به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، اعتماد در اصل، همه چیزِ یک پول است. تعداد قابل قبولی از مردم باید باور داشته باشند که پول چیزی است که ارزش خودش را حفظ خواهد کرد، وگرنه آن را نگه نمی دارند. اگر مردم نخواهند پول را نگه دارند، ارزش پول آن قدر به روند نزولی ادامه خواهد داد تا زمانی که به کلی بی ارزش شود.
از زمان های گذشته، مردم به دانه های بلورین و سنگ رای (Rai Stones) سنگی که شبیه دایره است و در مرکز آن یک سوراخ وجود دارد) به عنوان پول اعتماد داشتند؛ زیرا این سنگ ها بسیار کمیاب بودند. اما به محض اینکه کسی متوجه شد ساختن این اشیا کار سختی نیست، اشتیاق مردم نسبت به آن ها کاهش یافت. برای اینکه مردم به چیزی به عنوان پول اعتماد کنند، باید به آن ها قبولاند که این پول کمیاب است. با این حال کمیاب بودن، فقط یکی از ویژگی های متعددی است که ما از پول انتظار داریم.
ویژگی های پول ایده آل
چاپ دلار و سایر پول های سنتی جهان نامحدود و وابسته به بانک هاست که موجب مشکلات اقتصادی برای مردم می گردد
از خصوصیات پول ایده آل می توان به کمیابی، دوام، مقاومت دربرابر سانسور، قابلیت تبدیل، تقسیم پذیری و قابلیت انتقال آن اشاره کرد و البته باید آن را به رسمیت بشناسند. این ویژگی ها را می توان به دو دسته ی متفاوت تقسیم کرد:
راحتی معامله: پول باید به آسانی معامله شود. تقسیم پذیری، قابلیت انتقال، قابلیت تبدیل و به رسمیت شناختن آن در این دسته قرار می گیرند.
باارزش بودن: به این معنی که آیا شخص دیگری می تواند بدون اجازه ی شما آن را سرقت کند یا خیر. ویژگی های کمیابی، دوام و ابزار حامل بودن در این دسته قرار می گیرند.
بیت کوین هم بسیاری از این خصوصیات را دارد اما چیزی که بیت کوین را از انواع دیگر پول متمایز می کند، این است که بیت کوین هم دیجیتال است و هم غیرمتمرکز.
بیت کوین تنها پول دیجیتال جهان نیست. دلار آمریکا، طلای بازی World of Warcraft و دلار لیندن نیز دیجیتال هستند؛ اما هیچ یک از پول های دیجیتال تا زمانی که بیت کوین به وجود آمد، غیرمتمرکز نبودند.
به همین ترتیب، بسیاری از پول های فیزیکی مانند طلا، نقره و نمک غیرمتمرکز هستند، اما دیجیتال نیستند. تمرکززدایی به بیت کوین ارزش داده است و دیجیتال بودن آن، کار با بیت کوین را راحت کرده است. بنابراین بیت کوین هر دو ویژگی اصلی پول ایده آل را دارد.
تمایل برای داشتن چیزهای کمیاب
انسان همیشه تمایلی درونی برای داشتن چیزهای کمیاب دارد. این موضوع را به خوبی می توانیم در تبلیغات ببینیم؛ یکی از ساده ترین روش ها برای ترغیب کردن مردم برای خرید این است که بتوانید آنها را قانع کنید فلان محصول کمیاب است.
بااین حال، ارزشی که مردم به یک محصول می دهند به مدت زمانِ کمیابی آن بستگی دارد.
همان طور که می دانیم، برخی از کالاها عمر محدودی دارند. به عنوان مثال، وی (Wii) یک کنسول بازی خانگی است که توسط شرکت ژاپنی نینتِندو عرضه شد. ازآنجایی که شرکت نینتندو تعداد محدودی از این کنسول را تولید کرده بود، وقتی به بازار عرضه شد به قیمتی بسیار بیشتر از قیمت اصلی به فروش رفت. وی کالای کمیابی به شمار می رفت و چون دیگر تولید نمی شد، حتی ویِ دست دوم را هم به قیمت خوبی می خریدند.
با افزایش تولید وی، قیمت آن کاهش یافت. هیچ کس وی را نمی خرید که ۵ سال نگه دارد و بعد دوباره بفروشد. فقط آن را می خریدند که با آن بازی کنند.
بنابراین پول هم باید کمیاب باقی بماند تا پول ایده آل باشد.
دو ویژگی دیگر که برای ایجاد اعتماد لازم است
در درازمدت، مردم باید باور کنند که کمیابی پول به مدتی طولانی ادامه خواهد یافت. این امر سبب می شود مردم به پول اعتماد کنند. در حالت ایده آل، این کمیابی باید تغییرناپذیر باشد.
ویژگی دیگر کمی مهم تر است: پول باید ابزار حامل باشد تا واسطه ها و اشخاص ثالث نتوانند آن را در اختیار بگیرند.
نکته ی قابل توجه در تغییرناپذیری و ابزار حامل بودن پول این است که اگر یک نقطه ی شکست مرکزی وجود داشته باشد، پول نمی تواند هر دوی این ویژگی ها را با هم داشته باشد. به عبارت ساده تر، اگر هر کسی غیر از صاحبِ اسمی پول بتواند کمیابی آن را برطرف کند یا آن را مصادره کند، صاحب پول مجبور می شود به نهاد دیگر اعتماد کند.
این به طورکلی شرط خوبی نیست. شاید به قدرت مرکزی فعلی اعتماد داشته باشید، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها همیشه قدرت را در اختیار داشته باشند. در حقیقت، بسیاری از سازمان های متمرکز به این دلیل شکست می خورند که پس از مدتی دیگر نمی توانند در برابر وسوسه ی سوءاستفاده از چنین قدرتی مقاومت کنند.
عقاید کینزی ها
افرادی که موافق اقتصاد کینزی هستند بر این باورند که هر چه بیشتر خرج کنید، جریان اقتصادی بهتر حفظ می شود. بنابراین به دنبال ایجاد پولی هستند که خرج کردن آن تا جایی که ممکن است راحت باشد. در سیستم کینزی تقریبا هر چیزی را به آسانی (به ویژه با اعتبار) می توان خریداری کرد، به همین دلیل است که معمولا افراد را به خرج کردن های بی محابا تشویق می کنند.
اما بی محابا خرج کردن در درازمدت ممکن است افراد را به خاک سیاه بنشاند، به همین دلیل بسیاری از مردم سعی می کنند پول شان را به شکل هدف مند خرج کنند.
کینزی ها بر ویژگی های استفاده ی راحت از پول مانند تقسیم پذیری، قابلیت انتقال، به رسمیت شناخته شدن و تا حدودی قابلیت تبدیل آن تأکید می کنند. البته به ویژگی های ارزشی پول مانند کمیابی، غیر قابل تغییر بودن و ابزار حامل بودن نیز توجه دارند.
اتفاقاً دلیل ایجاد آلت کوین های مختلف هم همین راحتی استفاده از آنها عنوان شده است.
ارزش بلندمدت
پولی ارزش دارد که کمیاب، قابل اطمینان و بادوام باشد. این ویژگی ها معمولا با گردش سریع پول در تضاد هستند.
«قابلیت انتقالِ بیشتر» اغلب به معنای متمرکز کردن عملیات است؛ این یعنی یک نقطه ی مرکزی سریع تر می تواند تراکنش ها را پردازش کند.
«قابلیت تبدیلِ بهتر» به معنای متکی بودن به نقطه ی مرکزی است که در آن راهی برای سوءاستفاده ی ریاضیاتی از برخی مفروضات امنیتی (که ارزهای غیرقابل ردیابی ارائه می کنند) وجود ندارد.
بنابراین هرچه اتکا به نقطه ی مرکزی بیشتر شود (خواه به نهادهای مرکزی، خواه به سختی برخی مسائل ریاضی)، پول بی ارزش تر می شود. هرچه پول سریع تر و راحت تر ایجاد شود، امنیت، کمیابی و تمرکززدایی آن کمتر است.
پولی ارزش دارد که اعتماد مردم را به مرور زمان به دست آورد. وی (wii) فقط در یک دوره ی کوتاه با مبلغ زیادی خریدوفروش شد، بنابراین نمی توان آن را ذخیره ی ارزش خوبی دانست.
زمان داور نهایی است
معیار اصلی برای ارزش بلندمدت، زمان است. یک پدیده ی شناخته شده به نام اثر لیندی (Lindy Effect) وجود دارد که می گوید «از هر چیز باثباتی در جهان انتظار می رود به اندازه ی طول عمرش باقی بماند».
شاید این موضوع درست باشد، زیرا فردی توانست این اثر را در نمایش های برادوی پیدا کند. او متوجه شد نمایشی که ۱۵ سال از عمرش می گذشت، به طور متوسط ۱۵ سال دیگر هم روی صحنه اجرا می شد. اما نمایشی که یک سال از عمرش می گذشت، شاید فقط یک سال ادامه پیدا می کرد.
می بینید که تمرکزگرایی برای ارزش بلندمدت پول مضر است. نهادهای متمرکز با توجه به ماهیتشان آسیب پذیر هستند. این نهادها هرگاه با شکست مواجه شوند، هرچیزی را که به آنها وابسته است به خطر می اندازند.
برعکس، یک شبکه ی غیرمتمرکز ماهیت ضد آسیب پذیری دارد. شکست های فردی بر گروه بسیار کوچکی تأثیر می گذارد و در نتیجه یک شبکه ی غیرمتمرکز می تواند اشتباهات بیشتری هم مرتکب شود. زیرا این اشتباهات به اعضای دیگر شبکه کمک می کنند که یاد بگیرند چه کاری را نباید انجام بدهند. این سبب قوی ترشدن شبکه می شود.
سوءاستفاده از اعتماد
بسیاری از نهادهای متمرکز با سوءاستفاده از خودِ اعتماد سعی می کنند کاری کنند که نیازی به اثبات اعتماد نداشته باشند. این نهادها به جای اینکه واقعا ارزش اعتماد را در طول زمان اثبات کنند، تلاش می کنند به کمک رسانه های اجتماعی، تبلیغات و وعده های مختلف این توهم را ایجاد کنند که اعتماد وجود دارد. ICO ها، آلت کوین ها و هاردفورک ها به وفور از این تکنیک ها برای جلب اعتماد مردم استفاده کرده اند.
متأسفانه مردم بارها فریب این سوءاستفاده ها را خورده اند، با این حال این آشفته بازار به آن ها درس های ارزشمندی می آموزد.
اولویت اصلی بیت کوین چیست؟
اولویت بیت کوین این است که در درازمدت ارزش واقعی را به دست بیاورد. اما اولویت شرکت هایی مانند اَم وِی (Amway) و سایر طرح های مشابه این است که سعی کنند از طریق تبلیغات در کوتاه مدت ارزشی برای خودشان دست وپا کنند.
بیت کوین بر تمرکززدایی و تغییرناپذیری توجه دارد که در درازمدت به کمیابی آن می انجامد. در حالی که دیگران با اینکه این ویژگی ها را وعده داده اند، هیچ کدام مانند بیت کوین نتوانسته اند به آن ها دست یابند.
بیت کوین فقط روی یک چیز متمرکز است و آن زمان است. سال گذشته بیت کوین ثابت کرد که یک بازی ۶ ماهه نیست. بیت کوین یک بازی ۲۰ تا ۵۰ ساله است. بدترین چیز این است که بفهمید بازی را تمام وقت اشتباه بازی کرده اید.
