عوارض و موارد مصرف داروی اوکرلیزومب 

موارد مصرف داروی اوکرلیزومب

اوکرلیزومب یا اوسرلیزومب یک مونوکلونال آنتی‌بادی نوترکیب انسانی است که بر روی پروتئینی به نام CD20 در سطح سلول‌های لنفوسیت B سیستم ایمنی بدن اثر‌می‌گذارد. این دارو در درمان مالتیپل اسکلروز پیشرونده اولیه (MS) و انواع عود کننده بیماری ام اس، قابل تجویز است. اوکرلیزومب ساختاری شبیه به داروی ریتوکسیمب دارد که در مواردی جهت درمان ام.اس استفاده‌ می‌شود. اوکرلیزومب با ایجاد مرگ سلولی در برخی از لنفوسیت‌های B، منجر به کاهش التهابات مغزی نخاعی و همچنین کاهش حملات سیستم ایمنی بدن به سلول های عصبی در مبتلایان به ام.اس می‌گردد. عملکرد این دارو در موارد پیشرونده‌ی ام.اس منجر به کاهش عود مجدد سالانه و همچنین کنترل سرعت پیشرفت بیماری می‌گردد. درمان با این دارو از سرعت بروز ناتوانی‌های فردی از جمله از دست دادن توانایی های حرکتی می‌کاهد و تعداد و اندازه‌ی ضایعات جدید در مغز را نیز کاهش می‌دهد.

عوارض مصرف داروی اوکرلیزومب

برپایهٔ نتایج به‌دست‌آمده از کارآزمایی‌های بالینی فاز 3، شایع‌ترین عارضهٔ جانبی دارو، تحریک در محل تزریق (خارش، راش، کهیر)، و همچنین گُرگرفتگی، تحریک دهان و گلو، تب، خستگی، تهوع، تندتپشی، سردرد و سرگیجه بوده‌است. خطر ابتلا به عفونت در اثر مصرف این دارو بالا می‌رود از جمله عفونت‌های دستگاه تنفسی، هرپس، هپاتیت ب و این خطر در مقایسه با مصرف اینترفرون بتا-1ای بیشتر است. همچنین احتمال ابتلا به لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیش‌رونده که ناشی از نوعی ویروس است، افزایش می‌یابد.