به گزارش سرویس مجله خانواده ساعد نیوز، بسیاری از این مساله به صورت گسترده آگاه هستند که داشتن یک سبک زندگی بی تحرک برای سلامت کلی، از جمله سلامت قلب، خوب نیست. مطالعات گذشته سبک زندگی بی تحرک را با افزایش خطر نارسایی قلبی، حمله قلبی، و سکته مغزی مرتبط دانسته است.
شان خورشید، الکتروفیزیولوژیست قلب در بیمارستان عمومی ماساچوست، در این باره گفت: بیشتر مردم بیشتر روز، به طور متوسط تقریبا 10 ساعت، نشسته هستند. به همین دلیل مهم است که از این مساله درک بهتری داشته باشیم که چگونه نشستن و رفتار بی تحرک به طور کلی ممکن است بر سلامتی تاثیر بگذارد و اینکه آیا این اثرات ممکن است با ورزش و فعالیت بدنی کاهش یابد یا خیر.
برای این شرایط، به نظر می‌رسد یک «نقطه عطف» خطر در این آستانه 10.6 ساعته وجود دارد. خورشید توضیح داد که این بدان معناست که اجتناب از این سطح از رفتار بی تحرک تا حد امکان ممکن است برای خطر نارسایی قلبی و مرگ و میر قلبی عروقی مهم باشد.
خورشید نویسنده ارشد یک مطالعه جدید است که اخیرا در نشریه «جی ای سی سی»، مجله برجسته کالج قلب و عروق آمریکا منتشر شده است، که نشان می‌دهد نشستن برای کمی بیش از 10 ساعت و نیم در روز ممکن است به طور قابل توجهی با نارسایی قلبی و مرگ قلبی و عروقی در آینده، حتی در میان افرادی که 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط (MVPA) را در هفته که برای بزرگسالان توصیه شده را انجام می دهند، مرتبط باشد.
بیماری قلبی و عروقی یک مشکل عمده سلامت عمومی است و ما از مطالعات بسیاری می‌دانیم که ورزش کافی می‌تواند روشی قدرتمند برای کاهش خطر بیماری‌های آینده باشد. به همین دلیل، دستورالعمل‌ها روشن است که دستیابی به حداقل 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط در هفته یک هدف مهم است. در مقابل، اثرات رفتار بی تحرک بر بیماری‌های قلبی و عروقی بسیار کمتر شناخته شده است. با این حال، اگر بتوان ثابت کرد که اجتناب از بی تحرکی بیش از حد نیز مهم است، ابزار دیگری را فراهم می‌کند که از طریق آن می‌توانیم سلامت عمومی را با اصلاح رفتارهای حرکتی بهبود ببخشیم.
خورشید و تیم او همچنین دریافتند که برای شرکت کنندگان در مطالعه که 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط (MVPA) توصیه شده در هفته یا بیشتر استفاده می کردند، خطرات فیبریلاسیون دهلیزی و حمله قلبی مربوط به بی تحرکی آن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. با این حال، انجام تمرین هفتگی توصیه شده، خطر افزایش نارسایی قلبی و مرگ قلبی عروقی مرتبط با سبک زندگی بی تحرک را کاهش نداد.
افرادی که بیشتر بی تحرک هستند نیز تمایل دارند کمتر ورزش کنند. خورشید توضیح داد که در میان افرادی که سطوح توصیه شده دستورالعمل MVPA را برآورده کردند، اثرات رفتار بی تحرک بر فیبریلاسیون دهلیزی و خطر انفارکتوس میوکارد به میزان قابل توجهی کاهش یافت، که نشان می دهد که بیشتر یا تمام خطر اضافی مرتبط با رفتار بی تحرک مربوط به انجام «فعالیت ورزشی با شدت متوسط» ناکافی است.
او افزود: اما در زمینه نارسایی قلبی و مرگ و میر قلبی و عروقی، ارتباط قوی با افزایش خطر حتی در بین افراد عموما بی تحرکی که فعال بودند ادامه داشت، که نشان می‌دهد بی تحرکی بیش از حد با خطر بیشتری بالاتر و فراتر از اثرات فعالیت ورزشی ناکافی برای این دو بیماری مرتبط است. به عبارت دیگر تنها فعالیت بدنی کافی نیست و باید ساعت بی تحرکی را نیز به طور جدی کاهش داد.
