به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،این اختلال جز بیماری های روانی نادر است. بیمار دچار تمایل و وسواس غیر قابل کنترل برای دزدی است. تفاوت بین دزدی از مغازه ها و اختلال دزدی بیمارگونه در این است که بیمار در حالت دوم صرفا به خاطر خود عمل دزدی دست به این کار می زند، نه به خاطر نیاز یا خواستن یک وسیله خاص. کسانی که از مغازه ها دزدی می کنند اغلب شریک دارند و برای این کار برنامه ریزی می کنند.
در حالی که در اختلال دزدی بیمارگونه ، فرد هیچ گاه برای عمل خود برنامه ریزی نمی کند و همیشه به تنهایی اقدام می کند. بیمار وسایلی را می دزد که به هیچ دردش نمی خورند یا کمترین استفاده را از آنها دارد.
خصوصیت اصلی جنون دزدی (kleptomania) ناتوانی مکرر برای مقاومت در مقابل تکانه های دزدی اشیائی است که برای مصرف شخصی ضرورتی ندارند یا ارزش مادی خاصی ندارند. اشیاء دزدیده شده اغلب دور انداخته می شوند و یا به طور پنهانی بازگردانده می شوند و یا در خفاء نگهداری می شوند. بیماران مبتلا به جنون دزدی معمولا توانایی خرید اشیائی که به طور تکانشی می دزدند را دارند.
در اختلال جنون دزدی مثل سایر اختلالات تکانه، شخص قبل از ارتکاب عمل تنش قابل ملاحظه ای دارد و پس از انجام آن احساس رضایت و کاهش تنش می کند و ممکن است با احساس گناه، پشیمانی و یا افسردگی همراه باشد یا نباشد. دزدی برنامه ریزی شده نبوده و شخص کسی را در آن درگیر نمی کند. هر چند سرقت ها در مواردی که احتمال دستگیری فوری وجود دارد روی نمی دهند ولی مبتلایان به جنون دزدی همیشه به احتمال گرفتار شدن خود نمی اندیشند حتی اگر دستگیری های مکرر منجر به رنج و تحقیر شود. در جنون دزدی نفس دزدی هدف است.
عامل ابتلا به اختلال دزدی بیمارگونه چیست؟
عامل ابتلا به این اختلال مشخص نیست. خصیصه هایی در بیماران دیده می شود. به نظر می آید ارتباطی بین سطح پایین سروتونین و افرادی که دچار رفتارهای تکانه های هستند وجود دارد. بیمار عمل دزدی را نوعی آزاد شدن آدرنالین می خواند که باعث ایجاد احساس لذت بخش در او می شود.
کسانی که دچار این اختلال هستند، به احتمال زیاد دچار دیگر بیماری های روانی شامل افسردگی، اضطراب ، سوءمصرف مواد مخدر و اختلالات خوردن نیز هستند.
علائم و نشانه های بیماری اختلال دزدی:
- تمایل قوی و غیرقابل کنترل برای دزدی
- هیجان یا ترشح آدرنالین در ارتباط با عمل دزدی
- احساس گناه پس از انجام عمل
- دزدیدن چیزی که کاربرد و استفاده ای برایشان ندارد.
مشخصات معمول رفتاری و شخصیتی بیمار چیست؟
بیمار چیزی را می دزد که خود می تواند با پرداخت پول به دست آورد. عمل دزدی صرفا به خاطر فشار حاصل از تکانه و رفتارهای وسواس گونه صورت می گیرد. وسواس نسبت به دزدی در طول زمان نوسان دارد، گاهی شدت می گیرد و گاهی کمتر می شود. بیمار حتی ممکن است شیء دزدیده شده را دور بیاندازد یا آن را به محل اصلی بازگرداند.
بیماری که مبتلا به اختلال دزدی بیمارگونه است با یک دزد یا دیگر مجرمان تفاوت دارد. بیمار هیچ نیاز و برنامه از قبل تعیین شده ای برای دزدی ندارد. اما مشکل آنجاست که اگر دستگیر شود، قانون با او برخورد یکسانی با دیگر مجرمان مشابه خواهد داشت. از این رو، درمان ضروری است. در موارد زیادی، بیمار حتی خودش از ابتلا به اختلال روانی خبر ندارد و مقاومتی در برابر مجازات نمی کند.
اختلال دزدی بیمارگونه به طور معمول در سال های نوجوانی ظهور می کند، اما می تواند در هر سن دیگری شروع شود. از آنجا که بیماری با حالت راز، شرم و گناه همراه است، بیماران سعی می کنند تا حد امکان بیماری خود را از نزدیکان و همراهان پنهان کنند. بیماری آنقدر پنهان می ماند تا سن فرد بالا می رود یا عواقب این عمل گریبان او را می گیرد. مواردی وجود دارد که وسواس برای دزدی با افزایش سن کاهش می یابد.
ریسک ابتلا به این اختلال در افرادی که دارای سابقه خانوادگی ابتلا به اختلالات تکانه ای، وسواس جبری عملی، اختلال سوءمصرف مواد مخدر هستند بیشتر است.
چنانچه این رفتار در کودک مشاهده می شود، باید از او توضیح و علت انجام رفتار خواسته شود. تکرار رفتار نشان دهنده نیاز به مراجعه به روانشناس کودک است. تشخیص زودهنگام به جلوگیری از بیماری کمک می کند.
درمان اختلال دزدی بیمارگونه:
رایج ترین روش درمانی استفاده از روان درمانی است. در این شیوه، از روان درمانی شناختی برای کنترل تکانه ها استفاده می شود. هدف درک رفتار منفی و یافتن روش هایی برای جایگزینی آنها با رفتارهای مثبت است. درمانگر با بیمار برای یافتن رفتارها یا پاسخ های مثبت برای جایگزینی رفتار تکانه ای کار می کند. در صورتی که هر نوع بیماری روانی دیگری نیز در بیمار تشخیص داده شود، درمان مقتضی انجام می گیرد.
در صورتی که درمان به تنهایی کافی نباشد، از دارو درمانی استفاده می شود. داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا ترکیبی از داروها بسته به علائم فرد تجویز می شوند. هر چند داروی مخصوصی برای این اختلال وجود ندارد، در مواردی نالتروکسان تجویز می شود. این دارو برای معتادانی تجویز می شود که دچار وابستگی به موارد مخدر هستند و به آنها در کنترل تکانه برای مصرف مواد مخدر یا الکل کمک می کند.
اگر احساس می کنید دچار اختلال دزدی بیمارگونه شده اید، بهترین کار دریافت درمان تخصصی زیر نظر یک روانشناس مجرب است. با استفاده از درمان تخصصی به مهارت های سازگاری برای کنترل تکانه در خانه مسلط می شود. در صورتی که برای شما دارو تجویز شده است، آن را طبق برنامه مصرف کنید.
به علاوه، تکنیک های آرامش بخشی به کاهش رفتارهای وسواس گونه کمک می کنند.
