آداب و رسوم مردم مالزی

کشور مالزی از آغاز تاریخ محل ملاقات فرهنگ های مختلفی از کشورهای سراسر دنیا بوده است، به طوریکه بیش از 1500 سال پیش یک امپراتوری در دره بوجانگ به اتباع هندی و چینی اجازه ورود دادند و البته با ورود ابریشم و طلا به مالزی، فرهنگ هندی و بودایی نیز وارد این کشور شد و هزاران سال بعد تجار عرب وارد مالاکا شدند و با خود اصول و شیوه دین اسلام را به مالزی منتقل کردند. به همین دلیل کاملا چند فرهنگی بودن را در آن حس می کنید. مالزی کشوری است تفریحی و بسیار زیبا که در سال 2006 میلادی برابر با 22 میلیون نفر توریست را پذیرا بوده است. در مالزی، هر نژادی با هر فرهنگی، به آداب مذهبی خود می پردازد و مردم به نژاد و مذهب و فرهنگ یکدیگر احترام می گذارند و این موضوع باعث یکپارچگی و اتحاد میان مردم این کشور جالب و شگفت انگیز شده است و این موضوع، خود یکی از جاذبه های گردشگری مالزی است. به دنبال این تنوع نژادی در مالزی تنوعی وسیع و جالب از فرهنگ و آداب و رسوم ایجاد شده که بی نظیر و در خور ستایش است.

تاثیر فرهنگ هندی بر مالزی

هندی ها نیز بالغ بر ۲۰۰۰ سال است که به مالزی آمده اند. اما تا قرن نوزدهم مهاجرت دسته جمعی به مالزی نداشتند. بیشتر آن ها از جنوب هند بودند که از فقر اقتصادی فرار کرده بودند. خیلی ها کارهای لاستیک سازی می کردند و خیلی های دیگر به ساختن بناهای زیرساختاری و برخی دیگر اقدام به تاسیس مشاغل کوچک دست زدند. امروزه ده درصد مالزیایی ها اصالتاً هندی هستند و آداب و رسوم مالزی با این مردم آمیخته شده است. فرهنگ آن ها با بناهای مذهبی نفیس هندوها، غذا و لباس های رنگارنگ خود در سراسر مالزی یافت می شوند.

آداب معاشرت در مالزی

مانند ایران، مالزیایی ها نیز به هنگام ورود به خانه یا مکانی مقدس، کفش خود را در می آورند و اگر به عبادتگاه ها و مراکز اسلامی مانند مساجد رفتید، حجاب اسلامی را رعایت نمایید و مالزی کشوری است آزاد ولی به هر حال کشور اسلامی است پس در آغوش گرفتن و بوسیدن در اماکن عمومی خوشایند نمی باشد و ترجیحا برای اشاره، به جای انگشت سبابه، از انگشت شست دست راست در حالی که چهار انگشت در زیر آن تا شده اند، استفاده نمایید و به طور کلی مردم مالزی و به خصوص مالایی ها آرام، خونگرم و بخشنده و مهربان هستند.

خانواده و اجتماع در مالزی

• خانواده، مرکز ساختار اجتماعی مالزی بوده و در نتیجه بر وحدت، وفاداری و احترام به بزرگ ها، تأکید زیادی را می بینید.
• همه در خانواده از حمایت های احساسی و مالی تضمین شده برخوردار است و زمانی که فردی دچار مشکل مالی شود، سایرین در حد توانشان از وی پشتیبانی می کنند.
• در خارج از نواحی شهری، خانواده ها بزرگ تر بوده و گاه مادربزرگ و پدربزرگ هم با فرزندان زندگی می کنند.
• همچنین مردم مالزی و ساکنین چینی و هندی آن، برای وجه و آبرویشان اهمیت بالایی قائل هستند و همواره تلاش می کنند در جمع یا خلوت باعث آبروریزی نشوند. این وجه یک باور شخصی شامل نام نیک و شخصیت والا می شود که همواره سایرین آن را منعکس می کنند. تمایل مردم مالزی برای داشتن وجه خوب، سبب شده که روابط صلح آمیز و هارمونیکی داشته باشند.

آداب هدیه دادن در مالزی

هدیه دادن به مالایی ها، چینی ها و هندی ها رسوم متفاوتی دارد:

• اگر برای شام به خانه ی یک مالایی دعوت شدید: با خود شیرینی یا شکلات مرغوب ببرید. به کودکان میزبان، عروسک سگ یا خوک ندهید.برای بسته بندی کادو از کاغذ سفید استفاده نکنید زیرا نمادی از مرگ و سوگواری است. از رنگ زرد هم نباید استفاده کنید، زیرا رنگی سلطنتی محسوب می شود. اگر برای میزبان غذا به همراه می برید، باید دقت کنید که حلال باشد. معمولاً هدایا زمانی که دریافت می شوند، باز نخواهند شد.
• اگر به خانه ی یک چینی دعوت شدید: می توانید اندکی میوه، شیرینی یا کیک بخرید و به کودکان بدهید. معمولاً چینی ها برای گرفتن هدیه اندکی خودداری می کنند تا نشان دهند که حریص نیستند. هرگز به یک چینی، قیچی، چاقو یا سایر ابزارهای برنده را هدیه ندهید، زیرا برای آن ها به عنوان نمادی از تمایل شما برای قطع ارتباط است. گل هم هدیه خوبی برای چینی ها نیست، چون به عیادت از مریض و تدفین اختصاص دارد. کادویتان را در کاغذ سفید، سیاه یا آبی نپیچید؛ این ها رنگ های مخصوص تدفین هستند. بهتر از هدیه ها به تعداد زوج باشند؛ چینی ها اعداد فرد را بد یمن می دانند. چینی ها هم هدیه را به هنگام دریافت باز نمی کنند.
• اگر به خانه ی یک هندی دعوت شدید: می توانید با خود دسته گل ببرید، اما گل یاسمن داخل آن نگذارید، زیرا برای حلقه های تدفین استفاده می شود. اگر پول هدیه می دهید، باید به عدد فرد باشد. هدیه را با دست راست یا دو دست هدیه کنید. باز هم کادو را داخل کاغذ سیاه و سفید نپیچید. رنگ های شادی مانند قرمز، زرد یا سبز مناسب هستند. یادتان هرگز به یک هندو کالاهای چرمی هدیه نکنید!

لباس در مالزی

در کشور مالزی هیچ کس مشکل حالا «چی بپوشم» را ندارد! چون آن قدر تنوع لباس مردم مالزی بالا است و برای هر مراسمی لباس مخصوصی وجود دارد که هیچ کس در مالزی کاسه چه کنم به دست نمی گیرد و با معضل حالا «چی بپوشم» دست و پنجه نرم نمی کند! تنوع رنگی و زرق و برق پوشش مردم مالزی آن قدر زیباست که بسیاری از گردشگران تنها برای دیدن این فستیوال رنگارنگ، ویزای توریستی مالزی را می گیرند. این ترکب رنگی لباس مردم مالزی، نشان از فرهنگ شاد مردم و شور و نشاط در میان آنها است. مالزی کشوری زیبا با فرهنگ های متنوع و تاریخی غنی است. در این کشور آدم هایی با پیشینه های قومی مختلف و مجموعه های متمایزی از لباس های سنتی را می بینید. حتی لباس اقوام مختلف چینی و هندی در مالزی هنر و ذوق مردم را به رخ توریست ها می کشد. مالزی قطب سنت ها و فرهنگ های مختلف است، به ویژه در طول جشنواره ها و مراسمات. طیف متنوع از جوامع و اقوامی که در مالزی هستند، با لباس های سنتی خاص خود، ظاهر رنگارنگی به این کشور داده و آن را تبدیل به کشوری منحصر به فرد کرده اند. پوشش مردم مالزی نمادی از یگانگی و دوستی گروه های قومی و قبیله ای است. مردم مالزی با رعایت احترام متقابل و پذیرش یکدیگر در کمال آرامش با هم در تعامل هستند. توریست ها هم در این کشور شاهد مجموعه هایی از جشن ها و فستیوال هایی هستند که به آنها حس دوستی، همکاری و وحدت متقابل را القا می کند.

رمضان در مالزی

زمانی که ماه مبارک رمضان شروع می شود، خیابان های اصلی شهر را با چراغ های رنگی برقی تزیین می کنند و درمحله های تجاری پرچم های تبریک فرا رسیدن ماه مبارک رمضان به چشم می خورد، مانند خود شهر، مساجد این کشور نیز در کل طول شب چراغانی می شود و بوی ماه رمضان از جای جای کشور به مشام می رسد و در روستاها مردم در مساجد گرد هم می آیند و به یکدیگر تبریک می گویند و بر طبل می کوبند، مساجد مالزی در طول شب ها و روزهای ماه مبارک رمضان باز هستند و پذیرای زنان و مردان مسلمان هستند. نزدیک افطار که می شود، مردم در مساجد نزدیک خانه هایشان جمع می شوند و زنان هم برای افطار غذاهایی را تهیه می نمایند و بعد از باز کردن روزه با نوشیدنی و خرما و به جا آوردن نماز مغرب، مردان، به خانه های خود بر می گردند وبه همراه خانواده شان افطار می کنند دوباره برای خواندن نماز عشا به مساجد می آیند و پس از نماز، به صورت گروهی یا انفرادی به خواندن قرآن مشغول می شوند و در وقت استراحت میوه و حلوا میل می کنند. پس از اتمام نماز تراویح، مجالس ختم قرآن و دروس شرعی برگزار می گردد و تا نیمه شب ادامه دارد. ضمنا در خانواده های مالزیایی رسم است که در ماه رمضان، قرآن را ختم کنند و لازم به ذکر است که در این ماه، مردان لباس محلی می پوشند و کلاه های مخصوص مستطیل شکلی بر سرشان قرارمی دهند، زنان نیز لباس های خاصی دارند که به همراه روسری می پوشند. توجه داشته باشید که در ماه مبارک رمضان، خانواده به یکدیگر، هدیه، غذا و شیرینی هایی می دهند و بر این باورند که این کار به افزایش محبت، انس و الفت میان آنها می انجامد و غذاهای مسلمانان در مالزی در ماه مبارک رمضان برنج به همراه گوشت یا مرغ است و در وقت سحر برای جلوگیری از عطششان نوشیدنی با نام ” کولاک ” می نوشند که با نزدیک شدن به عید سعید فطر، جمع آوری و توزیع زکات، بر عهده فارغ التحصیلان مدارس و آموزشگاه های دینی است، در این روز خیرین زیادی هستند که به فقرا بسیار کمک می کنند.

عروسی در مالزی

مراسم عروسی در مالزی کمی متفاوت برگزار می شود و ممکن است برای ما کمی عجیب و غریب باشد، برای مثال در قبیله ” تیدونگ ”، عروس و داماد در روز عروسی تا 72 ساعت نباید به دستشویی بروند و برای اینکه کسی قانون شکنی نکند، چند نفر از اعضای خانواده نیز به عنوان ناظر در خانه می مانند و غذا و آب به آنها می دهند، مردم این قبیله بر این باورند که این کار موجب طولانی و شاد شدن زندگی می شود و همچنین با این کار فرزند مرده ای به دنیا نمی آورند و برکت وارد زندگیشان می شود، مالزی از جمله کشورهای اسلامی است که سنت های دینی و ملی خود را یه خوبی حفظ کرده و در خیلی از مراسم ها و به خصوص عروسی، به عنوان یک کشور مسلمان جهان اجرا می کند.

در مراسم عروس و داماد لباس خاصی می پوشند و این لباس ها از پارچه های زینتی و سنتی، زیبا و گران مالزی تهیه شده است و علاوه بر حفظ حجاب اسلامی عروس، به او زیبایی و جلوه خاصی می بخشد، درست مانند قدیم که در ایران، عروسی ها از چند روز قبل با گرد آمدن فامیل دور هم شروع می شد، در مالزی نیز امروزه به همین منوال است و مراسم عروسی بسیار مفصل برگزار می شود و اینکه مراسم عقد مالایی ها معمولا در مسجد انجام می شود و رسم است که با بستن خیابان و زدن چادر در خیابان عروسی را برگزار کنند، غذای عروسی در خانه تهیه می شود و بدانید که لباس عقد، لباس مخصوصی است که عروس و داماد در هنگام عقد باید به تن کنند، لباس عروس که حجاب کامل دارد و لباس داماد نیز باید هم رنگ لباس عروس باشد و داماد خنجری هم به کمر می بندد و همچنین خانواده عروس و داماد نیز با لباس های یک رنگ در عروسی شرکت می کنند. در آخر مراسم برای رسم یادبود به مهمان ها، شیرینی های مخصوص، تخم مرغ رنگی و یک کادو کوچک که نام عروس و داماد درآن حکاکی شده، می دهند، جالب اینجاست که مردم مالزی نیز مانند ایرانی ها برای عروس و داماد، کادو می آورند.

آداب غذایی مالزی

تنوع فرهنگی در بین مردم مالزی، تنوع غذایی بالایی در پی دارد. فرهنگ غذایی در این کشور از غذاهای چینی و هندی نیز الهام گرفته و طیف گسترده ای از طعم ها و مزه ها را در بر می گیرد. امتحان همه خوراکی ها در سفر چند روزه به این کشور غیر ممکن است؛ اما با انتخاب غذاهای معروف مالزی، تا حدود زیادی با فرهنگ این کشور آشنا می شوید. غذا از مهم ترین دغدغه های مردم در مالزی محسوب می شود؛ به طوری که در مهمانی ها حضور غذاهای لذیذ از اهمیت بالایی برخوردار است. غذا خوردن در رستوران ها و غذاخوری ها در این کشور یک فرهنگ محسوب می شود. غالبا مالایی ها بیرون از خانه غذا را میل می کنند؛ زیرا تهیه غذای خانگی قیمت بیشتری از قیمت همان غذا در رستوران دارد. همچنین غذا خوردن در رستوران ها می تواند دلیل خوبی برای دورهمی های خانوادگی و دوستانه باشد. بیشتر غذاهای مالزی با برنج همراه بوده و شامل گوشت، ماهی یا مرغ است. غذاهای هندی در مالزی عموما گیاهی بوده و فاقد گوشت یا مرغ هستند. اغلب غذاها با سبزیجات معطر سرو می شوند.

جشن ها در مالزی

• جشن های اسلامی: از جمله این جشن ها روز تولد پیامبر اکرم (ص) است که تعطیل رسمی است و مراسم ویژه ای مانند راهپیمایی به رهبری پادشاه و برنامه ی قرائت قرآن برگزار می گردد، همچنین عید قربان نیز از جشن های اسلامی و نشان این است که سفر حج به پایان رسیده است.
• جشن های بودایی: ” روز وساک “ یکی از جشن های بوداییان است که مهمترین جشن برای آن ها به شمار می رود، زیرا بودا در این روز متولد می شود که در اردیبهشت یا خرداد برگزار می گردد و در اکثر ایالت های مالزی، به عنوان تعطیلات رسمی است و در این روز، رسم این است که برای نیازمندان خیرات کنند و نذورات خود را به معابد ببرند و اهدا کنند، در این مراسم بودایی ها را حتما شمع به دست خواهید دید.
• سال نوی چینی: مهمترین جشن چینی ها است و در حقیقت در این جشن، نخستین روز اولین ماه از تقویم چینی که معمولا در ماه ژانویه یا فوریه است را جشن می گیرند، مرسوم است که مردم خانه های خود را تمیز و نو نوار می کنند و بعد از آن به استقبال این روز بزرگ می روند و معمولا 2 روز تعطیل رسمی است.
• جشن کیک ماه: یا ” جشن نیمه پاییز “ ، جذاب ترین جشن در میان تمامی جشن های نام برده است و در ماه سپتامبر برگزار می گردد، چرا اسمش کیک ماه است، چون مردم در این جشن، کیک هایی به شکل قرص ماه تدارک می بینند و به هم هدیه می کنند و به دلیل تاریخی حائز اهمیت است. زیرا در چنین روزی در قرن 14 چینی ها علیه سرداران وحشی مغول قیام کردند و موفق شدند.

آداب کاری در مالزی

• در حیطه کسب و کار، اکثر تجار مالزی بسیار زیرک و باهوش هستند. تجربه ی شما بسته به قومیت، سن، جنس و اعتبار فردی که ملاقات می کنید، متفاوت خواهد بود.
• ملاقات های اولیه باید رسمی و با احترام کامل باشند.
• بسیاری از مالایی ها و هندی ها با فردی از جنس مخالف دست نمی دهند.
• چینی های برای ادای احترام پایین را نگاه کرده و ارتباط چشمی برقرار نمی کنند.
• استفاده کردن از عناوین حرفه ای (پرفسور، دکتر، مهندس) یا عناوین افتخاری در بیزنس بسیار اهمیت دارد.

سخن آخر

مالایی ها بزرگترین گروه قومی در کشور مالزی هستند که بیش از نصفی از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند و اینکه به زبان ملی مالزی صحبت می کنند، ضمنا به همراه قدیمی ترین مردم بومی گروهی را تشکیل داده اند که با نام " بومی پوترا " شناخته می شوند که به معنی پسران یا شاهزادگان زمین می باشند و همچنین تقریبا تمام مالایی ها مسلمانند. اگر چه امروزه مالایی ها بیشتر در شهرها هستند، ولی فرهنگ سنتی مالایی در اطراف کامپونگ و یا دهکده ها متمرکز و دیده می شود.

آداب و رسوم مردم کشور ازبکستان چگونه است؟