سوره کافرون و فضائل آن
«سوره کافرون» صد و نهمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۶ آیه می باشد.دلیل نامگذاری این سوره به نام کافرون سخن گفتن در مورد کافران است. خداوند در این سوره به پیامبر(ص) دستور می دهد برائت خود را از آیین بت پرستی علنی کند و بگوید که به دین آنان گرایش پیدا نمی کند و با آنان سازش نخواهد کرد. گفته شده است این سوره هنگامی نازل شد که گروهی از کافران پیشنهاد کردند مدتی آنان بر دین پیامبر(ص) باشند و مدتی پیامبر(ص) از آیین بت پرستی پیروی کند.در فضیلت تلاوت این سوره در روایات آمده، اگر پیش از خواب خوانده شود، موجب ایمنی است و اگر در نمازهای واجب قرائت شود، موجب آمرزش شخص، پدر و مادر و فرزندان او خواهد شد.
متن و ترجمه سوره کافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿۱﴾
بگو اى كافران (۱)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۲﴾
آنچه مى پرستيد نمى پرستم (۲)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۳﴾
و آنچه مى پرستم شما نمى پرستيد (۳)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿۴﴾
و نه آنچه پرستيديد من مى پرستم (۴)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۵﴾
و نه آنچه مى پرستم شما مى پرستيد (۵)
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿۶﴾
دين شما براى خودتان و دين من براى خودم (۶)
شأن نزول سوره کافرون
مفسران (از جمله طبری، طوسی، میبدی، زمخشری، طبرسی و ابوالفتوح) در شأن نزول این سوره نوشته اند عده ای از بزرگان قریش که پیشوایان کفر و گمراهی بودند از ولید بن مغیره، عاص بن وائل، امیه بن خلف، اسود بن عبدالمطلب و حارث بن قیس نزد پیامبر (ص) آمده بودند و پیشنهاد سازشکاری دو جانبه می دادند و می گفتند مدتی (سالی) تو بر دین ما باش و بت ها و خدایان ما را بپرست و مدتی (سالی) ما به دین تو درمی آییم و خدای تو را می پرستیم، پیامبر(ص) قاطعانه پیشنهاد آنان را رد کرد و این سوره نازل شد.
آثار و برکات سوره کافرون
از جبیر بن مطعم روایت شده که گوید رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود: آیا دوست دارى اى جبیر اینکه هر گاه براى سفر بیرون رفتى از بهترین یارانت باشى از جهت شخصیت و بیشترین ایشان باشى از جهت زاد و توشه؛ گفتم بلى پدرم و مادرم بفدایت اى رسول خدا، فرمود: این پنج سوره «قُلْ یا أَیهَا الْکافِرُونَ» و «إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ» و «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» را با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» در هر سوره بخوان.
و از فروه بن نوفل اشجعى از پدرش روایت کرده که او خدمت پیامبر صلى اللَّه علیه و آله آمده و گفت یا رسول اللَّه، آمدم محضر شما براى اینکه مرا چیزى بیاموزى که در موقع خوابم بگویم، فرمود آن گه که در خوابگاهت رفتى بخوان سوره «قُلْ یا أَیهَا الْکافِرُونَ»، آن گاه بخواب بر پایان آن که برائت و بیزارى از شرک است.
شعیب الحداد از امام صادق علیه السلام روایت کرده که پدرم می فرمود، سوره «قُلْ یا أَیهَا الْکافِرُونَ» ربع (یک چهارم) قرآن است و آن بزرگوار هر گاه از قرائت آن فارغ می شد می گفت «اعبد اللَّه وحده»...
و هشام بن سالم از حضرت ابى عبداللَّه علیه السلام روایت کرده که فرمود: هرگاه گفتى «لاأَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ»، پس بگو: "و لیکن اعبد اللَّه مخلصا له دینى" پس هر گاه از آن فارغ شدى بگو: "دینى الاسلام، دینى الاسلام، دینى الاسلام".
حسین بن ابى العلاء روایت کرده که فرمود کسى که قرائت کند سوره های «قُلْ یا أَیهَا الْکافِرُونَ» و «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را در نماز واجب، خدا او را و پدر و مادرش و فرزندانش را بیامرزد، و اگر شقى باشد از دیوان اشقیاء محو و در دیوان سعداء نوشته شود و خدا او را سعید زنده نماید و شهید بمیراند و در زمره شهیدان مبعوث گرداند.