آشنایی با تاریخچه پول از زمان باستان تا به امروز

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، پول سکه یا اسکناس بانکی نیست. پول چیزی است که مردم به صورت آگاهانه اقدام به استفاده از آنها برای تبادل چیزهایی می کنند که ارزش دارند و می توان در قبالش خدمات یا کالاهایی را دریافت کرد.

گزاره ارزش بیت کوین، یک ارز دیجیتالی نیست. 90 درصد پول های موجود به صورت دیجیتالی هستند. گزاره ارزش بیت کوین اصولی است که ارزشش را به عنوان یک ارز دیجیتالی تضمین می کند.

تاریخچه پول

بر طبق شواهد، داستان از زمان جمع کردن و شکار آغاز شد، مسائلی که بیشتر از نود درصد تاریخ بشریت را تشکیل می دهند. در طول آن دوره، انسان ها به موجوداتی همه فن حریف شباهت داشتند که تمامی مهارت های لازم برای بقا را فرا می گرفتند. ناخودآگاه، تصویری این چنینی به ذهنمان خطور می کند: یک غار که در آن فردی سعی می کند تا با فروختن پوست خرگوش به فردی دیگر، مایحتاج لازم خود که مثلا گوشت گراز است را فراهم کند. امروزه از چنین تبادلی با عنوان تبادل کالا با کالا یا معامله پایاپای یاد می شود، سیستمی که در اولین روزهای تولد مفهوم تراکنش، مورد قبول همگان قرار داشت.

ذکر عبارت مورد قبول ازآن جهت است که «دیوید گریبر»، انسان شناس، در این مورد باور دارد که مفاهیمی نظیر معامله پایاپای در دوران ابتدایی خود درواقع قبل از مفهوم پول وجود نداشته اند. اما در صورت وجود آن نیز، به شکل امروزه آن و تبادلات هرروزه نبوده است. تصور کنید که چقدر سخت می شود اگر شما کالایی را داشتید که هیچ کس تمایل به معامله با شمارا نداشت. در این صورت بقای شما چندان طولانی نمی شد. یا اینکه اگر کالای شما یک ماموت مرده بود چه می شد؟ آیا امکان این بود که ماموت را برای تجارت همه جا دنبال خودتان می کشیدید؟

نان آور خانواده

تقریباً در دوره چهارم زمین شناسی، یعنی آخرین عصر یخبندان که ده هزار سال پیش رخ داده، بومی سازی تولید گندم، غلات و پرورش حیوانات، با افزایش جمیعت و یکجانشینی در میان انسان ها، قوت گرفت. این در حالی بود که چنین بومی سازی هایی باعث رونق و ظهور کشاورزی شد. اینجا بود که با متمرکز شدن جمعیت ها، جوامع شکل گرفتند. در همین زمان بود که نیاز به فراگیری تمام فنون کم رنگ شد. به جای این کار، هر فرد شروع به برگزیدن یک حرفه خاص کرد.

عده ای پیشه کشاورزی را پیش گرفتند و عده ای خیاطی و خیلی زود شغلی با عنوان حسابداری به وجود آمد. چرا که چنین سیستمی نمی توانست تنها با یک پیشه برای هر فرد پیش برود. یک تاجر لباس می توانست به یک کشاورز لباس پیشنهاد دهد و در قبالش گندم بگیرد، اما یک کشاورز به لباس جدید نیاز نداشت چراکه نیاز کشاورز به لباس مانند نیاز تاجر به گندم روزانه نبود. به منظور گرفتن غذا در سیستم پایاپای، یک خیاط باید قبل از اینکه رنگ نان را سر سفره خود می دید، فرایند طولانی را طی می کرد تا محصول خود را با نان معاوضه نماید. این طور شد که تلاش برای دستیابی به نان و آوردن آن بر سر سفره، نان آوری نام گرفت!

قوانین باستانی تعیین پول

نیاز یک سیستم کنترل شده تراکنش ها باعث شد تا راه برای ظهور پول باز شود. پول باعث می شد تا هم معیار برای سنجش ارزش یک کالا به وجود بی آید و هم امکان انجام معاملات فراهم می شد. اما ظهور پول فاصله ی زیادی با ظهور کاغذ و سکه داشت. کاغذ و سکه ای که امروزه به یکی از دوست داشتنی ترین بخش های زندگی ما تبدیل شده است. پوسته صدف یکی از اولین و محبوب ترین اشکال پول بود که در آفریقا و آسیا از آن استفاده می شد. درواقع این صدف ها تا قرن نوزدهم میلادی به نوعی یک ارز مبادله ای در آفریقا بودند (به ویژه اوگاندا) بودند.

بانک های ماقبل تاریخ اولین بار در منطقه بین النهرین مشاهده شدند، جایی که در آن مردم اشیای قیمتی خود را برای تجارت یا نگهداری به آنجا می سپردند. با این سیستم جدید، نیاز به ایجاد گزارش ها دریافت ها و پرداخت ها الزامی به نظر می رسید. با ایجاد چنین سازوکاری اولین دفتر کل نیز ابداع شد.

اما ایجاد و ساخت پول، اتفاقی نبود که از بین النهرین آغاز و طبق یک اجماع همگانی به همه جای دنیا منتقل شود. درست به مانند امروز، در آن دوران نیز ارزهای بسیاری وجود داشتند و پوسته صدف ها به عنوان یک ارز جهانی موردقبول نبودند. غلات، البسه و دیگر اشیای این چنینی، همه و همه به عنوان یک ارز دارای ارزش بودند. این در حالی است که شاید تمام این موارد از یکدیگر متمایز باشند، اما در ویژگی های اساسی، همه یکسان اند:

یک: همه آنها فیزیکی هستند. هیچ وقت ایده ها و مفاهیم نمی توانند به عنوان یک ارز استفاده شوند. صد البته شاید ایده ها باعث ایجاد و کسب پول شوند، اما هیچ وقت نمی توانند خود پول باشند.

دو: ازلحاظ فیزیکی پایدار باشند. تنها ملموس بودن یکشی برای تبدیل شدن به پول کافی نیست. شاید اگر هر جامعه ای با برگ درختان معاملات خود را انجام دهد، با یک باد ورشکست شود! مشکل اصلی اینجاست که آیا می توانید پنجاه برگ را در جیب خود بگذارید؟

سه: کسب رضایت جامعه برای قبول آنها لازم است. اگر دو اصل بالا نیز برای یک ارز رعایت شوند، بدون اجماع از کجا می توان فهمید که ارزی که در اختیاردارید، توسط بقیه موردقبول واقع می شود؟ درصورتی که هرکسی ارز مخصوص به خود را داشته باشند، اطمینان از جواب چنین سؤالی غیرممکن خواهد شد.

یافتن دو ویژگی اول در مواردی مانند صدف ها، غلات و البسه، آسان است اما برآورده کردن مسئله سوم، کمی مشکل خواهد شد. بدون در نظر گرفتن چنین اصلی، پذیرش و ثبات یک ارز را نمی توان تضمین کرد. تقریباً در سال 600 قبل از میلاد، با اختراع سکه، مشکل آخر نیز حل شد.

امکان بهره مندی از نظارت های مرکزی به وسیله سکه ها

مشکلی که در ارتباط با غلات به عنوان پول وجود داشت، این بود که می توانستید غلات بکارید و غلات بیشتری برداشت کنید. این مسئله در مورد صدف ها نیز صدق می کرد و شما می توانستید با سر زدن به ساحل پول دربیاورید. در این صورت چطور می توان سیستمی مالی تنظیم نمود که درعین حال که هرکسی می تواند هر زمان که بخواهد پول بیشتری دربیاورد، مورداطمینان هم باشد؟ این موضوع همان مشکلی بود که سکه موفق به عبور از آن شدند.

مردمان «لیدی» در یونان باستان اولین انسان هایی بودند که شروع به ضرب سکه کردند. پانصد سال بعد، شهرهای بزرگ تری مانند آتن نیز اقدامی مشابه را انجام دادند. بر خلاف غلات و صدف، این امکان برای مردم وجود نداشت که در طبیعت طلا و نقره پیدا کنند و با ذوب کردنشان سکه ضرب کرنند. حتی امروزه نیز باوجود فناوری های پیشرفته، چنین کاری فراتر از توانایی ما انسان هاست.

به این منظور که هر سکه ای دارای نشانی مشخص بر روی خود باشد، حاکمان اقدام به حک کردن چهره های خود یا نشان های ملی روی آنها کردند تا به این وسیله به مردم تضمین دهند که وجود چهره آنها بر روی سکه، ارزش آن را تعیین می کند. به عنوان مثال تا زمانی که تمدن آنها باقی بماند، سکه ها نیز دارای ارزش اند. این تغییر رویه به سمت سکه ها باعث شد تا به وسیله سکه و ارزهایی که در نظر مردم مقبول بودند، این چرخه تحت نظارت و کنترل حاکمان باشد.

ظهور کاغذ

درعین حال که اختراع سکه باعث حل شدن بسیاری از مشکلات شد، اما نقاط ضعفی نیز برای آنها وجود داشت. به عنوان مثال، سکه ها از فلزات گران بهایی مانند طلا ساخته می شدند. با گردش سکه ها و افزایش منابع، در دسترس بودن چنین فلزاتی نیز کمتر و کمتر می شد. به علاوه، سکه ها وزن سنگینی داشتند و فضای بسیاری را اشغال می کردند که حمل آنها را بسیار سخت می کرد. چنین مشکلات سبب شد تا کاغذ ساخته شود.

صد سال پیش از میلاد مسیح، چینی ها اولین نمونه از کاغذ را اختراع کردند. کمی بعد نیز اولین استفاده از کاغذ صورت گرفت. مردم به جای اینکه سکه ها را به دنبال خود بکشند، می توانستند اشیای قیمتی خود را نزد بانک ها به امانت بگذارند؛ بانک نیز به منظور تضمین ارزش این اشیا، کاغذی امضاشده را به افراد تحویل می داد. چنین سازوکاری بر پایه اعتماد بناشده بود و اشیا در قبال یادداشت امضاشده، در اختیار افراد قرار می گرفت. در اینجا به جای تبادل اشیا، مردم این امکان را داشتند که یادداشت ها را معامله کنند.

با یورش مغول ها به چین و غارت آن کشور، فناوری تولید کاغذ و استفاده از آن به عنوان یک ارز را نیز از چینی ها فراگرفتند. در قرن سیزدهم میلادی، «مارکوپولو»، پول کاغذی را به اروپا می آورد و در قرن 17 میلادی طلاسازان بسیاری با استفاده از برگه های کاغذ به عنوان اوراق قرضه به دادوستد می پرداختند. این اوراق قرضه خود توسط طلایی که در اختیارشان بود پشتیبانی می شدند.

ازآنجایی که مردم از کاغذ و یادداشت های کاغذی برای تمام معاملات خود استفاده می کردند، بانک های اروپایی شروع به عرضه اسکناس هایی کردند که می شد تمام آنها را یکجا پشتیبانی کرد و دیگر نیازی به پشتوانه سازی برای تک تک آنها نبود. چراکه به عقیده آنها امکان ندارد که تمام افراد در یک زمان، معادل اوراق خود طلا درخواست کنند. این اولین سیاست و استفاده ای بود که به شکل امروزی از پول صورت می گرفت.

دور شدن پول از طلا

امروزه طلا و نقره پشت ارزها را نمی توان بازخرید کرد. اما اوضاع تا دهه سی میلادی این گونه نبود. در آن زمان هر دلاری که چاپ می شد، پشتوانه ای برابر باارزش 0.4 دلار طلا را داشت. آمریکایی ها برخلاف اروپایی ها بر این عقیده بودند که ممکن است روزی تمام جمعیت خواهان ارزش پول خود باشند. به خاطر همین آنها در ارزش طلای پشت هر دلار ارفاق به خرج دادند.

این در حالی بود که اوایل این دهه، ازلحاظ اقتصادی زمان مناسبی برای ایالات متحده نبود. رکورد بزرگ در سال 1929 به وقوع پیوست و بازار سهام سقوط کرد.

برای احیای دوباره اقتصادی آمریکا، «فرانکلین دی روزولت»، رئیس جمهور وقت، تصمیم گرفت که به منظور اجرای برنامه های بودجه ای خود، اسکناس چاپ کند. شوربختانه، باوجود مقادیر محدود طلا، دست او بسته بود، از طرفی به دلیل رکود نمی توانست مالیات ها را افزایش دهد و به خاطر عدم وجود طلای کافی، امکان چاپ اسکناس هم وجود نداشت. رکود بزرگ باعث شد تا هر فرد به یک جوینده طلا تبدیل شود. مردم از ترس اینکه تمام اقتصاد از هم بپاشد جلوی در بانک ها صف می بستند. این در حالی بود که بانک ها برای هر دلار تنها 0.4 دلار پشتوانه در اختیار داشتند.

از همین رو در سال 1993، روزولت به صورت غیرقانونی مالکیت طلاها را به نام خود تغییر داد. وی به منظور جلوگیری از برداشت ذخایر طلا از بانک ها، آنها را سه روز تعطیل کرد. پس ازآن بود که مالکیت شخصی طلا برای شهروندان ممنوع شد. با تبدیل شدن این کار به جرم، فردی که طلا در اختیار داشت، به ده سال زندان محکوم می شد. تمامی مردم مکلف بودند که طلاهای خود را به بانک مرکزی فدرال تحویل دهند و درازای آنها پول کاغذی دریافت نمایند.

علیرغم اقداماتی که هنوز هم جای بحث فراوان دارد، چنین نقشه ای نتوانست جلوی رکورد بزرگ را بگیرد و این رخداد تا شش سال بعد نیز ادامه داشت. ابعاد صدمات این حادثه بسیار گسترده بود به طوری که در سال 1971، رئیس جمهوری «ریچارد نیکسون»، رسماً اعلام کرد که دیگر طلا پشتوانه دلار نخواهد بود. در اختیار داشتن طلا نیز تا سال 1997 غیرقانونی باقی ماند. رئیس جمهور «فورد» در حالی خرید و فروش طلا را قانونی کرد که اصلاً نمی دانست این کار غیرقانونی بوده!

سیستم های مالی امروزی

حالا نوبت به سیستم های مالی امروزی رسیده است. کمی قبل تر از سیستم های معاملات پایاپای گفتیم و فهمیدیم که چنین معاملات بر پایه ارزش اشیا مختلف تعیین می شود. سپس استفاده از غلات و صدف را به عنوان ارز مورد بررسی قراردادیم. با گسترش حکومت ها کم کم پای سکه به معاملات مردم باز شد و با سخت تر شدن حمل سکه ها، نوبت به کاغذ بود که جایگزین آنها شود.

با پر رنگ تر شدن نقش کاغذ در تراکنش هایی که امروزه انجام می شود، دولت ها توجه بیشتری را نسبت به ارزهای کاغذی نشان دادند. چیزی نگذشت که ارزها کاملاً از وابستگی خود به فلزات گران بهایی درآمدند که ارزش خود را ناشی از همان ها می دانستند. در همین زمان بود که ارزش پول های کاغذی توسط دولت ها تنظیم می شد و دولت ها تضمین می کردند که این اوراق ارزش دارند.

امروزه حتی ارزهای کاغذی نیز تنها ارز درستی نیستند که بحث بر سر آنها وجود دارد. یووال هاراری در کتاب خود می نویسد:

حتی امروز نیز اسکناس ها و سکه ها، از انواع کم یاب پول به حساب می آیند. مجموع پول های دنیا شصت تریلیون دلار است، بااین حال جمع تمام سکه ها و اسکناس های دنیا چیزی کمتر 6 تریلیون دلار است. بیش از نود درصد تمام پول های دنیا، تنها در سرورهای رایانه های وجود دارند.

به عبارت دیگر نود درصد تمام ارزهای جهان، به صورت ارز دیجیتالی است! البته این آمار سال 2011 گرفته شده و ممکن است امروز، این ارقام بالاتر نیز باشند.

پرده دوم: ورود بیت کوین

در سال 2009، فرد یا گروهی ناشناس تحت عنوان «ساتوشی ناکاموتو» مقاله ای را منتشر کردند. در میان این مقاله ایده ارزی همتا به همتا، غیرمتمرکز و بدون نیاز به اطمینان میان طرفین، ارائه شد که بیت کوین نام داشت. از اصلی ترین اصول این ارز می توان به ارکان زیر اشاره کرد:

غیرمتمرکز بودن: در مورد بیت کوین هیچ گونه نظارت مرکزی ای وجود ندارد. تنها مشترکین این اقتصاد هستند که باعث بقای آن می شوند.

بی نیازی به اطمینان طرفین: این رویکرد تضمین می کند که بدون نیاز به اطمینان می توان شفافیت و دقت را به ارمغان آورد. به علاوه، سیستم های متمرکز، جامعه را ملزم به اطمینان کردن می کنند. به عنوان مثال من اعتماد می کنم که بانک من پول های مرا از دست نمی دهد.

همتا به همتا: در این رویکرد انجام تراکنش ها، واسطه از میان می رود. درنتیجه انجام یک تراکنش و معامله مستقیماً توسط طرفین صورت می گیرد.

در این مقاله از سیستم اثبات کار که از روی Hashcash ارائه شده توسط «آدام بک» در سال 1997، استفاده شده بود. ناکاموتو با بازنویسی سیستم بک توانست سازوکاری که بیت کوین بر پایه آن عمل می کند را معرفی نماید.

بخش عمده ارزش بیت کوین به واسطه اولین بودن آن در عرصه ارزهای دیجیتالی نیست. همان طور که قبلاً اشاره شد، در حال حاضر نود درصد تمام ارزهای جهانی در اشکال دیجیتالی وجود دارند. درست به مانند ایالت متحده که پیش تر برای هر دلار ارزشی معادل 0.4 دلار طلا را به عنوان پشتوانه در نظر گرفته بود؛ در سیستم مالی فعلی برای هر نه دلاری که به صورت دیجیتالی وجود دارد، یک دلار فیزیکی چاپ می شود. مفهوم یک ارز دیجیتالی دقیقاً همان سازوکاری است که شما با هر بار استفاده از کارت اعتباری تان، از آن استفاده می کنید.

گزاره ارزش بیت کوین با بلاک چین و ذات غیرمتمرکز آن و تجربه یک ارز دیجیتالی تعریف می شود. به عبارت دیگر یک تراکنش همتا به همتای مستقیم، بدون نیاز به اطمینان و غیرمتمرکز است که تعیین کننده ارزش گزاره بیت کوین است. اهمیت بالای چنین مسائلی همیشه در میان حباب های قیمتی و هایپ های پیرامون آن گم می شود. حالا وقتی پرده این حباب ها را کنار بزنیم چیزی که خواهیم دید، پشت کردن به کنترل ها و چرخه هایی است که توسط دولت ها مدیریت می شود.

سیستم مالی جدید از رشد جهانی بهره می برد

درعین حال که ما تصور می کنیم به وسیله خدماتی مانند اینترنت به یکدیگر متصل هستیم، واقعیت این است که ما در دنیای امروز از یکدیگر جداییم. جهانی کردن تمام جنبه های زندگی در زمان حال چیزی شبیه به یک رؤیای عاشقانه است. در حال حاضر 39 درصد از جمعیت فعلی دنیا که چیزی در حدود سه میلیارد نفر را در بر می گیرد، هیچ گونه دسترسی ای به بانک ندارند. شاید باوجوداین کمی فکر کنیم که ما جزو نیمه ی مرفه جامعه باشیم!

متصل شدن جهان و جهانی شدن انسان ها و روابط آنها فشاری را بر جامعه تحمیل می کند که به واسطه آن نیاز به یک ارز در مقیاس جهانی پر رنگ تر خواهد شد. سعی کنید که مقادیر زیادی پول را به آن سوی مرزها منتقل کنید؛ در این حالت می توانید احساس کنید که بسته به کشوری که در آن زندگی می کنید، این کار چقدر مشکل و دردسرساز و گران و آهسته خواهد بود. علیرغم وجود نود درصدی ارزها به صورت دیجیتالی، روند انتقال این پول ها به قدری کند و پر مانع است که جلوی پیشرفت جهان را می گیرد.

تحولات پول و تراکنش ها در طول تاریخ بشریت، همیشه رو به سوی بهبود داشته است. معاملات پایاپای جای خود را به معاملات به وسیله صدف ها و غلات داد که به موجب آن تراکنش ها و تبادلات آسان تر شد. صدف ها نیز جای خود را به سکه هایی دادند که به صورت محدود از فلزات گران بها ساخته شده بودند. به این وسیله تضمین بهتری از ارزش این سکه ها مهیا شد. تبادلات به وسیله سکه ها نیز جای خود را به اسکناس هایی داد که توسط فلزات گران بها پشتیبانی می شدند. اخیر نیز پشتوانه ها به منظور کنترل بهتر و مسائلی نظیر تورم، از اشیای قیمتی تغییر کرده اند. امروز استفاده از اسکناس ها کمتر و کمتر می شود و اشکال دیجیتالی پول در حال جایگزین شدن هستند.

باوجود موانع و محدودیت ها در سطوح سیاسی، جایگزین اسکناس ها با انواع دیجیتالی پول در سطوح اجتماعی در حال انجام است. تلاش های بشری به منظور اتصال ورای مرزها و روابط سیاسی در حال اجراست. چنین تلاش هایی به منظور تغییر از یک چرخه کنترل شده توسط دولت ها به یک نقطه عطف صورت می پذیرد. جایی که کاربران باید میان اعتماد یا رهاسازی یکی را انتخاب نمایند. آینده نیازمند راهکاری دیگر است تا در سیستم جدید مالی بتوان تراکنش ها را صورت داد.

شاید بیت کوین راه چاره نباشد

اصولی که بلاک چین به وسیله بیت کوین ارائه می کند شاید یک راهکار دیگر باشد. بیت کوین برای غیرمتمرکز بودن ساخته شده؛ این یعنی از هر تراکنش یک رونوشت برای تمام افراد حاضر در شبکه، وجود خواهد داشت. این افراد در تائید تراکنش ها قبلی و بعدی در شبکه نیز نقش دارند. با این کار تمامی افراد حاضر در کارها دخیل هستند و این وظیفه یک فرد یا نهاد نیست. در اینجا جامعه یک کلیت است. به علاوه هر چه تعداد کاربران بیت کوین بیشتر باشد، بهبودها شبکه نیز بیشتر است و امنیت آن بالاتر خواهد بود. چراکه هر چه جامعه بیت کوین بزرگ تر باشد، بلاک چین آن بزرگ تر خواهد بود و هر چه این بلاک چین بزرگ تر باشد، در مقابل حملات هکرها مقاوم تر است.

ازآنجایی که بیت کوین اولین ارز دیجیتالی دنیاست، به واسطه شهرتش ارزشمند است. از طرفی نمونه ای از یک ارز دیجیتالی مناسب را ارائه می کند و اثباتی بر این ادعاست که یک مفهوم می تواند کارساز و سودمند هم باشد. طی یک دهه بیت کوین به یک موضوع جهانی بدل شده.

پیش تر گفته شد که شاید بیت کوین راه چاره نباشد. درحالی که ایده اصلی بیت کوین که توسط ساتوشی ارائه شد، برای مردم عادی ای بود که در تائید تراکنش های شبکه دخیل باشند و از این راه به پاداش برسند، عده ای فهمیدند که باقدرت پردازشی بیشتر می توان سریع تر تراکنش ها را تائید نمود و از این طریق دست بالاتری را برای خود داشته باشند. ازلحاظ فنی بیت کوین از الگوریتم SHA-256 در عملیات های هش خود استفاده می کند؛ در این الگوریتم با بالاتر رفتن میزان قدرت پردازشی، خروجی نیز بالاتر خواهد بود. امروز بسیاری از دستگاه های ASIC این شانس را دارند که بتوانند از پاداش های شبکه بیت کوین استفاده کنند.

استخراج بیت کوین درواقع روند به روزرسانی دفتر کل این شبکه است. با بالاتر رفتن سرعت رایانه یا رایانه ها، می توان پاداش های بیشتری نیز دریافت نمود.

در آن روی سکه از نقاط ضعف چنین سازوکاری می توان به گران بودن هزینه های آن به ویژه هزینه های مرتبط با برق اشاره نمود. بر اساس آمارهای وب سایت «دیجی کونومیست»، میزان برق مصرفی نگهداری شبکه بیت کوین چیزی در حدود برق مصرفی کشور الجزیره است. این میزان کمی کمتر از سه میلیارد دلار است. دی اکسید کربنی هم که از یک تراکنش بیت کوین حاصل می شود با دی اکسید کربن 510 هزار تراکنش کارت های ویزا برابری می کند.

واقعیت این است که بلاک چین بیت کوین برای صرف چنین انرژی ای طراحی نشده. برای بهره مندی از پاداش یک تراکنش بیت کوین، ده دقیقه زمان لازم است؛ این زمان در مورد یک رایانه یا یک میلیون رایانه یکسان است. میزان انرژی مصرفی از آنجایی بالا می رود که حجم گسترده ای از رایانه ها برای دریافت این پاداش در حال رقابت اند. به عنوان مثال اگر بیت کوین بتواند بر این مشکل فائق آید، می تواند به اصلی ترین نامزد برای یک ارز جهانی بدل شود.

یکی از اصلی ترین انتقادها که بیت کوین و استفاده از آن به عنوان یک ارز جهانی وارد می شود، استفاده از بیت کوین به عنوان ارز اصلی برای عملیات های قاچاق است. اما باید گفت که چنین فعالیت هایی پیش از تولد بیت کوین نیز وجود داشته و بعد از بیت کوین هم از بین نخواهد رفت. همین مسئله را می توان به تمامی جنبه های زندگی فعلی تعمیم داد. تراکنش های بیت کوین به همان اندازه می تواند پتانسیل فعالیت های غیرقانونی باشد که معاملات به وسیله پول نقد این احتمال را به همراه دارد. به عبارتی اگر قصد انجام کاری وجود داشته باشد، قطعاً راه حلش نیز پیدا خواهد شد.

نیاز به جایگزینی پول های فعلی و یک سیستم مالی جدید غیرقابل اجتناب است. این بدان معنی نیست که بیت کوین سودمند یا غیر سودمند است بلکه تنها نگاهی به آینده انقلابی پول است.

ظهور ارزش

علیرغم اینکه آمریکا در حال حاضر دیگر دلار پشتوانه ی طلا ندارد، اما یک دلار همچنان یک دلار است. چراکه دولت ایالات متحده پشتیبان اصلی دلار است. این داستان پشت پرده تمام ارزهای فعلی است و دولت های هر کشور، پول رایج آن کشور را حمایت می کنند.

درنهایت بحث دیگری که در میان است، وجود مقبولیت خواهد بود. می توان گفت که مقبولیت به اندازه پشتیبانی دولت برای بدل شدن به یک ارز با ارزش در انجام تراکنش ها لازم است.

مقبولیت دنیای ارزهای دیجیتالی وجود دارد، اما هیچ گونه بدنه ای از جنس دولت یا یک قدرت مرکزی در آن دیده نمی شود که بتواند ارزش آن را تضمین نماید. از طرف دیگر برای به دست آوردن همین مقبولیت، ارزهای دیجیتالی از مشکلات ریزودرشت بسیاری عبور کرده اند. در سال 2015 بود که توجهات بسیاری معطوف به ظهور قراردادهای هوشمند و ICOهایی شد که توسط اتریوم ایجاد شدند.

ICO نوعی رویداد است که در آن حامیان اولیه یک سکه، بر پایه اهداف و باورهایی که پشت یک ارز جدید است، بر روی آن سرمایه گذاری می کنند. این سرمایه گذاری ها معمولاً به وسیله یک ارز دیجیتالی قدرتمندتر صورت می گیرند. به عنوان مثال فرض کنید که من قصد انتشار ارزی با نام «فودی کوین» را دارم. باعرضه یک ICO به مردم اعلام می کنم که چه رویکردهایی در مورد فودی کوین وجود دارد و اهداف آن چیست. قیمت پایه را 500 فودی کوین در ازای هر اتریوم تعیین می کنم. هر فردی که نسبت به فودی کوین علاقه داشته باشد، می تواند بر روی آن سرمایه گذاری کند. در حال حاضر ICOها محدودیت هایی از لحاظ قانون گذاری دارند و در قبال آنها باید جوانب مختلف امنیتی را در نظر گرفت. مثال بالا تنها برای فهم بهتر نحوه عملکرد ICOها آورده شد.

اگر امروز نگاهی به وب سایت «کوین لیب» بی اندازیم، چیزی بیش از سه هزار و سیصد ارز دیجیتالی مختلف را می بینم. طیف وسیعی از این ارزها به عنوان یک توکن اتریوم در دسترس هستند و از دل ICOها بیرون آمده اند. این در حالی است که بسیاری دیگر نیز با عنوان «سکه های گندیده» یاد می شوند که هدف خاصی پشت ایجادشان نیست. اما پروژه های نوین و جالبی نیز در میان آنها دیده می شوند. از بازارهایی شبیه به «ای بی» گرفته تا خدماتی نظیر «اوبر»، همه و همه از جمله پروژه هایی هستند که از ارزهای دیجیتالی به منظور انجام تراکنش های خود سود می برند. تعداد زیادی از این ایده ها در مراحل اولیه عرضه خود با شکست مواجه می شوند چراکه آنها بازنویسی و اختراع دوباره نمونه های پیشین خود هستند.

با وجود همه اینها چنین لایه هایی برای حرکت رو به جلو فناوری لازم است. چنین تغییر شکل هایی را در مورد ملت های مختلف بارها و بارها مشاهده کرده ایم. در تازه ترین نمونه آن می توان از چین نام برد. پس از استفاده از سیاست «دروازه های باز» در سال 1978 که اجازه تجارت به کشورهای دیگر را به چین می داد، این کشور به یکی از بزرگ ترین قطب های صنعتی دنیا تبدیل شد. با رشد اقتصادی خود، از لحاظ فناوری نیز به درجات بالایی رسید. اما تمام این پیشرفت ها به نوعی رونوشتی از شرکت های فناوری در نقاط مختلف دنیا بود. این پیشرفت ها تا حدی بوده که در زمان فعلی بسیاری از ملل به دنبال بهره مندی از تکنولوژی های چینی هستند. شاید بتوان نمونه ای درست مشابه فیس بوک را در چین پیدا کرد که بسیار قبل از این غول شبکه های اجتماعی، پا به عرصه گذاشته. ارزهای دیجیتالی نیز به زودی به همین سو کشیده خواهند شد.

قدم بعدی چیست؟

استیو جابز می گوید:

شما نمی توانید با نگاهی روبه جلو، نقاط را به هم وصل نمایید. تنها در صورتی این کار امکان پذیر است که نگاهتان به سمت عقب باشد. باید اعتماد داشته باشید که نقاط به نوعی به یکدیگر متصل اند.

ارزهای دیجیتالی را به زحمت می توان فضایی قانون مند تصور کرد که بر پایه اجماع کاربران ایجادشده است. چه آینده از آن بیت کوین باشد، چه از آن ارز دیجیتالی دیگر یا حتی نمونه ای که هنوز ساخته نشده، واقعیت این است که ارزهای دیجیتالی و فضای کریپتو آماده یک تغییر رویه در سطح جهانی هستند.

ازلحاظ اقتصادی، قرن هاست که پول ها از صدف ها گرفته تا پلاستیک، به دنبال ارضای نیازهای جامعه هستند. در جهان امروز دیگر بحث ملل مطرح نیست، بلکه یک کل واحد در میان است. درنتیجه سیستمی برای جایگزینی سیستم فعلی لازم است. این بدان معنا نیست که حتماً این جایگزینی باید توسط بیت کوین انجام بگیر یا اینکه بیت کوین تهدیدی برای جهان مالی امروز است. تنها دیدی کلی است از انقلابی در مباحث مالی.