به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، وقتی جواب آزمایش بارداری مثبت می شود، تغییرات زیادی در بدنتان اتفاق می افتد. این تغییرات بدن را برای پذیرش عفونت ها مستعدتر کرده و در برخی موارد نیاز به مصرف آنتی بیوتیک خواهید داشت.
گزارش ها حاکی از اینست که تقریبا 20 تا 25 درصد از خانم ها در دوران بارداری به منظور درمان عفونت های مجاری ادراری، عفونت های منتقله از راه جنسی (STD) و عفونت های فوقانی تنفسی که نیاز به درمان دارند، آنتی بیوتیک مصرف می کنند.
مصرف آنتی بیوتیک های انتخابی می تواند منجر به ایجاد ناهنجاری های مادرزادی در نوزادان شود.
طبق نتایج یک مطالعه، مصرف برخی انواع آنتی بیوتیک در دوران بارداری موجب افزایش خطر سقط جنین می شود.
به گفته محققان ماکرولیدها، کینولون ها، تتراسایکلین ها، سولفونامیدها و مترونیدازول از جمله آنتی بیوتیک های مرتبط با افزایش ریسک «سقط خودبه خودی» هستند، یعنی سقطی که قبل از هفته ۲۰ بارداری اتفاق می افتد.
محققان اذعان می کنند مصرف این گروه از آنتی بیوتیک در دوران بارداری خطر سقط جنین را تا دو برابر افزایش می دهد.
«آنیک برارد» سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه مونترال کانادا، در این باره می گوید: «یافته های جدید به این معنا نیست که زنان باردار باید مصرف آنتی بوتیک را که برای درمان عفونت های باکتریایی تجویز شده، متوقف کنند.»
به گفته وی، «دلیل اینکه برخی آنتی بیوتیک ها ظاهراً پرخطرتر از سایر آنتی بیوتیک ها هستند ممکن است ناشی از نحوه عملکرد هر دارو در بدن باشد.»
وی در ادامه می افزاید: «به عنوان مثال تتراسایکلین در طول بارداری تجویز نمی شود چراکه موجب تغییر رنگ دائمی دندان های جنین شده و ممکن است بر رشد استحوان جنین هم تاثیر گذارد.»
همچنین داده ها نشان داده است که «کینولون» هم بر DNA تاثیر می گذارد. از سوی دیگر «نیتروفورانتوئین» گزینه دارویی ایمن تری است چراکه با افزایش سقط جنین همراه نیست و حتی ممکن است گزینه مناسبی برای درمان عفونت های مجاری ادراری باشد.
به گفته برارد، عفونت های مجاری ادرار از شایع ترین عفونت ها در دوره بارداری است.
