به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، احمدتوکلی در مصاحبه با روزنامه اعتماد در باره زمین های در اختیار بنیاد مستضعفان گفت: گاهی به امام یا رهبری رجوع می کردند و برای اقدامی عام المنفعه از آنان درخواست کمک می کردند. بیشتر این اجازه ها، در زمینه هایی بود که در دهه اول، دستگاه یا دیوانی دولتی یا به فکرش نبود یا توان تامین نداشت یا تهیه اش زمانبر و دشوار بود؛ بنابراین معمولا با این درخواست ها موافقت می کردند.
در این صورت، مال یا ملک امانت داده می شد یا سهولت در فروش یا تخفیف در فروش یا واگذاری، انواع مراتب کمک، حسب موضوع و اهمیت آن تصمیم گرفته می شد. مثلا سپاه یا ارتش برای اهداف دفاعی یا امنیتی زمین می خواستند، در دولت برخی اعضای کابینه را از استان ها دعوت می کردند و خانه لازم می شد، برخی شخصیت ها به الزام امنیتی، خانه های بزرگ را لازم می دیدند.
خود من هم یک مثال از این موضوع هستم. فکر می کنم سال ۶۹ بود که به حضرت آقا نامه ای نوشتم و پیشنهاد کردم با حمایت مالی، ۳۰۰ دبیرستان در کشور بنا کنیم و دانش آموزان مستعد، به ویژه از طبقات مستضعف را برای ورود به دانشگاه آماده کنیم. آقا فرمودند من توان مالی این کار را ندارم. بنده و آقای فرشیدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش و امیری مقدم، عضو هیات علمی دانشکده علوم دانشگاه تهران تصمیم گرفتیم خودمان از کم آغاز کنیم. زمینی با کاربری آموزشی به مساحت کمی بیش از ۳ هزار مترمربع در سعادت آباد را شناسایی کردیم و از رهبری درخواست کردم از آنجا که موسسه وقف می شود و سهمی از ظرفیتش به خانواده های مستضعف که آنجا هم بودند، اختصاص می یابد و هزینه ساخت را از خیرین می گیریم و با نرخ دولتی اداره می کنیم، اجازه دهند بهای آن را به قیمت روز و بدون تخفیف در ۱۰ سال بپردازیم. ایشان به همان شروط پذیرفتند. ما هم تقریبا به همه شرط ها عمل کردیم. البته همین تقسیط امتیاز کمی نبود ولی یک وجب آن هم ملک کسی نیست، البته اگر امروز بخواهم نظر مشورتی بدهم، ممکن است نظر دیگری بدهم.
