برج میلاد تهران از جاهای دیدنی تهران و ششمین برج مرتفع مخابراتی در جهان است. امروزه برج میلاد را با عنوان نماد شهر تهران و قطب گردشگری پایتخت می شناسند. مجموعه برج میلاد تهران بخش های مختلف اداری، تجاری و گردشگری را شامل می شود؛ اما در حال حاضر، این مجموعه به دلیل ارائه خدمات و امکانات گسترده تفریحی، بین ساکنان شهر بسیار محبوب است. گرچه استفاده از قسمت های اصلی در نقاط مرتفع برج هزینه دارد، استفاده از بخش های پایین برج و محوطه مجموعه برج میلاد برای عموم مردم رایگان ست.
ارتفاع برج میلاد
ارتفاع برج میلاد ۴۳۵ متر است. برج میلاد با ارتفاع ۴۳۵ متر ششمین برج مخابراتی و نوزدهمین سازه بلند نامتکی در جهان است. برج میلاد به دلیل ارتفاع بسیار بلند و شکل خاص خود از تمام نقاط تهران قابل مشاهده است و به همین دلیل جزو نمادهای شاخص شهر تهران است. ارتفاع بالاترین طبقه برج میلاد ۳۱۵ متر است و با انضمام دکل مخابراتی در نهایت ارتفاع برج میلاد به ۴۳۵ متر می رسد.
اهداف ساخت برج میلاد
برج میلاد با سه هدف بزرگ ساخته شد.
- اهداف مخابراتی
- اهداف گردشگری
- ساخت نمادی برای پایتخت جمهوری اسلامی ایران
هدف اولیه ساخت برج میلاد کاربری و استفاده مخابراتی برج میلاد بود. اهداف برج مخابراتی برج میلاد به قرار زیر است.
- ایجاد و گسترش شبکه دسترسی بدون سیم
- ایجاد زیرساخت مناسب برای سیستم های جدید تلویزیونی
- بهینه سازی پوشش رادیو و تلویزیونی
- کاربری های هواشناسی و کنترل ترافیک
- گسترش و بهینه سازی پوشش شبکه های بی سیم و پی جو
برج میلاد چگونه ساخته شد؟
در طول سال های اخیر بخش های جدیدی نیز به برج میلاد تهران اضافه شد ه اند و در ادامه روند ساخت مجموعه برج میلاد در فاز دوم آن، بهره برداری از سازه های جدید و گسترده تر نیز پیش بینی می شود. در این مقاله اطلاعات جامعی درباره مجموعه برج میلاد تهران و به خصوص سازه برج میلاد در اختیارتان می گذاریم.با مطرح شدن نیاز به ایجاد یک فضای نو و تفریحی، ساخت یک نماد ملی با توجه به توان مهندسان ایرانی و رفع مشکلات مخابراتی و تلویزیونی، مسئولان به فکر ساخت یک مجموعه افتادند؛ اما ساخت این نماد به این راحتی ها نبود و مراحل زیادی پیش رو داشت:
ارایه پیشنهاد و انتخاب محل ساخت برج میلاد
در سال 1370 خورشیدی بود که پیشنهاد ساخت یک برج برای تهران مطرح شد. 17 محل را برای ساخت این برج پیشنهاد دادند که در نهایت محل فعلی را برای آن برگزیدند. در سال 1373 مطالعات بر روی محل ساخت برج آغاز شد. در ادامه یک گروه شامل تیم شهرسازی، تیم مطالعات تلویزیون، مخابرات، راه وساختمان، اقتصادی، معماری، هواشناسی، تیم مطالعات ترافیک و تیم ژئوتکنیک بررسی های لازم را انجام دادند تا اینکه 4 نقطه شامل تپه های عباس آباد، لویزان، یوسف آباد و کوی نصر از 17 نقطه پیشنهادی، مناسب شناخته شدند. در نهایت کوی نصر برگزیده شد و برای انتخاب این محل چنین دلایلی را مطرح کرده اند.
- دسترسی همگانی با سطح سرویس دهی مطلوب
- قرارگیری در یکی از مرتفع ترین نقاط شهر
- اشراف بر زیباترین مناظر و نقاط شهر
- فضای لازم جهت عملکردهای پیشنهادی و توسعه آتی
- مجهز بودن به تاسیسات زیر بنایی
- فاصله مناسب با پایانه های مهم مانند فرودگاه و ایستگاه راه آهن
- ایجاد پوشش تلویزیونی
- قابلیت ارتباط و دید مستقیم با ایستگاه های مخابراتی
- استقرار در میان کاربری های هماهنگ و غیر مزاحم
- استقرار در امتداد محورهای عمده شهر
- پتانسیل برقراری ارتباط بصری با دیگر نشانه ها و فضاهای شهری
- قابلیت برخورداری از فضاهای سبز یا دیگر عناصر طراحی محیطی
مطالعات و بررسی ها در مورد برج میلاد
پس از انتخاب محل دقیق، دستور نقشه برداری و مطالعات مکانیکی خاک صادر شد و در سال 1373 مطالعات ژئوتکنیک و زمین شناسی صورت گرفت. به دلیل ضعف های تهران در آن زمان، از جمله کمبود فضاهای گردهمایی، احداث هتل پنج ستاره و مرکز همایش های بین الملل نیز در پروژه لحاظ شد.
این تنها مطالعات فاز اول بود و پس از اتمام آن، مطالعات مرحله دوم با موضوع برج مخابراتی - تلویزیونی آغاز شد و به موازات آن عملیات اجرایی قسمت هایی از پروژه انجام گرفت. با شروع مطالعات مرحله دوم و اجرایی شدن عملیات ساخت برج مخابراتی - تلویزیونی میلاد، فکر دیگری به ذهن سازندگان رسید و آن ایجاد یک مرکز با کاربری های متنوع بود که علاوه بر رفع کاستی ها بر جاذبه اقتصادی آن می افزود. موضوع ایجاد مرکز تجارت بین الملل در همین حین مطرح شد و ایده تاسیس چنین مرکزی شکل گرفت که هدفش ارتقای حوزه تجارت صنعتی و تجارت الکترونیک، کمک به توسعه صادرات غیرنفتی و هم افزایی کارآیی هر یک از اجزای پروژه بود. بر این اساس چنین کاربری هایی برای پروژه در نظر گرفته شد:
- برج میلاد تهران به عنوان مرکز ارتباطات مخابراتی - تلویزیونی
- مرکز همایش ها و جشنواره های بین المللی و هتل پنج ستاره به عنوان مرکز ارتباطات فرهنگی، اجتماعی و گردشگری
- مرکز تجارت بین الملل، به عنوان مرکز مبادلات تجاری
در نهایت کار بر روی این طرح در سال 75 به صورت رسمی آغاز شد و این بخش ها را در بر می گرفت:
برج و ساختمان راس آن، مرکز جشنواره ها و همایش های بین الملل، مجموعه تجارت جهانی، هتل پنج ستاره و پارک آی تی
شهرداری تهران، شركت یادمان سازه را به عنوان مجری پروژه معرفی کرد و دكتر محمدرضا حافظی، استاد دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه شهید بهشتی، را به عنوان معمار و طراح پروژه در نظر گرفت. موضوع را به صورت طرح و ساخت به مناقصه گذاشتند و در نهایت پیمانکار مورد نظر انتخاب شد.
آغاز ساخت برج میلاد
پس از 3 سال، مطالعات جغرافیایی، امکان سنجی و زمین شناسی، در دی ماه 1376 کلنگ آغاز ساخت آن را در تپه های نصر بر زمین زدند. پروژه ساخت این برج ابتدا با نام برج یادمان کلید خورد؛ اما در سال 1380 به مناسبت یکصدمین سالروز تولد امام خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، نام این پروژه به برج میلاد تغییر یافت.
40 درصد پروژه را در 8 سال و 60 در صد آن را در 30 ماه تکمیل کردند. پس از حدود 11 سال در 16 مهر 1387 برج در مراسمی با حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای اسلامی شهر و شهردار تهران با شعار "آسمان نزدیک است " افتتاح شد و درِ آن را به روی مردم گشودند. در این مراسم بیش از 250 خبرنگار ایرانی و خارجی نیز حضور داشتند.
حرف و حدیث ها در مورد ارائه دهنده طرح برج
برخی بر این باورند که برج میلاد کنونی در اصل بخشی از یک پروژه بزرگ ۵ میلیون متر مربعی بوده که ژاکلین رابرتسون، طراح شهری سرشناس امریکایی، در دوره پهلوی دوم، آن را طراحی کرد. این پروژه شهستان پهلوی نام داشت و محدوده وسیعی تا اراضی عباس آباد را شامل می شد. گفته می شود که الیزابت نجیب الحلبی، ملکه آینده اردن در آن زمان، بعدها به عنوان همکار ژاکلین رابرتسون به کار گماشته شد. بر اساس حرف ها و حدیث ها ژاکلین رابرتسون به گونه ای برنامه ریزی کرده بود که یک سوم این پروژه عظیم به فضای باز اختصاص یابد و در دو سوم باقی مانده، بناهایی ساخته شود که عبارت بودند از: ۵۰۰۰۰ واحد مسکونی، ساختمان های دولتی، سفارت و کنسولگری کشورها، دفاتر تجاری بین المللی و مراکز فرهنگی متعدد همچون موزه، کتابخانه و گالری های هنری.
از سوی دیگر منابع دیگری طرح این برج را کاملا به بعد از انقلاب اسلامی مربوط می دانند و حتی غلامحسین کرباسچی، طرح برج میلاد را متعلق به دوران شهردار بودن خودش تلقی می کند و در این باره گفته است:
در بازدیدهای مختلفی که از شهرهای بزرگ دنیا داشتیم، می دیدیم که ساختمان های مختلفی در این شهرها وجود دارد که هم به نوعی سمبل شهر است و هم جاذبه توریستی است برای شهر. اما پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال 1370 و همزمان با شهرداری مسعود رجب پور مطرح شد و سپس ساخت آن را به طور جدی دنبال کردند.
کاربری برج میلاد
برج میلاد با هدف ایجاد سازه ای به یاد ماندنی و به عنوان نمادی برای شهر تهران ساخته شده است. این برج نه تنها یک جاذبه گردشگری و تفریحی به شمار می رود بلکه در امور زیر از آن استفاده می شود:
- تسهیل و گسترش ارتباطات بیسیم (Wireless) در سطح تهران بزرگ، بهینه سازی و گسترش پوشش رادیو و تلویزیون (VHF/UHF/FM)، ایجاد زیرساخت های تلویزیونی دیجیتال (DVB/MVDS)، هواشناسی و کنترل ترافیک
- رستوران گردان، رستوران ویژه، سکوی دید باز و بسته، رواق های هنری، گنبد آسمان، موزه مشاهیر ایران، موزه شهرداری، فود کورت، واحدهای تجاری، فضاهای نمایشگاهی در ساختمان برج و امکاناتی چون مرکز همایش های بین المللی با ۱۵ سالن مختلف، پارک دلفین ها، پینت بال، سینمای شش بعدی، سینما، لیزریوم، رستوران سنتی، رستوران محیطی و سایر امکانات همه و همه از بخش های متنوع این مجموعه به شمار می روند.
با این اوصاف می توان برج میلاد را مجموعه چند عملکردی دانست که در حوزه های مخابراتی، مراکز تجاری، رستوران ها، خدمات پذیرایی، مرکز همایش ها، خدمات گردشگری و تفریحی فعالیت می کند. فاز اول برج شامل برج میلاد تهران و مرکز همایش هاست و برای فاز دوم نیز مرکز خرید، برج هتل و برج اداری را در نظر گرفته اند.
مهندسی و معماری برج میلاد
شکل کلی برج از یک هشت ضلعی تشکیل شده است که تعدادی دیوار داخلی و چهار باله ذوزنقه ای شکل به آن متصل اند. به طور کلی ساختمان برج، این بخش ها را در خود دارد:
- ساختمان پای برج (لابی)، شفت، ساختمان راس و دكل آنتن برج
بیشترین قطر سازه راس، 60 متر است و در ارتفاع 280 متری قرار دارد. حجم بتن ریزی بدنه حدود 33000 متر مکعب و حجم بتن ریزی کل پروژه 63 هزار متر مکعب است. وزن کل برج به حدود 150 هزار تن می رسد و در کل برج حدود 17 هزار متر مربع شیشه به کاررفته است. وزن کل اسکلت فلزی این ساختمان به 2000 تن می رسد که با استفاده از تیرهای شعاعی و اتصالات صفحه فلزی، به بدنه بتنی متصل شده اند.
در زیر پی و بدنه برج ابزار دقیق استاتیکی و دینامیکی کار گذاشته اند تا عملکرد نیروها را بررسی کنند و نتایج آن ها را برای کسب اطلاعات بیشتر، نگهداری برج و همچنین کارهای تحقیقاتی استفاده کنند. همچنین در بدنه و اطراف برج، شبکه ای به نام میکروژئودزی تعبیه شده است تا هرگونه حرکت احتمالی بدنه برج و محدوده اطراف آن ثبت شود و در صورت لزوم بتوان اطلاعات لازم را با دوربین های دقیق نقشه برداری ثبت کرد.
مقاوم در برابر باد و زلزله و صاعقه
این ساختمان با ارتفاع 435 متر در برابر جریان های هوا با سرعت 140 کیلومتر بر ساعت و تندبادهای لحظه ای با سرعت 220 کیلومتر بر ساعت مقاوم سازی شده است. همچنین این ساختمان در برابر زلزله مقاومت دارد و در صورت وقوع زلزله، سازه پایداری خود را حفظ خواهد کرد. برج میلاد بلندترین ساختمان تهران و ایران است و در معرض اصابت صاعقه قرار دارد. برای حفاظت از این سازه در مقابل صاعقه، سیم های مسی در بدنه آن کار گذاشته اند که تا کف پی امتداد می یابند.
بخش های مختلف سازه برج میلاد
برای افزایش دقت کار فنی ساختمان برج، همه قطعات شناسنامه دارند و مشخصات تمام آن ها در دسترس است؛ مشخصاتی همچون نوع ماده اولیه قطعه، منبع تهیه، محل تولید، مسوول کنترل و بازرسی و موارد دیگر . حتی برای کارهایی مثل جوش دادن قطعات هم این شناسنامه در نظر گرفته شده است؛ یعنی کاملا مشخص است که چه کسی در چه زمانی جوشکاری را انجام داده و چه کسانی آن را کنترل و تایید کرده اند. در اینجا نگاهی خواهیم داشت به بخش های مختلفی که ساختمان برج را تشکیل داده اند:
شفت برج
شفت برج یک سازه بتنی است که کاربری عمومی ندارد و فقط به عنوان محل عبور تاسيسات و آسانسورهای پر سرعت برج از آن استفاده می شود. در ۳ ضلع این شفت ۶ دستگاه آسانسور با سرعت ۷ متر بر ثانیه بازدیدکنندگان را در کمتر از ۵۰ ثانیه به راس برج منتقل می کنند و در ضلع چهارم ۱۸۶۸ پله فرار نصب شده است.
پایه اصلی برج از بتن آرمه و ارتفاع آن 315 متر از روی زمین طبیعی با مقطع حجره ای (سلولار) است. میزان بتن استفاده شده در آن به حدود 33000 متر مکعب می رسد. بدنه هسته مرکزی و چهار عدد باله را شامل می شود. باله برج به صورت ذوزنقه در چهار طرف آن تعبیه شده است و مقطع آن تا ارتفاع 240 متری به صورت هرمی کاهش می یابد. هسته مرکز از این تراز به تنهایی تا 315 متر امتداد دارد و از تراز 245 تا 315 متر سازه رأس برج خودنمایی می کند.
ساختمان پای برج (لابی)
ساختمان پای برج میلاد 6 طبقه دارد که شامل دو طبقه زیرزمین، یک طبقه هم کف و سه طبقه فوقانی می شود و فونداسیون آن مشترک با برج است. این بنای بتنی از تراز 9.5- متر آغاز شده و بام آن در تراز 28 متر به بدنه اصلی برج اتصال یافته است. مساحت کل لابی به حدود 15000 متر مربع می رسد.
سقف بتنی یکپارچه قوسی شکل و منحصربه فرد این ساختمان از برجسته ترین کارهای بتنی معماری معاصر به شمار می آید. در اجرای این سقف از قالب بندی چوب استفاده شده و طرح روی آن نقش هندسی گره ایرانی است. پل های ارتباطی، در چهار محل، این ساختمان را به بدنه اصلی برج مرتبط می کنند و از این طریق امکان دسترسی به آسانسورهای موجود در بدنه اصلی وجود دارد.6 پله برقی نصب شده در لابی برج ظرفیت جابجایی 9000 نفر در ساعت را دارند و 4 دستگاه آسانسور با ظرفیت 21 نفر نیز در لابی برج خدمات رسانی می کنند.
از دیگر ویژگی های این سازه نحوه اجرای پایه های X شکل است و بام قوسی آن به همراه استفاده از یک نوع بتن به جای سنگ در نمای بیرونی ساختمان لابی نیز از دیگر شاخصه های این بخش به شمار می رود.
در طبقات اول تا سوم، 83 واحد تجاری، رستوران های بین المللی، تریا و همچنین نمایشگاهی با وسعت 200 متر مربع پیش بینی شده است. در طبقات اول و دوم زیر همکف فضای اداری، تاسیساتی و مرکز داده ها قرار دارند.
به طور کلی از نظر معماری می توان چنین عناصری را در لابی در نظر گرفت: دال بتنی کف طبقات و بام، دیوار پیرامونی زیر زمین های اول و دوم یا دیوار حائل محیطی، پل های ارتباطی، پله ها و پله برقی های موجود در مجاورت شعاع داخل طبقات
آسانسورهای برج میلاد
طراحان و مهندسان برای برج شش آسانسور اصلی در نظر گرفته اند که عبارت اند از:
- 2 آسانسور میهمان
- 1 آسانسور خدماتی
- 1 آسانسور خدماتی و تلویزیونی و مخابراتی
- 1 آسانسور رستوران گردان
- 1 آسانسور گنبد آسمان
افزون بر این شش آسانسور، یک آسانسور را نیز برای حرکت در طبقات راس در نظر گرفته اند.
ساختمان راس برج میلاد
ساختمان راس برج میلاد یکی از بزرگترین ساختمان های راس در برج های مخابراتی دنیا به شمار می رود. این ساختمان، اصلی ترین بخش بهره برداری برج محسوب می شود که در 12 طبقه و با زیربنای تقریبی 12 هزار متر مربع بنا شده است و بیشترین قطر آن به 60 متر می رسد. وزن کلی سازه فلزی راس برج به 2100 تن می رسد. به جز 6 دستگاه آسانسور سریع بدنه اصلی برج، هسته مرکزی ساختمان راس نیز 2 دستگاه آسانسور با ظرفیت 10 نفر دارد.
برج بتنی، قسمت مرکزی سازه راس را تشکیل می دهد که در امتداد بدنه اصلی برج و از تراز 247 + تا 315 + ایجاد شده است. 3 طبقه تاسیساتی در این قسمت داریم که مساحت هر یک به 70 متر مربع می رسد. سازه کلی راس به دو قسمت عمده شامل سبد فلزی با وزن 1300 تن و قسمت فوقانی تقسیم می شود. سبد فلزی در مرحله اجرا پس از تقسیم به چهار مرحله (Stage) و با روش بالابری سنگین به وسیله جک های مخصوص در سر جای خود نشسته است. جا به جایی و نصب قطعات واسطه مربوط به فاصله بین مراحل اصلی (Stage) و نیز کلیه قطعات فلزی سازه قسمت فوقانی، به روش بالابری سبک بوده است.
در قسمت پایینی سبد فلزی، یک مجموعه مخروطی شکل بتنی قرار دارد که نقش اصلی در انتقال بارهای وارده ناشی از سازه را بر عهده دارد. در اطراف این مخروط بتنی، یک تیر حلقوی بتنی اجرا و تنیده شده است. قسمت مرکزی سازه راس یا همان امتداد بدنه اصلی برج نیز در محدوده اجرای سازه فلزی راس در امتداد عمودی تنیده شده است. بدنه بیرونی ساختمان راس و نمای آن شیشه ای است. شیشه ها با قاب های مخصوص در قسمت سبد فلزی، به لوله های فلزی در بدنه سازه وصل شده اند.
در طبقات مختلف ساختمان راس برج، سکوی دید باز و بسته، گنبد آسمان، رستوران گردان با گنجایش حدود 400 نفر، رستوران ویژه با ظرفیت 100 نفر، تریا، گالری های هنری، موزه مشاهیر و طبقات ویژه مخابرات و تلویزیون در نظر گرفته شده است.
منطقه امن از آتش برج میلاد
منطقه امن از آتش، طبقه مخصوص مواقع بحران و حریق در ساختمان راس است که در برابر آتش سوزی مقاومت دارد. این بخش در ارتفاع 254 متری و با مساحت حدود 460 مترمربع ساخته شده است. این محل در زمان وقوع حادثه و انجام عملیات امداد و نجات و خروج از ساختمان راس ظرفیت 600 نفر را دارد.
دکل آنتن برج میلاد
دكل آنتن برج میلاد، سازه ای از فولاد خاص ضدخوردگی است که 120 متر ارتفاع دارد. در پایین ترین قسمت، شکل آن مانند یک 16 ضلعی به قطر 6 متر و در بالاترین قسمت به صورت یک مربع 60 سانتی متری است. در 45 متر بالایی دکل، سه نوع آنتن فرستنده در نظر گرفته شده است و در همین قسمت پوششی فایبرگلاس روی دکل وجود دارد. دكل در 4 قسمت طراحی و ساخته شده است که قسمت زیرین، محل نصب آنتن های مخابراتی كاربران عمومی و سه قسمت فوقانی به آنتن تلویزیونی آنالوگ و دیجیتال اختصاص دارد.
در ساخت این دکل از 360000 قطعه فولاد، پیچ ومهره استفاده شده است و وزن تقریبی آن به 350 تن می رسد. در داخل دكل آنتن یک آسانسور 2 نفره برای انتقال کاربران تخصصی تا ارتفاع 70 متری وجود دارد و دسترسی به دیگر قسمت های دکل آنتن از طریق پله های استخری میسر است.
سکوی دید باز برج میلاد
از مهم ترین بخش های برج میلاد که بسیاری از گردشگران را به بالای این برج می کشاند، «سکوی دید باز برج میلاد» است. این بخش از برج میلاد درارتفاع ۲۸۰ متری در فضایی به وسعت ۳۰۰۰ متر مربع گرداگرد طبقه هفتم برج میلاد را در برگرفته است. در این قسمت دوربین هایی را برای تماشای نقاط مختلف شهر قرار داده اند که بازدیدکنندگان می توانند با استفاده از آن ها نقاط مختلف شهر را رصد کنند. برای امنیت بیشتر مراجعه کنندگان، دورتادور سکوی دید باز را با فنس های سراسری پوشانده اند.
در مرکز این طبقه نیز هنرمندان نقاش و صنایع دستی گوناگون، آثار خود را در معرض نمایش و فروش قرار داده اند. ماکت های بزرگ برج های مخابراتی جهان و میل های قدیمی ایران نیز در این بخش نمایش داده شده اند. یک شهر فرنگ نیز که نماد تهران قدیم است، در این طبقه دیده می شود. استفاده از مواد خوراکی و استعمال دخانیات در این قسمت از برج میلاد مجاز نیست.
نکاتی در مورد برج گردی
توجه داشته باشید، در زمانی که سوار آسانسور می شوید با سرعت بالایی در حال حرکت است، بنابراین این آسانسور برای خانم های باردار و افرادی که دارای ترس از ارتفاع هستند، مناسب نیست. سکوی دید باز نیز در شرایط جوی نامساعد بسته است. پس از صدور بلیت امکان تعویض یا کنسلی وجود ندارد. کودکان زیر ۶ سال نیازی به تهیه بلیت ندارند. بلیت برج میلاد صرفا در تاریخ و ساعت انتخاب شده اعتبار دارد. فصل مناسب برای بازدید از برج میلاد همه فصول است، زیرا تهران شهری است که در هر فصلی زیبایی خاصی دارد و همگی لذت بخش هستند.
راه های دسترسی به برج میلاد
برای دسترسی به برج میلاد ۲ راه دارید:
۱. بزرگراه شیخ فضل الله نوری، ورودی بزرگراه شهید همت، کنارگذار اختصاصی برج میلاد یا بزرگراه حکیم غرب، بعد از بزرگراه چمران، ورودی اختصاصی برج میلاد یا بزرگراه همت شرق، خروجی بزرگراه شیخ فضل الله نوری جنوب، پل کابلی اختصاصی برج میلاد.
۲. اگر می خواهید با وسیله نقلیه عمومی به برج بروید، باید اتوبوس ها و تاکسی هایی را انتخاب کنید که از بزرگراه همت و مقابل بیمارستان میلاد می گذرند. پس از پیاده شدن با باید سوار سرویس هایی شوید که شما را به بیمارستان و گیت ورودی برج میلاد می رسانند. سپس در مسیری شیب دار حدود ۳۰۰ متر پیاده روی کنید و پس از آن به برج برسید. پارکینگ برج میلاد به ازای هر ماشین مبلغی دریافت می کند اما در این هفته و در آخر هفته ها و تعطیلات متفاوت است.
آشنایی با برج میلاد تهران و جاهای دیدنی آن
