.
آبشار تروی روم 26 متر ارتفاع، 20 متر عرض و 50 متر طول دارد. ساختمان و لبه‌های آبشار از سنگ تراورتن و مجسمه‌هایش از سنگ مرمر کارارا تراشیده شدند. فواره تروی ایتالیا جز بزرگترین و مشهورترین آبشارهای روم محسوب میشود.
اولین مجسمه‌ای که به چشم می‌خورد، همان مجسمه‌ای است که پیروزمندانه در طاقی ایستاده. خیلی‌ها فکر می‌کنند او نپتون است، اما او تایتان و خدای یونانی اقیانوس‌هاست. خدایی که سوار بر ارابه‌ای صدف‌گونه با دو اسب کشیده میشود و بر جزر و مد دریاها حکمران است. در کنار این تایتان، موجودات افسانه‌ای به نام تریتون دیده می‌شوند که وظیفه هدایت اسب‌ها و محافظت از خدای اقیانوس‌ها برعهده‌شان است. پیرترین تریتون هم صدف شپیور مانندی به دهان گرفته و با دمیدن در آن، مسیر را نشان می‌دهد.
مجسمه‌ای که در سمت راست خدای اقیانوس‌ها ایستاده، الهه‌ای را نشان می‌دهد که با داشتن پیاله‌ای از میوه نماد فراوانی است. مجسمه سمت چپ خدای اقیانوس‌ها، الهه سلامتی و دشمن بیماری‌ها و ناخوشی‌هاست. اگر به آن دقت کنید ماری می‌بینید که از کاسه‌ای این الهه می‌نوشد. این مجسمه نماد سلامتی است. در برجسته‌کاری بالای مجسمه الهه فراوانی، دو نفر از همراهان امپراطور هستند که به دستور امپراطور به دنبال آبراه و قنات می‌روند. همچنین در بالای کنده‌کاری‌ها دختر باکره‌ای دیده میشود که منبع آب را به ژنرال آگریپا و سربازانش نشان داد. منبعی که 14 مایل از مرکز شهر فاصله دارد.
بالاتر از همه این مجسمه‌ها، 4 مجسمه کوچک می‌بینید که نشان‌دهنده چهار فصل سال است. مجسمه‌ای که با نگه داشتن کاسه نشان‌دهنده فراوانی محصولات غذایی است. مجسمه‌ای که با دست گرفتن خوشه‌های گندم، حاصلخیری روم را نشان می‌دهد. مجسمه‌ای که با حمل کردن کاسه و خوشه‌های انگور، محصولات پاییز را نشان می‌دهد. مجسمه‌ای که گل‌های چمن و باغ آراسته شده است. در بخش وسطی آنها هم کتیبه‌ای به زبان لاتین نوشته شده که از سازندگان آبشار نام می‌برد.
