به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از ایسنا، سردار امیرعلی حاجی زاده این خبر را در جریان برگزاری بزرگداشت یازدهمین سالگرد شهادت سردار حسن طهرانی مقدم رئیس سازمان جهاد خودکفایی سپاه پاسداران که به «پدر صنایع موشکی ایران» معروف است، اعلام کرده و در توضیحاتش یادآور شده که «این موشک جدید جمهوری اسلامی ایران از همه سامانه های پدافندی که در داخل جو دفاع یا سامانه های فوق العاده گران قیمتی که در بیرون جو با موشک ها مقابله می کنند، می گذرد و فکر نمی کنم تا ده ها سال بعد هم فناوری پیدا شود که بتواند با آن مقابله کند.»
موشک های هایپرسونیک نسلی از موشک هاست که سرعتی بیش از ۵ برابر سرعت صوت دارند و به دلیل همین سرعت بالا، رهگیری شان با سامانه های پدافندی رایج تقریباً ناممکن و انهدام آن ها با سلاح های لیزری امکان پذیر است. برخلاف موشک های بالستیک که مسیرهای قابل پیش بینی را طی می کنند، سلاح های هایپرسونیک توانایی رادارگریزی دارند و می توان از آن ها برای نابودی سریع اهداف مهم دشمن نیز استفاده کرد.
پیش از این در خردادماه سال ۱۳۹۹، دریادار حسین خانزادی فرمانده وقت نیروی دریایی ارتش از تولید موشک های سوپرسونیک و به کارگیری موتورهای جدید توربوفن در آن با هدف حرکت چندبرابر سرعت صوت، در آینده ای نزدیک خبر داده بود؛ موشک های سوپرسونیک آن دسته از موشک ها هستند که سرعتی معادل سرعت صوت یا اندکی بالاتر دارند. هرچند هنوز از موشک سوپرسونیک ایران رونمایی نشده یا گزارشی از آزمایش آن در فضای عمومی انتشار نیافته است، اما می توان اطلاعاتی را از میزان ارتقای توانمندی دفاعی ای که نیروهای مسلح ایران با تولید این موشک به آن رسیده اند، ارائه کرد.
تعریف هر وسیله حاملی با عنوان هایپرسونیک یعنی سرعت حرکت آن وسیله از سرعت حرکت صوت بیشتر است. امواج صوتی در سطح دریا با سرعت ۱۲۲۵ کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع ۱۰,۶۶۸ متری (یعنی ارتفاع حرکت هواپیماهای مسافربری) با سرعت ۱۰۶۷ کیلومتر بر ساعت حرکت می کنند. سرعت هواپیماهای مسافربری ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت است، اما سامانه های فراصوت ۵۶۳۳ کیلومتر بر ساعت سرعت دارند، یعنی در هر ثانیه ۱.۶ کیلومتر را طی می کنند.
موشک هایپرسونیک نیز به آن دسته از پرتابه هایی گفته می شود که ۵ تا ۲۵ برابر سرعت صوت حرکت کنند؛ در این سرعت ها پرتابه در یک ثانیه بین ۲ تا ۸ کیلومتر را طی می کند. سرعت بسیار سریع حرکت این موشک در جو لایه ای از ابر پلاسما را در مقابل کلاهک خود تشکیل می دهد که عملکرد امواج رادیویی را مسدود و در نتیجه از آن در برابر شناسایی محافظت می کند و از همین رو، هدف قراردادن آن ها با سامانه های دفاع موشکی زمین به هوا بسیار دشوار است. این موشک ها دارای قابلیت های مختلف مانوردهی هستند و برد کافی برای قراردادن اهداف فراقاره ای را هم دارند که آنها را بدل به سلاح های قدرتمند و بازدارنده ای می سازد.
به غیر از روسیه، چین و آمریکا که در مراحل پیشرفته توسعه موشک های هایپرسونیک خود قرار دارند. کره شمالی، استرالیا و هند هم از ساخت یا خرید موشک هایپرسونیک گفته اند و حالا ایران هم با تولید موشک بالستیک هایپرسونیک به جمع معدود کشورهای جهان پیوسته که دارای این فناوری پیشرفته نظامی هستند.
کارشناسان نظامی علت رشد تلاش کشورها در طول سال های اخیر برای دستیابی به نوع سلاح های هاپیرسونیک را دشواری دفاع دربرابر قدرت تخریب گری آن ها به دلیل همان ویژگی های یادشده یعنی سرعت بسیار بالا، مانورپذیری و پیش بینی ناپذیری مسیر پروازشان، دانسته اند. هرچند آمریکا مدتی است به دنبال توسعه یک رویکرد تدافعی در برابر موشک های هایپرسونیک است که شامل ساخت مجموعه ای از حسگرهای فضاپایه و البته جلب همکاری نزدیک با متحدان مهم خود خواهد شد اما گفته می شود این رویکرد احتمالاً بسیار پرهزینه است و اجرای آن سال ها طول خواهد کشید.
همچنین برخی کارشناسان نظامی معتقدند در آینده می توان از رهگیرهای لیزری که قادر به انهدام هواپیماهای بدون سرنشین هستند، برای متوقف کردن موشک های کروز هایپرسونیک و بالستیک استفاده کرد، امری که نیازمند تقویت و تغییر در فناوری امروز رهگیرهای لیزری است و شاید در یک برنامه ریزی بلندمدت امکان عملی شدن پیدا کند.
اعلام خبر ساخت موشک هایپرسونیک در ۱۸ آبان، در کنار رونمایی از موشک پدافندی «صیاد ۴ بی» با برد بیش از ۳۰۰ کیلومتر و قادر به مقابله با اهداف هوایی در ۱۵ آبان، به همراه پرتاب زیرمداری موفق ماهواره بر «قائم ۱۰۰» که آن را مقدمه ای برای دستیابی به توانایی پرتاب موشک دوربرد می دانند در ۱۴ آبان، همگی از دستیابی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به آخرین فناوری های قدرت موشکی حکایت می کنند که علاوه بر ارتقای میزان بازدارندگی دفاعی ایران از یک سو، نشانی از کاهش توان مقابله سامانه های پدافندی قدرت های نظامی در برابر آن از سوی دیگر محسوب می شود.