بیماری ایسکمی قلب چیست؟ 

بیماری ایسکمی قلب یا IHD به نوعی از بیماری های قلبی اشاره دارد که در طی آن رگ ها یا عروق قلب باریک می شوند. این بیماری معمولا در نتیجه انباشته شدن پلاک ها در رگ های قلب و کاهش خون رسانی یا جریان خون به قلب ایجاد می شود و می تواند در نهایت منجر به حمله قلبی شود.بیماری IHD با مشکلات ضربان نامنظم و بالقوه خطرناک قلب همراه است. سه نوع اصلی از بیماری ایسکمی قلب وجود دارد که عبارت اند از:

• بیماری انسداد عروق کرونر: این بیماری در نتیجه تجمع پلاک هایی است که منجر به باریک شدن تدریجی عروق بزرگ قلب می شود و به مرور زمان منبع جریان خون به قلب را مسدود می کند.
• بیماری غیرانسدادی عروق کرونر: این عارضه زمانی رخ می دهد که پلاک ها انباشته می شوند اما کاملا مسدود نمی شوند.
• بیماری عروق میکروسکوپی کرونر: در این بیماری، کوچک ترین عروق یا رگ های قلب تحت تاثیر قرار می گیرد و معمولا نتیجه تغییرات مولکولی در رگ های خونی قلب است که از خون رسانی به عروق کوچک قلب جلوگیری می کند.

علائم بیماری IHD یا بیماری ایسکمی قلب متفاوت است اما رایج ترین آنها درد در قفسه سینه، معمولا در مرکز یا سمت چپ سینه است که شبیه فشار یا فشرده شدن است و با اعمال زور یا کارهای سنگین و پرفشار بدتر می شود. برخی از افراد ممکن است کوتاه شدن یا تنگی نفس ، درد در فک یا تعرق بیش از حد را تجربه کنند.

علائم این بیماری شبیه حمله قلبی است و اگر شما هم درد دائم یا شدید قفسه سینه را تجربه می کنید، لازم است فورا در پی درمان جدی آن باشید.

ممکن است اصلا متوجه علائم بیماری ایسکمی قلب نشوید

اگر چه بسیاری از افرادی که مبتلا به IHD هستند با این علائم روبه رو می شوند اما این امکان نیز وجود دارد که عده ای حمله قلبی را تجربه کنند اما آن را حس نکنند. این عارضه که به ایسکمی خاموش یا حمله قلبی خاموش شهرت دارد می تواند در نتیجه نارسایی قلب باشد زیرا فردی که دچار حمله قلبی می شود از آن آگاه نیست و به دنبال درمان نمی رود.

افرادی که سابقه حمله قلبی دارند و همین طور آنهایی که دیابت دارند در خطر ابتلا به ایسکمی خاموش هستند زیرا دیابت می تواند منجر به بیماری اعصاب شود و بیمار دیابتی توانایی احساس درد ناشی از حمله قلبی را نداشته باشد. انجام تست استرس ورزش می تواند به تشخیص بیماری ایسکمی خاموش قلب کمک کند.

ممکن است علائم دیگری نیز وجود داشته باشد که نشان از افزایش خطر ابتلا به هر نوع IHD داشته باشد. رایج ترین عوامل خطرساز شامل سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا، سابقه خانوادگی بیماری قلب، رژیم غذایی نامناسب، ورزش نکردن یا نداشتن فعالیت بدنی هستند.

تمام این عوامل با تجمع پلاک در عروق قلبی شما در ارتباط است و می تواند منجر به کاهش جریان خون و اکسیژن در قلب شود. اما روش هایی وجود دارد که می تواند تجمع پلاک را از بین ببرد و سلامت قلب را باز گرداند.

قسمتی از آنچه بیماری ایسکمیک قلب دروغ بسیار مرموز را در نام خود. همچنین به عنوان شناخته بیماری عروق کرونر, این شکل از خسارت بیماری های قلبی عروق بزرگ قلب. ایسکمی زمانی که جریان خون است (که شامل اکسیژن) محدود شده است و یا کاهش در بخشی از بدن. ایسکمی قلبی است که کاهش جریان خون و یا کمبود اکسیژن را تحت تاثیر قرار عضله قلب. با توجه به کلینیک مایو, اکثریت بیماران ایسکمیک قلبی بیش از سن هستند 60, مردم بین سنین 40 و 60 نیز تحت تاثیر قرار. چه هشدار دهنده قلب و عروق است که تعداد فزاینده ای از بیماران جوان تر که با ایسکمی تشخیص داده عنوان اوایل به عنوان 19 ساله.

علائم قلبی ایسکمیک

بیماری قلبی ایسکمیک می تواند درد شدید قفسه سینه (آنژین صدری) را به طور شدید یا بدون درد ایجاد کند. به همین دلیل بررسی های منظم مهم هستند. علائم بیماری های قلبی ایسکمیک می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد در قفسه سینه یا بدن فوقانی که ممکن است ساعتها یا روزها ادامه یابد
• درد در شانه چپ یا بین تیغه شانه
• تنگی نفس
• ضعف
• عرق سرد
• خستگی
• سرماخوردگی یا سرگیجه
• حالت تهوع

علل بیماری های قلبی ایسکمیک

علل بیماری های قلبی ایسکمیک عبارتند از:

• دیابت
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• چاقی
• فشار
• استفاده از تنباکو
• عوامل خطر

عوامل خطر بیماری ایسکمیک قلب

• سن :مردان بالای ۵۰ سال با سابقه خانوادگی بیماری های قلبی و زنان بعد از یائسگی به ویژه در معرض خطر بیماری های قلبی ایسکمی هستند.
• سابقه خانوادگی: افراد مبتلا به سابقه خانوادگی بیماری قلبی بیشتر احتمال دارد که بیماری قلبی ایسکمیک ایجاد کنند.
• حمله قلبی : حمله قبلی قلب، خطر ابتلا به بیماری های قلبی ایسکمیک را افزایش می دهد.

تشخیص ایسکمیک قلب

ما از تکنولوژی پیشرفته برای تشخیص، درمان و مراقبت از بیماری های قلبی ایسکمیک استفاده می کنیم. روش های تشخیصی می تواند شامل موارد زیر باشد:

آزمایش خون

آزمایش خون، سطح چربی های خاص، کلسترول، قند و پروتئین را در خون بررسی می کند که می تواند وضعیت قلب را مشخص کند.

کاتتریزاسیون قلب

یک لوله انعطاف پذیر طولانی و نازک از طریق یک رگ خون در بازو یا کشاله ران و قلب رحم می شود. مواد کنتراست از طریق لوله تزریق می شود و یک نوع تصویری از اشعه ایکس گرفته شده است تا نشان دهد که چگونه قلب عمل می کند و به دنبال انسداد قلبی است؛ و برای تشخیص بیماری قلبی ایسکمیک بکار می رود.

الکتروکاردیوگرام (EKG)

این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کند و می تواند کمک کند که آیا قسمتی از قلب بزرگ شده است، کار می کند یا آسیب دیده باشد. جریان الکتریکی قلب توسط ۱۲ تا ۱۵ الکترود تشخیص داده می شود که از طریق نوار چسبنده به دست ها، پاها و قفسه سینه متصل می شود.

مانیتور Holter

این دستگاه EKG قابل حمل به طور مداوم ریتم قلب را ثبت می کند و در طول فعالیت طبیعی ۲۴-۴۸ ساعت می گذرد.

تصویربرداری رادیونوکلئید (تست تنفس تالیوم)

این روش می تواند به شناسایی بیماری قلبی ایسکمیک کمک کند که آسیب جدی قلبی وجود دارد یا خیر. یک ایزوتوپ رادیواکتیو به داخل رگ تزریق می شود و یک دوربین یا اسکنر مخصوص ثبت می کند که چگونه از طریق قلب حرکت می کند. هر گونه آسیب قلبی می تواند محل قرار گیری منطقه آسیب دیده قلب باشد. این روش را می توان با یک دستگاه الکتروکاردیوگرام انجام داد.

تست استرس

این آزمون در حین ورزش انجام می شود. اگر فرد نمی تواند ورزش کند، دارو برای افزایش ضربان قلب است. این آزمایش با استفاده از یک EKG می تواند تغییرات در میزان ضربان قلب، ریتم یا فعالیت الکتریکی و همچنین فشار خون را نشان دهد. ورزش باعث می شود قلب سخت کار کند و سریع در حالی که تست های قلبی انجام می شود.

درمان مرحله ایسکمیک قلبی حاد در بیمارستان

هنگامی که بیماری سندرم حاد کرونری (آنژین ناپایدار یا سکته قلبی حاد) برای کسی تشخیص داده شود، باید در بیمارستان بماند و استراحت کند. اگر انفارکتوس (سکته قلبی) به دلیل انسداد کامل عروق کرونری رخ داده باشد، درمان برای از بین بردن انسداد شریان به سرعت باید انجام شود زیرا هر دقیقه اهمیت دارد.داروهای مورد استفاده در مرحله حاد عبارتند از:

۱- استیل سالیسیلیک اسید (آسپرین)

آسپرین از تجمع پلاکت ها و چسبیدن آن ها به داخل رگ جلوگیری می کند و بنابراین احتمال تشکیل ترومبوز (لخته های بی تحرک خون) را کاهش می دهد. این تنها دارویی است که باید در ابتدای شروع درد قفسه سینه حتی در خانه تجویز شود.

۲- دیگر مهارکننده های تجمع پلاکت

این مواد از آنجایی که خودشان تجمع پلاکتی را مهار می کنند، باعث تقویت عملکرد استیل سالیسیلیک اسید می گردد. رایج ترین دارو در این دسته کلوپیدوگرل است، اما پراسوگرل و تیکاگرلر نیز در موارد بسیار شدید مورد استفاده قرار می گیرند.

۳- داروهای ضد انعقاد خون

با استفاده از مکانیسم دیگر، این مواد برای حل کردن هرگونه ترومبوز (لخته) در داخل سرخرگ استفاده می شوند. انواع مختلف هپارین با تزریق داخل وریدی یا زیر جلدی تجویز می شود.

۴- بتا-بلاکرها

سرعت ضربان قلب فرد را کاهش می دهند، در این حالت آرامش قلب بیشتر شده و به اکسیژن کمتری نیاز خواهد داشت. همچنین می توانند خطر آریتمی را کاهش دهند.

۵- داروهای مسکن درد

در مواردی که درد بسیار شدید شود، بیماران ممکن است به مورفین نیاز داشته باشند.

۶- نیتروگلیسیرین

می تواند به صورت قرص، اسپری زیرزبانی یا تزریق وریدی تجویز شود. این ماده برای اتساع عروق قلب استفاده می گردد و اجازه می دهد خون بیشتری در آن ها جریان یابد.

۷- عوامل ترومبولیتیک یا فیبرینولیتیک

در مواردی که ترومبوز به طور کامل شریانی را مسدود کند، می توان این داروها را برای تجزیه لخته و رقیق شدن خون تجویز کرد. آنها بسیار قدرتمند هستند و فقط در موارد بسیار خاصی استفاده می شوند. برخلاف سایر داروهایی که برای کاردیومیوپاتی ایسکمیک قلبی استفاده می شوند، این داروها اغلب تجویز نمی شوند.

درمان جراحی ایسکمیک قلبی

در بعضی موارد بهترین گزینه برای کنترل هرگونه حمله ایسکمیک قلبی استفاده از داروهاست. در موارد دیگر، هنگام مواجهه با مشکل شدیدتر یا اگر دارو کافی نباشد، بهتر است به کمک جراحی، انسداد عروق را از بین برد.

۱- استنت، آنژیوپلاستی، واسکولاریزاسیون با پوست

اولین قدم انجام آنژیوگرافی یا کاتتریزاسیون عروق کرونر است. اگر فرد مشکوک به انسداد کامل رگ باشد، باید کاتتریزاسیون را فوری و بدون تردید انجام داد. بیمار باید با آمبولانس مجهز پزشکی به نزدیکترین مرکز درمانی که قادر به انجام آنژیوگرافی کرونر است، منتقل شود. در مواردی که فرد به آنژین یا انفارکتوس بدون انسداد کامل عروق مبتلا باشد، می توان انجام آنژیوگرافی عروق کرونر را تا ۲۴ ساعت به تعویق انداخت.

آنژیوگرافی کرونری نشان می دهد که کدام شریان یا شریان ها تحت تأثیر قرار گرفته اند. با استفاده از کاتتری که از قبل در کشاله ران یا مچ دست بیمار وارد شده است، پزشک یک بالون کوچک را به سمت محل انسداد هدایت می کند و سپس آن را با هوا متورم می نماید و با این روش به باز ماندن شریان کمک می کند.

به علاوه، در بیشتر موارد، یک استنت (یک لوله فلزی شبیه فنر) برای تقویت پوشش شریان و جلوگیری از بسته شدن مجدد آن به محل وارد می شود. به این روش، آنژیوپلاستی همراه با استنت گفته می شود.در حالی که استنت ها تقریباً همیشه فلزی هستند، از نظر داشتن پوشش دارویی به دو نوع آغشته به دارو یا پوشش دار و فلزی ساده یا بدون پوشش، طبقه بندی می شوند.

۲- جراحی عروق کرونر یا جراحی بای پس قلب

گاهی اوقات بیش از یک شریان کرونر مسدود می شود یا ضایعات متعددی وجود دارد که درمان آنژیوپلاستی را دشوار می کند. یک راه حل جایگزین برای چنین مواردی، انجام جراحی بای پس قلب است.این کار در اتاق عمل، تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح استخوان جناغ را باز می کند تا دسترسی خوبی به قلب داشته باشد.جریان خون به یک دستگاه قلب-ریه فرستاده می شود. این دستگاه به عنوان یک قلب مصنوعی عمل می کند و خون رسانی تمام اعضای بدن را در حین جراحی قلب حفظ می نماید.

جراحی شامل کاشت یکی از شریان ها یا عروق خود فرد در یک موقعیت موازی با رگی که دچار مشکل شده است، بدون دستکاری قسمت مسدود شده است. این کار یک بای پس یا گردش خون ثانویه ایجاد می کند که از طریق آن خون می تواند بدون هیچ گونه انسدادی به عضله قلب برسد. جراحان از رگ های خود بیمار مثل شریان پستانی داخلی یا وریدی که از پاها گرفته می شود استفاده می کنند.

دارو درمانی

بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی باید ترکیبی از داروها را برای کاهش مصرف اکسیژن قلب، گشاد کردن عروق کرونر و جلوگیری از تشکیل مجدد انسداد، استفاده کنند.

۱- نیتروگلیسیرین و مشتقات آن (نیترات ها، به صورت قرص یا پچ های ترانس درمال)

این داروها به عنوان گشاد کننده عروق شناخته می شوند. آنها شریان ها و رگ ها، از جمله عروق کرونر، را شل کرده و در نتیجه جریان خون را در منطقه آسیب دیده افزایش می دهند و درد قفسه سینه ناشی از آنژین را از بین می برند.

آنها همچنین با نام قرص های “مسکن فوری” در دسترس هستند. بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی باید همیشه ۱ یا ۲ قرص در جیب خود داشته باشند. این افراد هر وقت که به درد قفسه سینه مبتلا شدند، باید هرگونه فعالیت بدنی را متوقف کنند، بنشینند و یک قرص را زیر زبان خود قرار دهند.

اگر درد در عرض ۱۰ دقیقه کمتر شد، می توانید فعالیت خود را مجدداً شروع کنید، اما به یاد داشته باشید که در جلسه بعدی خود این اتفاق را به پزشک بگویید. در مقابل، اگر درد از بین نرفت، باید قرص دوم را بخورید. و اگر بعد از این باز هم درد همچنان ادامه داشت، باید با خدمات فوریت های پزشکی تماس بگیرید.

۲- بتابلاکر ها (بیسوپرولول، کارودیلول، نبیوولول، متوپرولول، آتنولول و غیره)

فشار خون و ضربان قلب را کاهش می دهد، از این رو قلب برای عملکرد صحیح به اکسیژن کمتری نیاز دارد. آنها همچنین می توانند خطر بروز آریتمی را کاهش دهند. مطالعات نشان داده است که بتا بلاکرها می توانند امید به زندگی بیمارانی را که دچار انفارکتوس شده اند، افزایش دهند.

۳- بازدارنده های تجمع پلاکتی

بیمارانی که دچار هرگونه تصلب شرایین شده بودند، باید برای همیشه از بازدارنده های تجمع پلاکت استفاده کنند، مگر اینکه این داروها برایشان منع مصرف داشته باشند. این داروها از جمع شدن پلاکت ها در کنار هم جلوگیری می کنند که در رقیق شدن خون و کاهش خطر تشکیل ترومبوز در شریان های کرونری موثر است. استیل سالیسیلیک اسید (آسپرین) رایج ترین بازدارنده پلاکت می باشد.

۴- استاتین ها

این داروها سطح کلسترول خون را کاهش می دهند. آنها همچنین به ایجاد ثبات و جلوگیری از پارگی پلاک های آتروماتوز، کاهش التهاب رگ های خونی و کاهش احتمال سکته کمک می کنند. بنابراین استاتین ها در تمام بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی ایسکمیک حتی اگر سطح کلسترول قابل قبولی داشته باشند، تجویز می شوند.

۵- عوامل ضد آنژین

سایر عوامل ضد آنژین، مسدود کننده های کانال کلسیمی هستند، که عضلات عروق کرونر را شل کرده و اثرات انسداد و اسپاسم را کاهش می دهند. ivabradine ضربان قلب را کاهش می دهد و بنابراین قلب به اکسیژن کمتری نیاز خواهد داشت و رانولازین روی رگ های خونی اولیه و ثانویه اثر می گذارد و خطر ایجاد آنژین را کاهش می دهد. این مورد به ویژه در بیماران دیابتی موثر است.