ام اس یک بیماری خود ایمنی است که سیستم ایمنی به اشتباه سلول‌های سالم را مورد حمله قرار داده و از بین می‌برد. سیستم ایمنی فرد مبتلا به بیماری ms به سلول‌های میلین و غلاف محافظتی اطراف اعصاب مغز و نخاع حمله می‌کند. زمانی که به غلاف میلین آسیب وارد شود، ارسال سیگنال‌های عصبی از مغز به بخش‌های دیگر بدن قطع خواهد شد. در این صورت احتمال آسیب به مغز، نخاع و چشم‌ها بسیار زیاد است.
اوکرلیزومب یا اوسرلیزومب یک مونوکلونال آنتی‌بادی نوترکیب انسانی است که بر روی پروتئینی به نام CD20 در سطح سلول‌های لنفوسیت B سیستم ایمنی بدن اثر‌می‌گذارد. این دارو در درمان مالتیپل اسکلروز پیشرونده اولیه (MS) و انواع عود کننده بیماری ام اس، قابل تجویز است. اوکرلیزومب ساختاری شبیه به داروی ریتوکسیمب دارد که در مواردی جهت درمان ام.اس استفاده می‌شود. اوکرلیزومب با ایجاد مرگ سلولی در برخی از لنفوسیت‌های B، منجر به کاهش التهابات مغزی نخاعی و همچنین کاهش حملات سیستم ایمنی بدن به سلول های عصبی در مبتلایان به ام.اس می‌گردد. عملکرد این دارو در موارد پیشرونده‌ی ام.اس منجر به کاهش عود مجدد سالانه و همچنین کنترل سرعت پیشرفت بیماری می‌گردد. درمان با این دارو از سرعت بروز ناتوانی‌های فردی از جمله از دست دادن توانایی های حرکتی می‌کاهد و تعداد و اندازه‌ی ضایعات جدید در مغز را نیز کاهش می‌دهد.
برپایهٔ نتایج به‌دست‌آمده از کارآزمایی‌های بالینی فاز 3، شایع‌ترین عارضهٔ جانبی دارو، تحریک در محل تزریق (خارش، راش، کهیر)، و همچنین گُرگرفتگی، تحریک دهان و گلو، تب، خستگی، تهوع، تندتپشی، سردرد و سرگیجه بوده‌است. خطر ابتلا به عفونت در اثر مصرف این دارو بالا می‌رود از جمله عفونت‌های دستگاه تنفسی، هرپس، هپاتیت ب و این خطر در مقایسه با مصرف اینترفرون بتا-1ای بیشتر است. همچنین احتمال ابتلا به لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیشرونده که ناشی از نوعی ویروس است، افزایش می‌یابد.
مشخص نیست که اوکرلیزومب در شیرمادر ترشح می شود یا نه. به گفته سازنده، برای تصمیم گیری در مورد تغذیه با شیر مادر در طول درمان باید خطر مواجهه نوزاد، مزایای تغذیه با شیر مادر برای شیرخوار و مزایای درمان برای مادر در نظر بگیرد. منابع دیگر تغذیه با شیر مادر را در طول درمان توصیه نمی کنند.
