امامزاده سیدمظفر یکی از جاذبه‌های مذهبی بندرعباس است که مورد توجه بسیاری از مردم شهر و مسافران بندرعباس قرار دارد. این آرامگاه زیبا در محله نیبند شمالی واقع شده است و فاصله کمی تا خط ساحلی شهر دارد. خوب است بدانید که برخی می‌گویند که این امامزاده، بزرگترین مرکز مذهبی استان هرمزگان به حساب می آید.آرامگاه سیدمظفر، هم مورد توجه مسلمانان اهل تسنن است و هم شیعیان؛ چرا که شهروندان سنی بندرعباس باور دارند که سیدمظفر از سادات اهل سنت است و تبار او به دهستان گوده در شهرستان بستک باز می‌گردد، از طرفی شهروندان شیعه معتقدند که این بزرگوار از نوادگان امام موسی ابن جعفر(ع) بوده است. همین موضوع هم سبب شده تا در حین بازسازی آرامگاه بر اعتقاد هر دو گروه احترام بگذارند و هم نشانه‌هایی از معماری دوره صفوی در این بارگاه دیده شود که از بزرگترین حکومت‌های شیعه بود و هم معماری دوره تیموریان که از دودمان‌های پیرو اهل سنت به شمار می‌آیند.
اگر می‌خواهید به بندرعباس سفر کنید پیشنهاد می‌کنیم بازدید از امامزاده سید مظفر را در صدر لیست گشت‌های خود قرار دهید. چراکه با قدم گذاشتن در میان این امامزاده، با فضایی معنوی روبه‌رو می‌شوید که می‌توانید به آرامش دست‌یابید. ساختمان امامزاده سید مظفر که بزرگترین مرکز مذهبی استان هرمزگان به شمار می‌رود، هرروز شاهد حضور زائران بسیار از نقاط مختلف این استان است.
سید مظفر یکی از نوادگان امام موسی ابن جعفر بوده است که در اوایل قرن پنجم هجری، در این منطقه دار فانی را وداع گفت و در همین مکان به خاک سپرده شد. ناگفته نماند که اهل سنت اعتقاد دارند که امامزاده سید مظفر از سادات اهل سنت به شمار می‌آید که رفت‌وآمد بسیار اهل سنت به این مکان معنوی آن را به بارگاهی مقدس تبدیل کرده است.
ساختمان بارگاه امامزاده سید مظفر در حاشیه شمالی بلوار امام خمینی، روبروی بلوار شهید چمران قرار دارد. وضع پیشین بقعه و کیفیت و چگونگی ساختمان بقعه در گذشته خیلی روشن نیست. در تأیید صحت انتساب او به سنی و شیعه نیز مطالبی در میان مردم شهر از دیر باز بر سر زبان هاست. چنین پیداست که ایشان در سال 404 هجری قمری در این‌جا با زندگی بدرود گفته و در همین جائی که ساختمان به دور آن برپا کرده‌اند، به خاک سپرده شده‌است. ظاهراً تا سالیان سال کسی چندان متوجه بازسازی بقعه نبوده و تا اندازه ای رو به فرسودگی گذاشته‌است. ساختمان نخستین معلوم نیست به چه شکل بوده و چه شخصی یا معماری ساختمان را بر روی آرامگاه ساخته‌است. در این باره هیچ سند پر و پا قرصی در دست نیست اما گمان می‌رود که بازسازی هائی در آن به هر روی صورت گرفته چون اگر چنین نبود اثری از آن باقی نمی‌ماند. سالمندان بر این باورند که ضریح نخستین به گونه ضریح امروزی آن نبوده و ضریح نخستین از چوب ساده بود. در سال 1305 شمسی ساختمان نوآباد و سراسر دگرگون شده‌است. معماری آن با چهار مناره همراه با کاشیکاری بسیار با شکوه و زیبا بر اهمیت و زیبایی این بارگاه افزوده‌است. آثار موجود نشان می‌دهد که پس از انقلاب بهمن 1357 سراسر ساختمان بازسازی و نوآباد شده و در بخش هائی نیز برگنجایش آن افزوده شده‌است.
معماری زیبای این ساختمان گیرائی ویژه ای دارد. رو سازی ساختمان از کاشی‌های رنگارنگ بوده و دارای گنبدی با چهار مناره مینا کاری شده‌است که با رنگ آبی نیلگون آسمانی خود یادآور مکانی آرام و دلنشین برای دل شکسته گانی است که برای بازدید آن به بندرعباس سفر می‌کنند. امامزاده سید مظفر دارای ساختمانی است که نه تنها زائران گردشگر یا به گفته امروزی گردشگران مذهبی را در خلسه دیدار فرو می‌برد بلکه زیبائی معماری ایرانی ساختمان نیز برای هر بازدیدکننده و گردشگری دیدنی است. ساختمان امامزاده مظفر به گونه سید علاءالدین آستانه شیراز و سایر آرامگاه‌ها و زیارتگاه‌های کشور نیست. این ساختمان دارای آینه کاری نبوده اما کاشی‌های زیبا چنان با چیره‌دستی در هنر معماری آن به کار گرفته شده که ساختمان را در نوع خود بی نظیر کرده‌است.
برخی از شهروندان اهل سنت بندرعباس که با فرهنگ دیر پای ایرانی خود ریشه در تاروپود این سرزمین دارند، همان گونه که پیش از این اشاره شد بر این باورند که سید مظفر از سادات اهل سنت و ریشه و تبار او به گوده بر می‌گردد. شهروندان شیعه نیز بر این باورند که امامزاده سید مظفر از نوادگان امام موسی ابن جعفر (ع) می‌باشد که از سالیانی دراز مردم استان هرمزگان به آن عشق ورزیده و هر ساله به دیدار آرامگاه او آمده‌اند.
ساختمان آرامگاه با چهار گلدسته چهار مناره‌های مینا کاری شده و کاشی‌های فیروزه ای زیبا پنجره‌ها و نمای بیرونی یادآور معماری روزگار صفوی است. تاق درب ورودی دارای تزئینات آهوپا کاری (مقرنس) بوده و گنبد آن نیز به گونه همه گنبدهای آرامگاه‌ها در کشور دارای کاشی‌های درخشش اندود (معرق) است. نمای صفوی ساختمان آرامگاه را معماران نوآبادکننده و بالا برنده این ساختمان با اندیشه ای بر باور عمومی شهروندان بندرعباس که برخی سید مظفر را از اهل تسنن و برخی شیعه می‌پندارند مدد جسته و به این ساختمان نمائی در هم آمیخته داده‌اند. آن‌ها با اندیشه ای هنرمندانه با غور در تاریخ آرامگاه سید مظفر با طرحی صفوی گونه که دودمانی شیعه بودند، رگه ای از طرح ساختمانی دودمان سنی مذهب تیموری را نیز در نمای ساختمان به نمایش گذاشته‌اند. با دیدن ساختمان بازدیدکننده ناخودآگاه نه تنها به یاد پیشانی پر زرق و برق و گنبدهای فیروزه ای ساختمان‌های صفوی سراسر کشور می‌اندازد، بلکه ساختمان‌های تیموری ایران و افغانستان و کشورهای مسلمان استقلال گرفته از شوروی سابق نیز در خاطر او زنده می‌شود. از سوی دیگر برای آن که چهره ای هنری نیز به نمای ساختمان داده باشند، پاشنه شالوده را بالا آورده به گونه ای که ساختمان بر یک سکوی بلند قرار گرفته‌است. در هنر معماری این ساختمان معمار از چند جهت با بازدیدکننده و گردشگر مذهبی به گفتگو نشسته‌است. با رنگ فیروزه ای او را از دنیای روحی سرگشته، به آرامش فرا می‌خواند. با آهوپا کاری زیبای تاق، نگاه‌های خسته را به هیجان وامی‌دارد. از نمای دور ساختمان نیز نگاه گردشگر را به روزگاران تیموری وصفوی می‌سراند و برگ‌های تاریخ پرستشگاهی را برای شهروندان سنی و شیعه، ورق می‌زند.
امامزاده سید مظفر (ع) از جاهای دیدنی بندر عباس در محله نایبند است و یکی از اماکن مذهبی استان هرمزگان در جنوب ایران به شمار می‌رود. اهل سنت معتقد هستند سید مظفر از سادات اهل سنت است و شیعیان بر این باور هستند که این امامزاده از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است. با نمای کاشیکاری شده، بنای امامزاده یک گنبد و چهار مناره میناکاری شده دارد. این مکان مذهبی هر ساله میزبان تعداد زیادی از زائران می‌شود که از راه‌های دور و نزدیک برای زیارت به این امامزاده می‌آیند.
