جزیره ترسناک پوگلیا یا جزیره طاعون + فیلم
جزیره نفرین شده پوگلیا یا جزیره طاعون کجاست؟
ایتالیا کشوری توسعه‌یافته در جنوب قاره اروپا است. این کشور پنجمین کشور پرجمعیت اروپا و بیست و سومین کشور پرجمعیت دنیا محسوب می‌شود. در دنیا مکان‌های زیبای زیادی است که با وجود همه جذابیت‌هایشان کسی حاضر به سفر به آن ها نمی‌شود. بسیاری از این نقاطی که به صورت متروک رها شده‌اند جزیره هستند و مردم به آنها به چشم جایی مخوف و ترسناک نگاه می‌کنند. یکی از همین جزیره‌ها که در شمال ایتالیا قرار دارد و 200 سال است که مردم از ترس ارواح به آن نزدیک نمی‌شوند، جزیره نفرین شده پوگلیا ملقب به جزیره طاعون است که مردم بر این باورند هر کسی به این جزیره نفرین شده برود، یا می‌میرد و یا به جنون دچار می‌شود.
جزیره پوگلیا محلی برای زندگی ارواح
بعد شیوع طاعون در ایتالیا، ابتدا از این جزیره برای بازرسی و معاینه مسافران و کشتی‌هایی استفاده می‌شد که قصد ورود به ونیز را داشتند و از سال 1793 میلادی تا سال 1814 میلادی، از پوگلیا برای قرنطینه کردن مبتلایان به طاعون و سایر بیماری‌ها استفاده شد و ده‌ها هزار نفر از بیماران با رنج و درد زیاد و بدون هیچ‌گونه رسیدگی و درمان، در این جزیره جان باختند. طبق اظهارات، نیمی از خاک این جزیره خاکستر اجساد افرادیست که در آن‌جا مرده‌اند. جزیره پوگلیا به منطقه‌ای تبدیل شده بود که هر کسی کوچک‌ترین علائم بیماری از خود نشان می‌داد به آن تبعید می‌شد و رقم بالایی از انسان‌هایی که حتی دچار طاعون نیز نشده بودند با ورود به پوگلیا دیگر موفق به خروج از آن نشدند. گفته می‌شود حدود صد و شصت هزار نفر در این جزیره، در گودال‌های بزرگی که به عنوان گورستان‌های جمعی به کار می‌رفت دفن شدند یا سوزانده شدند. این رقم برای این جزیره کوچک آنقدر زیاد بود که گفته می‌شود هم‌اکنون 50 درصد از خاک این از خاکستر و جنازه تجزیه شده ایتالیایی‌ها تشکیل شده است.
جزیره طاعون مکانی نفرین شده
اتفاق‌های مخوف این جزیره با تمام شدن اپیدمی طاعون هم تمامی نداشت و در سال 1922 ساختمان‌های نیمه کاره پوگلیا دوباره بازسازی شدند و دولت تصمیم گرفت از بیمارستان‌های جزیره برای نگهداری بیماران روانی استفاده کند. دولت هر کس که بیمار می‌شد را به این جزیره می‌فرستاد تا بتواند برای خودش، زندگی دست و پا کند اما حقیقت چیز دیگری بود. در واقع آنها این بیماران را مناسب برای بستری کردن نمی‌دانستند و از انها به عنوان موش آزمایشگاهی استفاده می‌کردند. پزشکان آزمایش‌های مختلفی از افراد بیمار در این ناحیه به عمل می‌آوردند اما در هر صورت همه کسانی که بر اثر بیماری و یا بر اثر آزمون و خطای پزشکان می‌مردند، سوزانده می‌شدند. بعضی از پزشکان هم به این ناحیه می‌رفتند تا با استفاده از ابزاری مثل دریل و چکش مغز انسان‌ها را شکاف دهند، آنها را آزمایش کنند و یک راه درمانی پیدا کنند. بیمارانی که از خودشان مقاومت نشان می‌دادند و همکاری نمی‌کردند، مورد مجازات قرار می‌گرفتند و آن ها را به برج بِل می‌فرستادند. چند سال بعد نیز همان پزشکان به برج می‌رفتند و خودشان را مجازات می‌کردند و از این برج می‌پریدند.