شرکت ساخت وتولید محصولات نیمه هادی تایوان یا TSMC یکی از بزرگ ترین بازیگران صنعت پردازنده در جهان محسوب می شود که با غول های فناوری همکاری نزدیکی دارد. شرکت Taiwan Semiconductor Manufacturing Company مشهور به TSMC بزرگ ترین تولیدکننده ی مستقل محصولات نیمه هادی در جهان محسوب می شود که مرکز فعالیت آن در تایوان و پارک علوم و صنعت شهر سینچو قرار دارد. شرکت تایوانی از همان زمان تأسیس تصمیم گرفت تا به صورت اختصاصی یک مرکز تولیدی تراشه و نیمه هادی باشد و امروز نیز به عنوان پیمانکار تولیدی بسیاری از بزرگان دنیای فناوری شناخته می شود.
TSMC در سال های پایانی دهه ی ۱۹۸۰ تأسیس و از همان ابتدا، تولید ریزتراشه برای دیگر فعالان صنعت نیمه هادی به عنوان مأمورت اصلی آن انتخاب شد. در آن زمان تراشه ها به صورت داخلی و در همان مراکز ساخت غول های صنعت مدارهای یکپارچه همچون اینتل و NEC تولید می شدند. وقتی ظرفیت تولید آن شرکت ها از نیازشان بیشتر شد، به تولید تراشه برای دیگر طراحان نیمه هادی روی آوردند. تأسیس TSMC و دیگر شرکت های مشابه، دوران تازه ای را برای این صنعت رقم زد که در آن شرکت های با ظرفیت بالای طراحی تراشه، دیگر نیازی به سرمایه گذاری در بخش تولید ندارند.
غول تایوانی صنعت تراشه امروز ۵۶ درصد از سهم جهانی صنعت را در اختیار دارد. آن ها با ۴۵۰ شرکت طراحی تراشه در سرتاسر جهان همکاری می کنند. از شرکا و مشتریان شرکت تایوانی در این صنعت می توان به کوالکام، انویدیا، زیرمجوعه ی تولید تراشه ی هواوی یعنی های سیلیکون و مدیاتک اشاره کرد.
تاریخچه تأسیس TSMC
دولت تایوان در سال ۱۹۸۷ شرکت TSMC را با همکاری شرکت هلندی فیلیپس الکترونیکس تأسیس کرد. هدف اصلی از تأسیس شرکت، نمایش و بهره برداری از پیشرفت های بی شمار تایوانی ها در صنعت نیمه هادی بود. موریس چانگ به عنوان اولین مدیر شرکت انتخاب شد. دولت تایوان در سال ۱۹۸۵ از او دعوت کرده بود تا به شرکت بازگردد و به توسعه ی صنعت نیمه هادی کمک کند. چانگ در چین پرورش یافته و فارغ التحصیل دانشگاه های بزرگ MIT و استنفورد بود. او دکتری مهندسی برق داشت و پیش از بازگشت به تایوان، به عنوان مدیر شرکت General Instrument Corp فعالیت می کرد.
فرایند تولید بر مبنای ویفر (Wafer) از مهم ترین دستاوردهای TSMC در سال های ابتدایی بود. آن ها ابتدا به عنوان یک تولیدکننده با تجهیزات ۶ اینچی و فرایند تولید ویفر دو میکرون فعالیت می کردند، اما در سال ۱۹۹۱ اولین دستاورد تاریخ ساز را رقم زدند. در آن سال TSMC از محدودیت تولید ویفرهای یک میکرونی عبور کرد. TSMC با همکاری دولت تایوان و شرکت هلندی فیلیپس تأسیس شد.
هدف اولیه ی TSMC کمک به مراکز طراحی تراشه ی تایوان بود. تایوانی ها همیشه به طراحی های حرفه ای تراشه و نیمه هادی مشهور بودند، اما تمایلی به ورود جدی به فرایندهای تولیدی نداشتند. به هرحال پس از چند سال فعالیت و همکاری با طراحان داخلی، نوبت به توسعه ی بین المللی رسید و TSMC به سرعت به شرکتی جهانی تبدیل شد. آن ها پس از چند سال به انواع شرکت های بین المللی که کارخانه ی تولید نیمه هادی نداشتند، خدمت رسانی می کردند.
سرعت رشد TSMC در سال های ابتدایی به حدی بالا بود که آن ها در سال ۱۹۹۲ لقب بزرگ ترین کارخانه ی سیلیکونی جهان را به خود اختصاص دادند که تراشه های اختصاصی را برای شرکت های دیگر تولید می کرد. در آن زمان ۲۵۰ مهندس پردازش در خدمت شرکت تایوانی بودند و به نوعی TSMC در مرز فناوری نیمه هادی حرکت می کرد. ۸۰ در صد از تولید SRAM تایوان توسط این شرکت انجام می شد. به علاوه نیمه هادی های دیگر همچون DRAM و EPROM هم در سبد تولید TSMC بودند که در مجموع درآمد شرکت را در سال ۱۹۹۲ به ۲۴۵ میلیون دلار می رساند.
موریس چانگ
موریس چانگ بنیان گذار و اولین مدیر TSMC بود که به بنیان گذار یا پدرخوانده ی صنعت نیمه هادی در تایوان هم شهرت دارد. موریس پس از مهاجرت اولیه به چین، برای ادامه ی تحصیل به آمریکا رفت و ابتدا در دانشگاه هاروارد به تحصیل پرداخت. او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته ی مکانیک و در سال های ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳ از این دانشگاه دریافت کرد و ابتدا در شرکت Sylvania Semiconductor مشغول به کار شد. مقصد بعدی، Texas Instruments بود که در آن سال ها به عنوان یکی از بازیگران اصلی صنعت نیمه هادی شناخته می شد.
فعالیت در TI با پیشرفت سریعی برای موریس همراه بود. او به سرعت به موقعیت های مدیریتی رسید و در سال ۱۹۶۱ پیشنهاد بورسیه ی شرکتی را برای ادامه ی تحصیل تا مقطع دکترا دریافت کرد. چانگ با دریافت بورسیه توانست مدرک دکترای خود را در سال ۱۹۶۴ در رشته ی مهندسی برق از دانشگاه استنفورد دریافت کند. فعالیت در TI به مدت ۲۵ سال ادامه یافت و تا سال ۱۹۸۳، موریس به موقعیت معاونت ارشد کسب وکار جهانی رسیده بود.
موریس چانگ پس از ترک TI به شرکت General Instruments Corporation رفت و تا سال ۱۹۸۵ در آنجا مشغول به فعالیت بود. او سپس به تایوان رفت و به عنوان مدیر مؤسسه ی تحقیقات و فناوری صنعتی مشور مشغول شد. مؤسسه ی مذکور با حمایت دولتی و در جهت پیشرفت های صنعتی و علمی فعالیت می کرد. سرانجام در سال ۱۹۸۷، شرکت TSMC توسط او و با حمایت های دولتی تأسیس شد. او هم زمان با ریاست هیئت مدیره ی TSMC، به عنوان رئیس هیئت مدیره ی Vanguard Industrial Semiconductor Corporation هم فعالیت می کرد و تا سال ۲۰۰۳ در آنجا مشغول به کار بود.
اوج گیری تقاضا برای تراشه های کامپیوتری
تا سال ۱۹۹۴ تقاضا برای تراشه های کامپیوتری به اوج خود رسید. کاربردهای جدید رسانه ای و پردازش قابل حمل به مرور کاربران و کارشناسان بیشتری را به دنیای کامپیوتر جذب می کردند. TSMC در ابتدای سال خبر از برنامه ریزی برای تأسیس کارخانه ی تولیدی جدید برای ساخت تراشه های هشت اینچی مبتنی بر فناوری ویفر داد. کارخانه ی جدید، خروجی محصولات شرکت را به مجموع یک میلیارد دلار می رساند. هزینه های ساخت کارخانه ی جدید (سومین کارخانه ی TSMC) نیز حدود ۸۰۰ میلیون دلار برآورد شد. به هرحال روند ساخت کارخانه برای شرکت تایوانی که در دو جبهه ی تراشه های منطقی و حافظه فعالیت می کرد، فشار زیادی را به همراه داشت، اما درنهایت با موفقیت به پایان رسید.
TSMC در سال ۱۹۹۴ سهام خود را به صورت عمومی در بازار سهام تایوان عرضه کرد. پیش از پایان سال رخداد مهم تری برای شرکت پیش آمد و آن ها قرارداد همکاری بزرگی را با AMD امضا کردند تا خدمات تولیدی را برای پردازنده های AM486 این شرکت ارائه کنند. در آن سال فروش شرکت به ۷۴۴ و سود عملیاتی به ۳۲۵ میلیون دلار رسید. افزای فروش ۶۰ درصدی کل صنعت نیمه هادی در خلال سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ باعث شده بود تا ظرفیت تولید مبتنی بر فناوری ویفر به صورت جهانی با کاهش روبه رو شود. درنتیجه ۶۰ درصد از خدمات TSMC به شرکت های نیمه هادی بدون کارخانه ارائه می شد و ۴۰ درصد دیگر به شرکت هایی اختصاص می یافت که با کاهش توان تولید مواجه شده بودند. در آن زمان سود عملیاتی شرکت تایوانی به ۴۹ درصد رسیده بود که بالاترین میزان در صنعت محسوب می شد.
فرایند ساخت کارخانه ی جدید در نوامبر ۱۹۹۵ شروع شد. بخشی از سرمایه ی آن از صندوق های سرمایه گذاری تأمین می شد که مشتریان برای اطمینان از فعالیت بلندمدت TSMC ایجاد کرده بودند. چنین سبکی از سرمایه گذاری در میانه های سال ۱۹۹۵ توسط TSMC مطرح شد تا علاوه بر افزایش سرمایه های ورودی، همکاری و وفاداری شرکای تجاری را نیز افزایش دهد.
از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ ظرفیت تولید ویفرهای ۶ اینچی در TSMC تقریبا دو برابر شد. آن ها ظرفیت خود را از ۶۶۵ هزار در سال ۱۹۹۳ به ۱/۲ میلیون ویفر در سال ۱۹۹۵ رساندند. کارخانه های ۶ اینچی شرکت تایوانی با نام های Fab 1، Fab 2a و Fab 2B با حداکثر ظرفیت فعالیت کرده و هر ماه ۱۰۰ هزار ویفر تولید می کردند. برنامه های توسعه ای اینگونه تنظیم شدند که Fab 3 متمرکز بر ویفرهای هشت اینچی، تا سال ۱۹۹۷ به ظرفیت تولید ۲۲ هزار ویفر در ماه برسد و در سال ۱۹۹۸، ظرفیت را به ۳۵ هزار ویفر در ماه افزایش دهد. شروع فعالیت Fab 4 برای سال ۱۹۹۷ برنامه ریزی و ظرفیت تولیدی آن نیز برای سال ۱۹۹۸ روی ۲۵ هزار ویفر تنظیم شد. برنامه ی توسعه ای دیگر، ساخت کارخانه ی Fab 5 بود که طرح آن در سال ۱۹۹۵ اعلام شد. ظهور شرکت هایی همچون TSMC از همه بیشتر برای طراحان تراشه مفید بود.
تا سال ۱۹۹۶ دو شریک جدید برای همکاری در ساخت کارخانه ی آمریکایی با TSMC توافق نامه امضا کردند. Analog Devices و Integrated Silicon Solutions شرکت هایی بودند که به ترکیب سازنده ها اضافه شدند تا کارخانه درنهایت به نام WaferTech ساخته شود. آلترا با سرمایه گذاری ۱۴۰ میلیون دلاری در کارخانه ی مذکور، ۱۸ درصد از سهام مالکیت آن را در اختیار می گرفت. سهام دو شرکت بعدی نیز به ترتیب ۱۸ و چهار درصد بود. سرمایه گذاران خصوصی دیگر هم سه درصد و TSMC به عنوان مالک اصلی ۵۷ درصد از سهام مالکیت را در اختیار گرفت.
فعالیت در آمریکا فرصت ورود به بازار سهام این کشور را برای TSMC فراهم کرد. آن ها در سال ۱۹۹۶ به عنوان اولین شرکت تایوانی وارد بازار بورس نیویورک شدند با فروش ۳۰۵ میلیون سهم، سرمایه ای بالغ بر ۵۰۰ میلیون دلار جذب کردند. تا آن زمان فیلیپس هنوز ۳۵ درصد از سهام مالکیت TSMC را در اختیار داشت. سال ۱۹۹۶ باز هم با افزایش درآمد و فروش برای شرکت تایوانی همراه بود که فروش را به ۱/۴۵ میلیارد دلار و درآمد را به ۷۱۸/۵ میلیون دلار رساند.
چالش و تداوم توسعه TSMC در سال های پایانی قرن بیستم
سال ۱۹۹۷ با پیش بینی کاهش فروش و کاهش ۵۰ درصدی سود برای TSMC همراه بود. ازطرفی تایوانی ها به خاطر مازاد ظرفیت و افزایش شانس رقابت تصمیم به کاهش قیمت ها گرفتند. یکی از رقبای بزرگ هم وطن TSMC در آن سال ها United Microelectronics بود که در ۱۸ ماه منتهی به سال ۱۹۹۷ توانست به نزدیک ترین رقیب TSMC تبدیل شود. آن ها جایگاه Chartered Semiconductor Manufacturing از سنگاپور را به عنوان بزرگ ترین رقیب TSMC تصاحب کرده و با تأسیس سه شرکت مستقل تولیدی و چندین مرکز طراحی در آمریکا، تهدیدی جدی را برای هم وطن خود ایجاد کردند.
UMC به عنوان نزدیک ترین رقیب TSMC کاهش قیمت ها را به عنوان اولویت در نظر گرفته بود. در سال ۱۹۹۷، دونالد بروکس که از سال ۱۹۹۷ مدیر TSMC بود، استعفا داد و مورس چانگ جایگزین او شد. بروکس به سرعت به شرکت رقیب پیوست و به عنوان مدیر واحد بین المللی آن ها در سان ویل کالیفرنیا مشغول به کار شد.
در دورانی که رقابت در صنعت تولید تراشه به اوج رسیده بود، TSMC از برنامه ی توسعه ای همه جانبه رونمایی کرد. آن ها برنامه ای نیازمند ۱۴/۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری را مطرح کردند که با هدف ساخت ۶ کارخانه ی تولید تراشه های هشت اینچی و ۱۲ اینچی و چند کارخانه ی دیگر به جریان می افتاد. به علاوه برنامه ی همکاری با دولت محلی تایوان و تأسیس پارک علم و فناوری در منطقه ی تاینان هم در دستور کار مدیران قرار داشت. TSMC تصمیم داشت تا با سرمایه گذاری ۱/۴ میلیارد دلاری، کارخانه ی Tab 6 را در آن منطقه تأسیس کند.
وضعیت تقاضا برای نیمه هادی ها از سال ۱۹۹۶ رو به افول بود. با این وجود TSMC امکانات مناسبی را در اختیار کارمندان قرار می داد و حقوق و مزایای آن ها را در سطح بالایی نگه می داشت. پرداخت سهام به عنوان مزایا بخشی از فعالیت های شرکت برای کارمندان بود که تنها در سال ۱۹۹۶، بیش از ۱۰۰ میلیون سهم را بین چهار هزار کارمند شرکت تقسیم کرد. در آن سال ها سهام TSMC با قیمت ۵ الی ۶ دلار به فروش می رفت. در سال ۱۹۹۷ و با وجود اوج گیری رقابت در صنعت تراشه، درآمد شرکت تایوانی ۱/۳۷ میلیارد دلار اعلام شد و آن ها به پیش گامی در صنعت تولید نیمه هادی ادامه دادند.
یکی از قراردادهای مهم TSMC در سال های پایانی قرن بیستم، با شرکت Artisan Components امضا شد که فروش مالکیت های معنوی آن شرکت را به مشتریان TSMC ممکن می کرد. مالکیت های معنوی Artisan در انواع حوزه ها از تراشه های حافظه ای، سلول های استاندارد و تراشه های ورودی/خروجی و مبتنی بر فناوری ۰/۲۵ میکرونی طراحی می شدند. توافق دو شرکت از این لحاظ اهمیت داشت که طراحی های مالکیت معنوی هماهنگ با ظرفیت تولیدی TSMC به مشتریان ارائه می شد. درنهایت از نیمه ی دوم سال ۱۹۹۸، کتابخانه ی مالکیت های معنوی Artisan در اختیار مشتریان TSMC قرار گرفت.
TSMC در ادامه ی روند توسعه ی قرن بیستم، همکاری جدیدی را با فیلیپس و صندوق سرمایه گذاری EDB در سنگاپور شروع کرد تا به صورت مشترک، یک کارخانه ی تولیدی در سنگاپور تأسیس کند. پروژه ی مذکور هزینه ای بالغ بر ۱/۲ میلیارد دلار داشت و برای شروع فعالیت در سال ۱۹۹۹ در Pasir Ris Wafer Fab Park سنگاپور آماده می شد.
در سال ۱۹۹۸ تغییراتی در سیستم مدیریت بین الملل شرکت ایجاد شد. ران نوریس مدیر زیرمجموعه ی TSMC در سن خوزه ی آمریکا ارتقاء شغلی دریافت کرد و به عنوان معاون ارشد فروش و بازاریابی جهانی مشغول به کار شد. تا پایان سال ۱۹۹۸ درآمد شرکت تایوانی با رشد ۱۴/۶ درصدی نسبت به سال قبل به ۱/۵۶ میلیارد دلار رسید. البته سود TSMC از ۵۵۹/۵ میلیون دلار به ۴۷۷/۹ میلیون دلار کاهش یافت.
افزایش ظرفیت تولید
سال ۱۹۹۹ با افزایش فروش قابل توجهی در دسته ی ویفرهای ۰/۲۵ میکرونی برای TSMC همراه بود. افزایش تقاضا باعث شد تا عملکرد فصل اول آن سال، بسیار بهتر از فصل اول سال ۱۹۹۸ باشد. در آن سال قرارداد مهمی با موتورولا امضا شد که تصمیم داشت ۳۵ درصد از فعالیت های تولید نیمه هادی خود را برون سپاری کند. تفاهم نامه ی جدید به TSMC امکان می داد تا از فرایندهای CMOS موتورولا در معماری های ۰/۳۵ و ۰/۳۵ میکرون استفاده کرده و آن ها را به فرایندهای تولید نیمه هادی خود اضافه کند. به علاوه موتورولا نیز به فناوری های مرتبط شرکت تایوانی دست پیدا می کرد.
فصل دوم سال ۱۹۹۹ با رکوردشکنی فروش برای TSMC همراه بود. آن ها در ماه ژوئیه به فروشی دست یافتند که تقریبا دو برابر مدت مشابه در سال قبل بود. در آن سال علاوه بر برنامه ریزی توسعه در سنگاپور و توسعه ی ایسر، تأسیس مراکز تولیدی در اروپا هم در دستور کار مدیران قرار داشت. در همان سال زلزله ی بزرگی هم در تایوان رخ داد که در تاریخ آن جزیره بی سابقه بود. البته خسارت زیادی به زیرساخت های TSMC وارد نشد و آن ها حتی هفت میلیون دلار به فعالیت های بازسازی کمک مالی واریز کردند. تمامی فعالیت های تولیدی TSMC یک هفته پس از زلزله و با ظرفیت ۹۰ درصد از سر گرفته شد.
پایان قرن بیستم با افزایش ۸۰ درصدی تقاضا برای محصولات ویفر TSMC نسبت به سال قبل همراه بود. شرکت افزایش ظرفیت به میزان ۱۰ درصد را پیش بینی کرد و گزارش های مالی خارق العاده ای هم برای آن سال منتشر کرد. فروش ۲/۳۵ میلیارد دلاری همراه با سود ۷۹۲ میلیون دلاری، آماری عالی برای شرکت تایوانی بود.
کارخانه ی جدید TSMC در پایان ۱۹۹۹ در دستور کار ساخت قرار گرفت. مرکز تولیدی که به نام Fab 12 در تایوان برنامه ریزی می شد و شروع فعالیت های تولیدی آن، سال ۲۰۰۲ اعلام شد. کارخانه ی مذکور که با هزینه ی ۲ میلیارد دلار ساخته می شد، نقش مرکز تحقیق و توسعه ی پیشرفته را نیز برای تایوانی ها ایفا می کرد.
سال های اخیر و وضعیت کنونی TSMC
توسعه در دهه ی ۲۰۰۰ با افزایش ثابت فروش و سلطه بر بازار نیمه هادی همراه بود. TSMC در همکاری با بزرگانی همچون کوالکام، انویدیا، AMD، مدیاتک، مارول و برودکام در لبه ی فناوری نیمه هادی و صنعت ریخته گری تراشه حرکت می کرد. به علاوه شرکت های متعدد نوپا و فعال در صنعت طراحی تراشه نیز با تایوانی ها همکاری می کردند و روند رو به رشد، توقف زیادی را تجربه نمی کرد.
با شروع دهه ی ۲۰۱۰ مفهوم نانومتری بیش ازپیش به صنعت تراشه وارد شده بود. تایوانی ها در سال ۲۰۱۰ خبر از ساخت مرکز تولیدی مبتنی بر فناوری های ۴۰ و ۲۸ نانومتری دادند که سرمایه گذاری در حدود ۹/۳ میلیارد دلار نیاز داشت. کارخانه ی جدید که به نام Fab 15 فعالیت خود را شروع می کرد، سومین پلتفرم TSMC بود که ظرفیت تولید بیش از ۱۰۰ هزار محصول ۱۲ اینچی در ماه داشت. به علاوه آن کارخانه دومین مرکز با ظرفیت بالا در ساخت مبتنی بر فناوری ۲۸ نانومتری بود.
برنامه ی ساخت اولین کارخانه ی دهه ی ۲۰۱۰ TSMC با طراحی دقیق و مبتنی بر برنامه ریزی های تولید، درآمد و حتی حفظ محیط زیست انجام می شد. کارخانه ی مذکور در شهر تایچونگ با جمعیت نزدیک به یک میلیون نفر ساخته شد و شامل دو کارگاه و یک ساختمان مدیریت بود. مساحت مرکز تولیدی آن ۴۳۰ هزار متر مربع اعلام شد و مساحت اتاق های اداری نیز ۱۰۴ هزار متر مربع را اشغال می کند.
از استانداردهای زیست محیطی که در ساخت کارخانه ی جدید TSMC در تایوان رعایت شدند، می توان به تنظیم گری های قانونی اشاره کرد که قبلا توسط آن ها پذیرفته شد. به عنوان مثال شرکت تایوانی باید در کارخانه ی جدید استفاده از آب باران، بازیافت گرما، استفاده از انرژی خورشیدی و منابع نوری LED را لحاظ می کرد. درنهایت هشت هزار شغل جدید نیز با تأسیس کارخانه در مرکز تایوان، ایجاد شدند.
سال ۲۰۱۱ با خبری مهم برای TSMC همراه بود که آن ها را بیش ازپیش از بازار نیمه هادی به شهرت رساند. اخبار همکاری شرکت تایوانی با اپل در تولید تراشه های آیفون و آیپد، اهمیت بالایی در دنیای نیمه هادی داشت. کوپرتینویی ها تولید پردازنده های A5 و A6 را به شرکت تایوانی سفارش دادند. سه سال بعد، پردازنده های A8 و A8x نیز توسط TSMC تولید شدند. نسل بعدی پردازنده های موبایلی اپل یعنی A9 به صورت مشترک توسط سامسونگ و TSMC ساخته شد تا ظرفیت تولید برای شرکت آمریکایی افزایش یابد. در نهایت پردازنده های A9x و A10 اپل نیز به صورت اختصاصی توسط TSMC ساخته شدند. رخدادهای مذکور به مرور اپل را به مهم ترین مشتری TSMC تبدیل کردند.
از جدیدترین برنامه های TSMC برای نفوذ بیشتر به بازار و حفظ پیش گامی در صنعت می توان به سرمایه گذاری ۲۵ میلیارد دلاری برای تولید پردازنده هایی با ترانزیستورهای پنج نانومتری اشاره کرد. تولید این تراشه ها احتمالا در ماه های پیش رو از سال ۲۰۱۹ یا ابتدای ۲۰۲۰ شروع می شود. سرمایه گذاری مذکور برای ساخت مرکز تولیدی در پارک علم و صنعت تاینان هزینه خواهد شد.
تولید پردازنده های مجهز به ترانزیستورهای پنج نانومتری به معنای افزایش تعداد ترانزیستور در پردازنده ها خواهد بود که کارایی و بازدهی آن ها را افزایش می دهد. بزرگان دیگری همچون IBM، سامسونگ و Global Foundries همچنین فناوری تولیدی دارند. TSMC در کارخانه ی جدید خود ظرفیت تولید یک میلیون صفحه ی ۱۲ اینیچی سیلیکونی در سال خواهد داشت.
TSMC علاوه بر برنامه ریزی برای تولید پنج نانومتری، در سال ۲۰۱۸ تولید هفت نانومتری خود را نیز به میزان زیادی افزایش داد. پردازنده هایی که با هدف استفاده در محصولات مبتنی بر هوش مصنوعی، کارت های گرافیکی و تجهیزات مخصوص ارتباطات 5G طراحی شدند.
ویروس واناکرای، یکی دیگر از عوامل ضرررسان به TSMC در سال ۲۰۱۸ بود. نفوذ این ویروس به ساختارهای تولیدی خصوصا تراشه های هفت نانومتری شرکت، اختلالات زیادی را در روند تولید ایجاد کرد که در مجموع خسارتی بالغ بر ۸۵ میلیون دلار برای تایوانی ها به همراه داشت. به هرحال فرایند بازیابی از نفوذ ویروس تا ماه اوت به پایان رسید و مشکلی هم برای اطلاعات مشتریان پیش نیامد.
آخرین آمارهای مالی درباره ی TSMC، درآمد این شرکت را در سال ۲۰۱۸، حدود ۳۳/۵ میلیارد دلار اعلام می کنند که نسبت به سال قبل افزایش ۶/۵ درصدی داشته است. فروش تراشه های هفت نانومتری، ۹ درصد از مجموع درآمد شرکت تایوانی را در سال گذشته به خود اختصاص داد. رشد همیشگی کسب وکار TSMC در سال های گذشته تا حدود زیادی به افزایش تولید پردازنده های کامپیوتری مرتبط بود. پردازنده های مذکور در سال گذشته رشد ۶۱ درصدی را در فروش رقم زدند که ۱۴ درصد از سهم درآمد TSMC را به خود اختصاص داد.
سود خالص TSMC در سال گذشته، ۱۱/۴ میلیارد دلار اعلام شد. شایان ذکر است رقم سود سالانه هم مانند درآمد، به رکوردی تاریخی برای شرکت تایوانی رسید. TSMC اکنون ۴۸ هزار کارمند در سرتاسر جهان دارد. مارک لیو به عنوان رئیس هیئت مدیره و سی سی وی به عنوان مدیرعامل این شرکت مشغول به کار هستند. از زیرمجموعه های مهم نیز علاوه بر WaferTech می توان به SSMC و TSMC PRC اشاره کرد.
برند اینتل، بزرگترین تولید کننده پردازنده کامپیوتر
