در دین اسلام با چه کسانی نمیتوان ازدواج کرد؟
اهمیت ازدواج و تشکیل خانواده در اسلام آنقدر زیاد است که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در احادیث متفاوت و به گونه های مختلفی بارها و بارها بر آن تاکید فرموده اند.ازدواج به خودی خود برای مشتاق آن و نیز به قول مشهور برای غیر مشتاق، مستحب و ترک آن مکروه است، امّا در صورت خوف وقوع در گناه به سبب ترک آن، واجب است. ازدواج به لحاظ کسی که با او پیوند زناشویی بسته می شود یا حرام است مانند ازدواج با محارم یا مکروه است مانند ازدواج با نازا و شرابخوار و یا مستحب مانند ازدواج با زن بکر (دوشیزه)، پاکدامن، فرزندآور و فرمان بردار شوهر.
ازدواج های حرام در دین اسلام
ازدواج با خویشاوندان نسبی ذیل ممنوع است اگر چه قرابت، حاصل از شبهه یا زنا باشد:
- نکاح با پدر و اجداد و با مادر و جدات هر قدر که بالا برود؛
- نکاح با اولاد هر قدر که پایین برود؛
- نکاح با برادر و خواهر و اولاد آن ها تا هر قدر که پایین برود؛
- نکاح با عمه، خاله، دایی و عموی خود و عمات و خالات پدر و مادر و اجداد و جدات.
۲- خویشاوندی رضاعی (شیری) از نظر حرمت نکاح در حکم قرابت نسبی است مشروط بر این که: اولاً– شیر زن از حمل مشروع حاصل شده باشد؛ ثانیاً– شیر مستقیماً از پستان مکیده شده باشد؛ ثالثاً– طفل لااقل یک شبانه روز و یا ۱۵ دفعه متوالی شیر کامل خورده باشد بدون این که در بین، غذای دیگر یا شیر زن دیگر را بخورد؛ رابعاً-شیرخوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد؛ خامساً– مقدار شیری که طفل خورده است از یک زن و از یک شوهر باشد. بنابراین اگر طفل در شبانه روز مقداری از شیر یک زن و مقداری از شیرزن دیگر بخورد موجب حرمت نمی شود اگر چه شوهر آن دو زن یکی باشد و همچنین اگر یک زن، یک دختر و یک پسر رضاعی داشته باشد که هر یک را از شیر متعلق به شوهر دیگر شیر داده باشد آن پسر و یا آن دختر برادر و خواهر رضاعی نبوده و ازدواج بین آن ها از این حیث ممنوع نمی باشد.
۳- ازدواج با اشخاص ذیل هم با توجه قرابت سببی ممنوع است: ۱)بین مرد و مادرزن و جدات زن اعم ازنسبی و رضاعی؛ ۲)بین مرد و زنی که سابقاً زن پدر و یا زن یکی از اجداد یا زن پسر یا زن یکی از نوه های او بوده است هر چند قرابت رضاعی باشد؛ ۳)بین مرد با دختر از اولاد زن از هر درجه که باشد ولو رضاعی مشروط بر این که بین زن و شوهر زناشویی واقع شده باشد.
۴- جمع بین دو خواهر ممنوع است اگر چه به عقد منقطع (موقت) باشد.
۵- هیچ کس نمی تواند دختر برادر زن و یا دختر خواهر زن خود را بگیرد مگر با اجازه ی زن خود.
۶-هر کس زن شوهردار را با علم به وجود علقه ی زوجیت و حرمت نکاح و یا زنی را که در عده طلاق یا در عده وفات است با علم به عده و حرمت نکاح برای خود عقد کند عقد باطل و آن زن مطلقاٌ بر آن شخص حرام ابدی می شود.
۷-حکم مذکور فوق در موردی نیز جاری است که عقد از روی جهل به تمام یا یکی از امور فوق بوده و نزدیکی هم واقع شده باشد. در صورت جهل و عدم وقوع نزدیکی عقد باطل ولی حرمت ابدی حاصل نمی شود.
۸- عقد در حال احرام باطل است و با علم به حرمت موجب حرمت ابدی است.
۹- زنای با زن شوهردار یا زنی که در عده ی رجعیه است موجب حرمت ابدی است.
۱۰-نزدیکی به شبهه و زنا اگر سابق بر نکاح باشد از حیث مانعیت نکاح در حکم نزدیکی با نکاح صحیح است ولی مبطل نکاح سابق نیست.
۱۱-اگر کسی با پسری لواط کند نمی تواند با مادر یا خواهر یا دختر او را ازدواج کند.
۱۲-زنی که سه مرتبه متوالی زوجه ی یک نفر بوده و مطلقه شده بر آن مرد حرام می شود مگر این که به عقد دائم به زوجیت مرد دیگری در آمده و پس از وقوع نزدیکی با او به واسطه ی طلاق یا فسخ یا فوت، فراق حاصل شده باشد.
۱۳-زن هر شخصی که به نه طلاق که شش تای آن ها عدی است مطلقه شده باشد بر آن شخص حرام ابدی می شود.
۱۴-نکاح زن مسلمان با غیرمسلمان جایز نیست.
۱۵- ازدواج زن ایرانی با تبعه ی خارجه در مواردی هم که مانع قانونی ندارد موکول به اجازه ی مخصوص از طرف دولت است.
16- ازدواج با زن عده دار « و در باره آنچه شما به طور سربسته از آنان (در زمان عده شان) خواستگارى کرده یا (آن را) در دل پوشیده داشته اید بر شما گناهى نیست. خدا مى دانست که (شما) به زودى به یاد آنان خواهید افتاد ولى با آنان قول و قرار پنهانى مگذارید مگر آنکه سخنى پسندیده بگویید و به عقد زناشویى تصمیم مگیرید تا زمان مقرر به سرآید و بدانید که خداوند آنچه را در دل دارید مى داند پس از او بترسید و بدانید که خداوند آمرزنده و بردبار است.» (سوره بقره آیه 235) عده به مدت زمانی گفته می شود که زن بعد از وفات شوهر یا پس از جدائی از او، باید در آن مدت از ازدواج امتناع ورزد.
چه کسانی از راه ازدواج به انسان محرم مى شوند؟
کسانى که از راه ازدواج به انسان محرم مى شوند، عبارت اند از:
1. مادر زن و هر چه بالا روند (مانند مادر مادرزن)؛
2. دختر زن و هر چه پایین رود مانند دختر دختر زن)؛
3. زن پدر (نامادرى) و هر چه بالا رود (مانند زن اجداد)؛
4. زن پسر، یعنى عروس و هر چه پایین رود (مانند زن نوه و نتیجه).