کودک آزاری فقط به معنای کبودی دور چشم کودکان نیست. اذیت و آزار جسمانی به دلیل علائمی که از خود به جای می گذارد، مسئله بسیار تکان دهنده ای هستند.اما همه نشانه های کودک آزاری به یک اندازه آشکار نیستند. نادیده گرفتن نیازهای کودکان، قرار دادن آنها در موقعیت هایی خطرناک بدون مراقبت از آنها، قرار گرفتن در معرض موقعیت های تعرض جنسی، یا القاء احساس بی ارزش یا احمق بودن به آنها نیز نوعی کودک آزاری و بی توجهی محسوب می شود. این امر نیز می تواند آسیب های عمیق و ماندگاری بر روی بچه ها ایجاد کند.کودک آزاری چه به صورت روانی باشد و یا به صورت جسمی حتما تاثیر منفی بر روحیه و رفتار کودک خواهد داشت. این پیامد ها اگر به موقع درمان نشوند هم از نظر اقتصادی و هم از نظر اجتماعی اثار منفی خود را به گونه های مختلف در جامعه نشان می دهند.
رفتار صحیح و مناسب شما در برابر بدرفتاری دیگری با فرزندتان
تنها چیزی که والدین نمی توانند آن را تحمل کنند، این است که کسی با فرزندشان بدرفتاری کند. قطعاً مشاهده چنین وضعیتی باعث ایجاد احساسات منفی در آنها می شود و افراد باید یاد بگیرند که خودشان را کنترل کنند اما به هرحال شاید در برهه ای از زندگی با این قضیه مواجه شوید. پس باید یاد بگیرید که در چنین حالتی چه رفتاری داشته باشید و چگونه شرایط را مدیریت کنید.
او را متوجه حضور خودتان کنید
اول از همه شرایط را به طور کامل ارزیابی کنید و سعی کنید جهت گفتگو را تغییر دهید. باید به گونه ای رفتار کنید که کودکتان احساس امنیت از سمت شما داشته باشد و از چیزی نترسد. می توانید این تکنیک را به کار بگیرید.برای اینکه کودک از شرایط نترسد و از طرفی احترام کسی هم زیر سوال نرود، باید سعی کنید طرز ایستادن فرد بد رفتار را تقلید کنید. حالت بدنی او را به خودتان بگیرید و کمی شرایط را طنز کنید. با انجام این کار قدرت این فرد را پایین می آورید و باعث ایجاد اعتماد و شجاعت در فرزندتان می شوید.
قبل از واکنش، شرایط را ارزیابی کنید
عصبانیت گزینه پیشنهادی و عاقلانه ای نیست، بلکه باید سعی کنید اول خودتان را آرام کنید. شرایط را منطقی ببینید، یک نفس عمیق بکشید و بفهمید که چه اتفاقی افتاده است. اگر کودک تان اشتباه کرده، به عنوان مثال اگر فرزند دیگری را زده است یا یک چیز با ارزش از کسی را شکسته است یا رفتار بی ادبانه ای داشته، باید در جریان قرار بگیرید. سپس ببینید که باید چه واکنشی از خود نشان دهید و بدون فکر حرفی نزنید یا کاری انجام ندهید.
سعی کنید کودکتان را درک کنید
این شرایط ممکن است باعث شود که کودک شما وحشت زده و سردرگم شود. بسیار مهم است که با او صبورانه رفتار کنید و به گونه ای برخورد کنید که متوجه شود شما احساسات او را می فهمید و به آن ارزش می دهید. سعی کنید روی زانو بنشینید تا هم قد کودک شوید.از او بخواهید که توضیح دهد چه اتفاقی افتاده است. او را قضاوت نکنید و فقط به حرف هایش گوش دهید. هرگز نباید اجازه دهید کودک بترسد. اگر احساس کند که توسط شما طرد شده است، قطعاً رفتار بدتری خواهد داشت.
با فردی که بد رفتاری کرده مستقیما صحبت کنید
مستقیم صحبت کردن معمولاً بهترین کار برای جلوگیری از بی ادبی است. در کمال ادب به او بگویید که می دانید کودک شما خطایی کرده است اما تذکر بدهید که بهتر است خودش را درگیر این شرایط نکند و برایش توضیح دهید که باید خودتان به فرزندتان تذکر بدهید، زیرا شما پدر یا مادر او هستید. مستقیم صحبت کردن و جدی بودن، در عین دیپلماتیک بودن و آرامش داشتن، قطعاً شرایط را بهتر پیش می برد.
از شوخ طبعی خود کمک بگیرید تا فضا را تغییر دهید
اگر احساس می کنید که همه عصبانی هستند، بهتر است از شرایط جوک بسازید و کمی شوخی کنید. البته شوخی که جمع، ظرفیت آن را داشته باشد و بتواند حال دیگران را عوض کند و جدیت فضا را کاهش دهد. البته باید مراقب حرف هایی که می زنید باشید، زیرا بعضی از شوخی ها ممکن است شرایط را بدتر کند.
محدودیت تعیین کنید
ممکن است همه این اتفاقات در نبود شما هم رخ بدهد. به عنوان مثال ممکن است مربی ، معلم مدرسه یا بزرگتر در جایی این تذکرات را به فرزندتان بدهد که شما حضور ندارید. سعی کنید تا جایی که می توانید به دیگران توضیح دهید که نمی خواهید با فرزندتان رفتار بدی بشود. از طرفی به کودک خود هم رفتار در محیط بیرون را یاد بدهید.
شرایط را برای کودکتان توضیح دهید
وقتی که چنین اتفاقی رخ می دهد، بسیار مهم است که با صبر زیاد همه چیز را برای کودکتان توضیح دهید و به او توجه کنید. این مرحله از اصلی ترین مراحلی است که باید به کار بگیرید زیرا اگر به آن توجه نکنید، ممکن است فرزندتان دوباره دفعه بعدی هم این اشتباه را مرتکب شود.
باید کاری کنید که کودکتان احساس امنیت داشته باشد
ترس او را از بین ببرید اما در عین حال کار درست را نیز به او آموزش دهید. در غیر این صورت کودک متوجه نمی شود که در موقعیتی مشابه باید چه رفتاری از خودش نشان دهد. در عین حال که با کودک خود جدی صحبت می کنید، باید آرامش تان را هم حفظ کنید و او را نترسانید.این مثال را در نظر بگیرید:تو اسباب بازی دوستت را شکستی. آیا می دانی با انجام این کار او را ناراحت کردی؟ اگر کسی هم اسباب بازی تو را خراب کند، این احساس را نخواهی داشت؟
وقتی کودکان دیگر فرزند شما را اذیت می کنند چه کار کنید؟
کودکان در سن های مختلف ممکن است با یکدیگر درگیر شوند. اما اگر کودکی هنگام بازی با بچهٔ شما به شکلی پرخاشگرانه رفتار می کند، چه کار باید کنید؟ دو قاعده ٔ اساسی در مورد رفتار با کودکان اشخاص دیگر وجود دارد که همیشه باید رعایت کنید. اول اینکه، هرگز به یک پدر یا مادر دیگر نگویید که فرزند خود را چگونه بزرگ کند و دوم، هرگز کودکی را که فرزند خودتان نیست سرزنش نکنید. والدین راه و روش خود را برای برخورد با رفتار فرزندشان دارند و هرچند ممکن است از روی دلسوزی تمام دوست داشته باشید که دوستتان فرزند خود را با قاطعیت بیشتری مهار کند، اما جای تصمیم گیری شما نیست. با این حال، راه هایی وجود دارد که می توانید کودک نوپای خود را از آزار یک همبازی خشن محافظت کنید.
از عصبانی شدن خودداری کنید
در برابر هر گونه وسوسه ای برای خالی کردن عصبانیت خود را روی فرزند دوستتان یا کودکی که فرزند شما را اذیت کرده است مقاومت کنید. او کاری غیر از آزمایش محدودیت هایش، یعنی همان کاری که کودکان نوپا می کنند انجام نداده است. هر قدر هم که از عدم مداخلهٔ پدر یا مادر کودک ناراحت هستید، ناراحتی خود را روی کودکشان خالی نکنید. بچه ها باهوش تر از چیزی هستند که بزرگسالان فکر می کنند و نیروی تشخیص و دریافت قدرتمندی برای احساسات منفی دارند. اگر او متوجه ناراحتی شما شود، ممکن است حتی بدتر رفتار کند.
بازی کودکان را زیر نظر بگیرید
به جای دعوا کردن کودک دیگر، مدتی بنشینید و هر دو کودک را با دقت زیر نظر بگیرید و وقتی متوجه شدید که دعوایی در شرف وقوع است، با بازی کردن پرسروصدا با یک اسباب بازی دیگر یا خواندن یک آهنگ، حواسشان را پرت کنید و هنگامی که فرزند دوستتان یک بار هم که شده، توانست کار خوبی مثل به تقسیم یک اسباب بازی با فرزندتان بدون عوا انجام دهد، به او بگویید که چقدر رفتار محبت آمیزش را دوست دارید. در نهایت، درست مثل هر کودک نوپای دیگری، او هم شروع به یادگیری نحوهٔ رفتار و کنار آمدن با کودکان دیگر در گروه بازی خواهد کرد.
محل بازی را تغییر دهید
شما همچنین می توانید مکان دیگری را برای قرار بازی کودکان پیشنهاد کنید. کودکان نوپا در فضاهای کوچک مثلاً یک اتاق نشیمن بیشتر مستعد ناآرامی و در نتیجه بدرفتاری هستند، بنابراین انتقال قرار بازی کودکان به یک فضای باز بزرگ مانند یک زمین بازی یا پارک می تواند فرصت های درگیری را کاهش دهد. با داشتن فضای بیشتری برای حرکت و جابه جایی، کودکان نوپا می توانند انرژی اضافی خود را مصرف کنند و سرخوردگی های اجتماعی خود را تخلیه کنند، بدون اینکه یکدیگر را اذیت کنند و از همه مهم تر، در آنجا هیچ اسباب بازی یا کتابی برای پرتاب کردن به سمت هم یا دعوا بر سر آن وجود نخواهد داشت.
کودک را از بازی جدا کنید
اگر موارد بالا را امتحان کردید ولی فقط وضعیت بدتر شد و کودک نوپای شما از رفتار کودک دیگر کاملاً آشفته و ترسیده به نظر می رسد، می توانید مدتی او را از بازی با این کودک یا کودکان جدا کنید. ممکن است مشکل این باشد که این ترکیب از بچه ها در حال حاضر برای فرزندتان مناسب نیستند و وقتی از فرزندتان می خواهید با کودکی که با او بدرفتاری می کند کنار بیاید چیزی به او یاد نمی دهید.علاوه بر این، تصمیم شما برای جدا کردن کودکان ممکن است گفت و گویی بین شما و والد دیگر را در مورد علت آن شروع کند که می تواند زمینه را برای پیدا کردن راه حلی در درازمدت فراهم کند.
40 باید و نباید برای پدر و مادر خوب بودن
