احادیثی از امام حسن عسکری (ع)

ارزش تفکّر:

لیست العبادة کثرة الصیّام والصّلاة، و انّما العبادة کثرة التفکّر فی امر اللّه

عبادت به زیاد روزه گرفتن و نماز خواندن نیست؛ بلکه عبادت این است که در امر (مخلوقات) خداوند بسیار تفکّر شود.

( تحف العقول، حرّانی، ص 362)

کم آسایش ترین مردم:

أَقَلُّ النّاسِ راحَةً أَلْحُقُودُ

شخص كينه‏اى، كم آسايش‏ترين مردم است.

(تحف العقول، ترجمه حسن زاده، ص 893)

جایگاه مؤمن:

المؤمن برکةٌ علی المؤمن و حجّةٌ علی الکافر

مؤمن برای مؤمن، برکت است و برای کافر، اتمام حجّت.

( تحف العقول، حرّانی، ص 363)

چقدر زشت است برای مومن :

ما اقبح بالمؤمن أن تکون له رغبة تذلّه

چقدر زشت است برای مؤمن که دلبستگی به چیزی داشته باشد که موجب خواری و ذلّت او شود.

(تحف العقول، حرّانی، ص 364)

بهترین ویژگی ها:

خصلتان لیس فوقهما شیء: الایمان باللّه و نفع الأخوان

چیزی بالاتر از دو خصلت ایمان به خداوند و رساندن سود به برادران نیست.

(تحف العقول، حرّانی، ص 363)

شرک چیست؟

الاشراک فی النّاس، أخفی من دبیب النّمل علی المسح الأسود فی اللّیلة المظلمة

شرک ورزیدن در میان مردم، از حرکت مورچه (که بسیار آرام و نامحسوس است) در شب تاریک بر روپوش سیاه، نهان تر است.

(تحف العقول، ص 361؛ کشف الغمّه، ص 420)

نعمتی که مورد حسد واقع نمی شود:

اَلتَّواضِعُ نِعْمَةٌ لایُحْسَدُ عَلَیْه

تواضع، نعمتی است که کسی بر آن رشک نمی ورزد.

(تحف العقول، ص 363)

جایگاه تواضع:

من تواضع فی الدّنیا لإخوانه فهو عنداللّه من الصّدّیقین و من شیعة علیّ بن ابیطالب علیه السلام حقّاً

کسی که در دنیا نسبت به برادرانش متواضع باشد، نزد خداوند از صدّیقین به شمار می رود و او از شیعیان واقعی علی بن ابیطالب علیه السلام است.

(احتجاج، طبرسی، ج 2، ص 267)

از مصادیق تواضع:

مِنَ التّواضع، السّلام علی کلّ مَنْ تمرّ به و الجلوس دون شرف المجلس

سلام کردن بر هرکسی که از پیش او می گذری و نشستن در جایی که بالای مجلس نیست، از تواضع و فروتنی است.

(تحف العقول، ص 362)

پرهيز از جدال و شوخى:

لا تُمارِ فَيَذْهَبَ بَهاؤُكَ وَ لا تُمازِحْ فَيُجْتَرَأَ عَلَيْكَ

جدال مكن كه ارزشت می رود و شوخى مكن كه بر تو دلير شوند.

(تحف العقول، ص 486)

نزديكتر به اسم اعظم:

بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ أَقْرَبُ إِلَى اسْمِ اللّهِ الاْعْظَمِ مِنْ سَوادِ الْعَيْنِ إِلى بَياضِها

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ به اسم اعظم خدا، نزديكتر از سياهى چشم به سفيدى آن است.

(تحف العقول، ترجمه حسن زاده، ص 889)

همسايه بد:

مِنَ الْفَواقِرِ الَّتى تَقْصِمُ الظَّهْرَ جارٌ إِنْ رَأى حَسَنَةً أَطْفَأَها وَ إِنْ رَأى سَيِّئَةً أَفْشاها

يكى از بلاهاى كمرشكن همسايه‏اى است كه چون خوبى بيند پنهانش سازد و چون بدى بيند فاشش نمايد.

(تحف العقول، ترجمه حسن زاده، ص 891)

کلید هر بدی:

أَلْغَضَبُ مِفْتاحُ كُلِّ شَرٍّ

خشم كليد هر بدى است.

(تحف العقول، ترجمه حسن زاده، ص 893)

انديشه در كار خدا:

«لَيْسَتِ الْعِبادَةُ كَثْرَةَ الصِّيامِ وَ الصَّلوةِ وَ إِنَّما الْعِبادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ في أَمْرِ اللّهِ.»:
عبادت كردن به زيادي روزه و نماز نيست، بلكه [حقيقتِ] عبادت، زياد در كار خدا انديشيدن است.

(تحف العقول، ص448)

پليدي خشم:

«أَلْغَضَبُ مِفْتاحُ كُلِّ شَرٍّ.»:
خشم و غضب، كليد هر گونه شرّ و بدي است.
(تحف العقول، ص489)

محصول اعمال:

«إِنَّكُمْ في آجال مَنْقُوصَة وَ أَيّام مَعْدُودَة وَ الْمَوْتُ يَأْتي بَغْتَةً، مَنْ يَزْرَعْ خَيْرًا يَحْصِدُ غِبْطَةً وَ مَنْ يَزْرَعْ شَرًّا يَحْصِدُ نِدامَةً، لِكُلِّ زارِع ما زَرَعَ لا يُسْبَقُ بَطيءٌ بِحَظِّهِ، وَ لا يُدْرِكُ حَريصٌ ما لَمْ يُقَدَّرُ لَهُ، مَنْ أُعْطِيَ خَيْرًا فَاللّهُ أَعْطاهُ، وَ مَنْ وُقِيَ شَرًّا فَاللّهُ وَقاهُ.»:
شما عمر كاهنده و روزهاي برشمرده اي داريد، و مرگ به ناگهان ميآيد، هر كس تخم خيري بكارد به خوشي بِدْرَوَد، و هر كس تخم شرّي بكارد به پشيماني بِدْرَوَد. هر كه هر چه بكارد همان براي اوست. كُندكار را بهره از دست نرود و آزمند آنچه را مقدرّش نيست در نيابد، هر كه به خيري رسد خدايش داده، و هر كه از شرّي رهد خدايش رهانده.

شناخت احمق و حكيم:

«قَلْبُ الأَحْمَقِ في فَمِهِ وَ فَمُ الْحَكيمِ في قَلْبِهِ.»:
قلب احمق در دهان او و دهان حكيم در قلب اوست.

تلاش براي رزق مقدّر:

«لا يَشْغَلْكَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَل مَفْرُوض.»:
رزق و روزيِ ضمانت شده، تو را از كار واجب باز ندارد.

احادیثی پیرامون بیماری