پارک هیولاها که با نام باغ‌های بومارزو نیز شناخته می‌شود محلی است که در قرن 16 میلادی در ویتربو ایتابیا، شهری نزدیک به رم ساخته شده است. این باغ به نوعی طراحی شده که غم و هراس را به بازدیدکنندگان القا کند. این باغ به سفارش پرنس پیر فرانچسکو اورسینی ساخته شده، او که پس از سالها گروگان بودن در یک جنگ طولانی به خانه باز می‌گردد متوجه می‌شود که همسرش مرده است. به همین دلیل تصمیم می‌گیرد تا باغی درست کند که در آن تمامی غم و اندوه خود را نمایش دهد. در این باغ مجسمه های زیبا و فوق‌العاده‌ای یافت می‌شود. در قرن نوزدهم و بیستم توجه به سمت بومارزو سرزمین هیولاها کم شد و درخت‌های آن بیش از حد رشد کرده و خزه‌ها اطراف مجسمه‌ها را پوشاندند؛ اما در سال 1948 هنرمندی به نام Salvador Dali فیلمی درباره طرح اول مجسمه‌ها و ساخت در این باغ ارائه کرد که موجب تجلیل از وی شد. پس از آن باغ دوباره مورد بازسازی قرار گرفت و به معرض دید علاقه‌مندان گذاشته شد.
سفر به باغ بومارزو که به عنوان سرزمین هیولاها شناخته می‌شود بسیار هیجان انگیز است. این پارک را یک دوک ایتالیایی برای مقابله با فاجعه مرگ همسرش بنا کرده است. در حقیقت هیولاهای طراحی شده در این بنا مرز بین عشق و جنون را به نمایش می‌گذارند. تا بازدید کنندگان بدانند از دست دادن عشق برای همیشه می‌تواند هر انسانی را به مرز جنون برساند و وادار به خلق آثاری کند که هیچ مصداق واقعی از آنها وجود ندارد. در حقیقت باغ بومارزو با هیولاهای خاص و تخیلی خود به شهرت رسیده است. پیر فرانچسکو اورسینی یک مدافع هنر و یک دوک ایتالیایی بود که در سال 1532 متولد شد. زندگی در اواسط سال 1500 روی بد خودش را به پییر نشان داده و وی برای همیشه همسرش را از دست داد. پیر سالها در جنگ شرکت داشته و پس از کشته شدن دوستش، توسط آلمانی‌ها دستگیر و یک زندانی جنگ بوده است. پس از بازگشت از زندان پییر فرانچسکو به بومارزو، وی دیگر آن آدم سابق نبود و خودش را از زندگی عادی و معمول که همه از آن لذت می‌برند دور کرد. او خودش را در هنر غرق کرد. وی این باغ را که تنها 50 مایل با شهر رم پایتخت ایتالیا فاصله دارد، بنا کرد.
