توکای سیاه متعلق به خانواده ی توکاها است وبعضی از گونه های این خانواده صدا و آواز زیبایی دارند. توکای سیاه به واسطه ی بدن کاملا سیاه، منقار و حلقه ی چشمی زرد و صدای خاص از سایر پرندگان به راحتی تشخیص داده می شود.توکای سیاه یا توکای معمولی (Turdus merula) پرندهای از سردهٔ توکا و بومی اروپا، آسیا و شمال آفریقا است و انسان آن را به مناطق دیگر دنیا مثل استرالیا و نیوزیلند، آمریکای شمالی، پرو، برزیل، آرژانتین، اروگوئه، شیلی و جزایر فالکلند هم وارد کرده است.
مشخصات توکای سیاه
- نام فارسی: توکای سیاه
- نام انگلیسی: Eurasian Blackbird
- نام علمی: Turdus merula
- نام راسته: گنجشک شکلان Passeriformes
- نام خانواده: توکاها Turdidae
توکای سیاه بسیار شبیه سار است اما دمش بلندتر و بدنش کشیده تر است. این پرنده، ۲۱ سانتی متر طول دارد. پرنده ی نربه طور یکدست سیاه است و منقار و حلقه ی چشمی اش زرد نارنجی روشن است.پرنده ی جوان در سال اول، پر و بالش قهوه ای تیره و منقارش زرد و تیره است. پرنده ی ماده به رنگ قهوه ای تیره با گلو و سینه ی کمرنگ تر و خالدار، چانه پر از خال های سفید و منقار قهوه ای مشاهده می شود. پرنده ی جوان شبیه ماده است اما زیر تنه به صورت اندکی خال خالی با منقار نسبتاً سیاه دیده می شود. پای توکای سیاه سبزرنگ است.
محل زندگی و تغذیه توکای سیاه
جنس نر زیرگونهٔ اصلی این پرنده که در بیشتر مناطق اروپا زندگی می کند، کاملاً سیاه با حلقهٔ چشمی و منقار نارنجی و آوازی با ملودی غنی است؛ جنس ماده و پرندهٔ نابالغ پوشش قهوه ای پررنگ دارد. این پرنده در درخت زارها و باغ ها زندگی می کند و لانهای شکیل با نوارهایی از گِل و فنجان شکل می سازد. توکای سیاه همه چیزخوار است و از انواع مختلف حشرات، کرم های خاکی، توت ها و میوه ها تغذیه می کند.
هر دو جنس در فصل زادآوری خود قلمروطلبند و از نمایش های تهدید مشخصی بهره می جویند، اما در هنگام مهاجرت و نواحی زمستان گذرانی اجتماع دوست تر می شوند. جفت ها در طول سال، در جاهایی که هوا به اندازه کافی معتدل باشد، در قلمرو خود باقی می مانند. اشارات زیادی به این پرندهٔ پرشمار و متمایز از دیگر پرندگان در آثار ادبی و فرهنگی دیده می شود که معمولاً به آواز آن مرتبط می باشند.درغرب گیلان این پرنده به نام (سیاه نسبر)شناخته می شود که سیاه اشاره به پوشش پرهای سیاه رنگ دارد وبه خود پرنده درزبان گیلکی اصیل درنواحی صومعه سرا نسبر گفته می شود.توکای سیاه در مناطق جنگلی، باغ ها، باغچه هایی که پوشش زیرین آن ها غنی باشد و پرچین ها و اغلب نزدیک کشتزارها به سر برده و لابه لای درختان و شاخه های انبوه لانه ای شکیل می سازد. این پرنده در ایران زمستان ها نسبتاً فراوان است و به تعداد فراوان تولیدمثل می کند.
عادات و رفتار توکای سیاه
توکای سیاه اغلب لابه لای شاخه ها دیده می شود و به ندرت روی زمین می نشیند. این پرنده هنگام تغذیه روی زمین راه نمی رود بلکه جست می زند و از تمشک و سایر دانه ها تغذیه می کند. هر دو جنس توکای سیاه در محل اصلی زندگی خود قلمرو طلب بوده و از نمایش های تهدید مشخصی بهره می جویند.اما هنگام مهاجرت و نواحی زمستان گذرانی اجتماع دوست می شوند. جفت ها در طول سال، در جاهایی که هوا به اندازه ی کافی معتدل باشد، در قلمرو خود باقی می مانند.
لانه سازی و تولید مثل توکای سیاه
لانه این پرنده در لابلای شاخه درختان و در ارتفاع کم و اجتماع شاخه و برگ در اوایل بهار با کمک هم ساخته می شود ابتدا شاخه های خشک کوچک را با گل بهم می چسبانند (به محلی جره و تیل می زنند)و در انتها یا علف و پر نرم آماده تخم گذاشتن می کنند و معمولا ماده ها چهار عدد تخم سبز کم رنگ می گذارند و روی تخمها می نشینند و کمتر دنبال غذا می روند و پس از حدود ۱۵ روز جوجه ها از تخم در می آیند .بعد حدود یکماه قادر به پرواز خواهند بود و در این مدت والدین به انها غذا می دهند .تعداد دفعات تخمگذاری توکاها بسته نوع اب و هوا از دو تا چند بار می تواند اتفاق بیفتد .
علائم سرما خوردگی پرنده خانگی و روش های درمان
