به گزارش سرویس دانستنیهای جنسی و زناشویی پایگاه خبری ساعدنیوز؛ بارداری فرآیندی بیولوژیک و مشخص است که با ورود اسپرم به دستگاه تناسلی زنانه، رسیدن آن به تخمک و تشکیل سلول تخم در رحم آغاز میشود. این مسیر کاملاً به آناتومی دستگاه تناسلی وابسته است. با این حال، به دلیل اطلاعات ناکافی یا باورهای غلط، سوالات زیادی در مورد روشهای غیرمتعارف و احتمال بارداری از طریق آنها وجود دارد. یکی از شایعترین این پرسشها، امکان حامله شدن از طریق رابطه جنسی مقعدی (Anal Sex) و رابطه دهانی (Oral Sex) است که ذهن بسیاری از زوجین، به خصوص جوانان را به خود مشغول میکند.
درک صحیح مکانیسم بارداری، اولین قدم برای پاسخ به این سوالات است. بارداری تنها زمانی اتفاق میافتد که اسپرم زنده و فعال بتواند از طریق واژن خود را به رحم و لولههای فالوپ برساند و در آنجا با تخمک آزاد شده از تخمدان لقاح پیدا کند. هرگونه مانع در این مسیر یا ورود اسپرم به دستگاهی غیر از دستگاه تناسلی زنانه، عملاً احتمال بارداری را به صفر میرساند. در این مقاله، ما به صورت علمی و دقیق این موضوع را شکافته و توضیح میدهیم که چرا رابطه مقعدی و دهانی مسیرهای منتهی به بارداری نیستند و چرا نباید نگران این موضوع بود.
از منظر بیولوژیکی، بارداری زمانی اتفاق میافتد که اسپرم مرد بتواند خود را به تخمک زن در لولههای فالوپ برساند و عمل لقاح را انجام دهد. این فرآیند نیازمند ورود اسپرم به دستگاه تناسلی زن، یعنی واژن، و سپس حرکت آن به سمت رحم و لولههای فالوپ است. دستگاه گوارش و رکتوم (راستروده) هیچگونه ارتباط داخلی با دستگاه تناسلی و تولیدمثلی زن ندارند. بنابراین، رابطه جنسی مقعدی به خودی خود و به صورت مستقیم نمیتواند منجر به بارداری شود، زیرا اسپرم وارد محیطی میشود که هیچ راهی به رحم و تخمکها ندارد.
با این وجود، یک سناریوی بسیار نادر اما محتمل وجود دارد که میتواند به بارداری ناخواسته منجر شود. با توجه به نزدیکی آناتومیک مقعد به ورودی واژن، این احتمال وجود دارد که مایع منی پس از انزال در ناحیه مقعد، به بیرون نشت کرده و به سمت دهانه واژن حرکت کند. اسپرمها توانایی حرکت و شنا کردن در محیط مرطوب را دارند و در صورتی که بتوانند خود را به ورودی واژن برسانند، امکان ورود به دستگاه تناسلی و حرکت به سمت تخمک وجود خواهد داشت. هرچند این احتمال بسیار ضعیف است، اما از نظر تئوری و پزشکی غیرممکن تلقی نمیشود. به همین دلیل، افرادی که به هیچ وجه قصد بارداری ندارند، نباید این روش را به عنوان یک راه پیشگیری صددرصدی در نظر بگیرند.
برخلاف رابطه مقعدی که یک احتمال بسیار ضعیف برای بارداری در آن متصور است، در مورد سکس دهانی پاسخ قاطع و روشن است: بارداری از طریق سکس دهانی و بلعیدن مایع منی مطلقاً غیرممکن است. این موضوع هیچگونه پایه و اساس علمی ندارد و در دسته باورهای کاملاً غلط قرار میگیرد. دستگاه گوارش انسان (شامل دهان، مری، معده و رودهها) یک سیستم کاملاً مجزا از دستگاه تولیدمثلی است. هیچ مسیر ارتباطی بین این دو دستگاه وجود ندارد که اسپرم بتواند از طریق آن خود را از دهان یا معده به رحم برساند.
اسپرم پس از ورود به دهان و سیستم گوارشی، مانند هر ماده بیولوژیکی دیگری، توسط اسید معده و آنزیمهای گوارشی به سرعت از بین رفته و هضم میشود. اسپرم برای زنده ماندن و حرکت به یک محیط بسیار خاص با pH مشخص نیاز دارد که این شرایط تنها در دستگاه تناسلی زن فراهم است. بنابراین، هیچگونه نگرانی در مورد احتمال حاملگی از طریق دریافت سکس دهانی و حتی بلعیدن مایع منی وجود ندارد. تمرکز اصلی در این نوع رابطه جنسی باید بر روی پیشگیری از انتقال بیماریهای مقاربتی (STIs) باشد که از طریق تماس دهان با ناحیه تناسلی قابل انتقال هستند.
اگرچه نگرانی اصلی بسیاری از افراد در مورد روابط جنسی غیر واژینال، معطوف به بارداری است، اما خطر بسیار جدیتر و شایعتر در این نوع روابط، انتقال بیماریهای مقاربتی (STIs) است. بافت پوششی مقعد بسیار نازک، حساس و فاقد مواد لغزنده طبیعی (مانند واژن) است. این ویژگیها باعث میشود که در حین رابطه مقعدی، احتمال ایجاد پارگیهای ریز و خونریزی بسیار بالا باشد. این پارگیها دروازه ورود انواع ویروسها و باکتریها به جریان خون را باز میکنند. بیماریهایی مانند HIV (ایدز)، هپاتیت B و C، سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا و HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) به راحتی از این طریق منتقل میشوند.
در مورد سکس دهانی نیز، اگرچه ریسک انتقال برخی بیماریها مانند HIV کمتر از رابطه واژینال یا مقعدی است، اما همچنان خطر انتقال بیماریهایی چون هرپس (تبخال تناسلی)، HPV، سوزاک و سیفلیس وجود دارد. وجود هرگونه زخم یا بریدگی در دهان یا ناحیه تناسلی، این خطر را به مراتب افزایش میدهد. بنابراین، استفاده از کاندوم در رابطه مقعدی و استفاده از کاندوم یا "سد دندانی" (Dental Dam) در سکس دهانی، اقدامی ضروری برای حفظ سلامت جنسی هر دو فرد است.
به طور خلاصه، بارداری محصول فرآیندی بیولوژیک است که نیازمند رسیدن اسپرم به تخمک در دستگاه تولیدمثلی زن است.
رابطه جنسی مقعدی: به طور مستقیم منجر به بارداری نمیشود، زیرا مقعد به رحم متصل نیست. با این حال، به دلیل نزدیکی مقعد به واژن، نشت مایع منی و ورود تصادفی آن به واژن میتواند یک احتمال بسیار نادر برای بارداری ایجاد کند. این روش به هیچ عنوان یک راه مطمئن برای پیشگیری از بارداری نیست.
سکس دهانی: به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی منجر به بارداری نمیشود. سیستم گوارشی و تولیدمثلی کاملاً از هم مجزا هستند و اسپرم در محیط دهان و معده از بین میرود.
نکته حائز اهمیت در هر دو نوع رابطه، ریسک بالای انتقال بیماریهای مقاربتی (STIs) است که نیازمند استفاده از روشهای حفاظتی مانند کاندوم برای تضمین سلامت جنسی طرفین است.
برای مشاهدهی مطالب بیشتر حوزهی دانستنی های جنسی و زناشویی اینجا کلیک کنید
