میرزا حسین کریمی مراغه ای متولد 12 مرداد 1310 در مراغه از شاعران معاصر است، استاد کریمی مراغه ای در روستای روشت مراغه و در یک خانواده کاملا متدین و معتقد به اصول و مذهب تشییع چشم به جهان گشود، پدرش مرحوم ذاکر مراغه ای با تحصیلات عالی قدیمی شاعری با احساس بود که در بازار مراغه به کار شمع ریزی و بقالی مشغول بود.
تحصیلات اولیه خود را با فراگیری دروسی از قرآن مجید آغاز کرد سپس تحصیلات کلاسیک را ادامه داد تا اینکه از سال 1320 وقتی 10 ساله بود شرایط سخت مالی پدر و نبود سرمایه باعث شد در ادامه دست از تحصیل برداشته و مشغول دستفروشی و دوره گردی در بازار مراغه شود، با این حال شب ها با تنی خسته و رنجور پای دروس دینی و ادبی پدر می نشست.
استاد کریمی در اوج جوانی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج 5 پسر است. او دارای 11 نوه می باشد.
سید علی خامنه ای درباره استاد کریمی گفته اند: استاد کریمی مراغه ای در جای جای اشعار طنز خود، مواد مخدر و آلودگی جوانان را که سوغات دولت های جهانخوار برای کشورمان بوده، به باد انتقاد گرفته و به بی تحرکی ملت و دولت حاکم رژیم گذشته اشاراتی بس آگاهانه کرده است، در هر ورقی از رنگارنگ استاد کریمی ، مطلبی تازه و فکری بکر به چشم می خورد.
در جمعی خدمت آقا بودیم و مجلس شروع شد رهبری فرمودند شعر بخوان. چون بعضی از کلمات در شعر بود که خجالت می کشیدم بخوانم، ایشان فرمودند سانسور نکن من تو را خوب میشناسم.
در 11 مرداد 1399 شورای ارزشیابی هنرمندان و نویسندگان کشور نشان درجه یک هنری شعر آیینی (دکترای افتخاری) را به پاس فعالیت شعری به استاد اعطا کردند.
استاد کریمی مراغه‌ای در 20 بهمن 1401 به دلیل کهولت سن و بیماری، چشم از جهان فرو بست، او در طول عمر 92 سال خود، حدود 350000 بیت شعر سروده است.
حیدر عباسی شاعر با نام مستعار باریشماز درباره استاد کریمی مراغه ای می گوید: ما مدیون استاد کریمی مراغه ای و پدر بزرگوارشان هستیم. واقعا ما در مقابل این همه آثار ناب،چه کار کرده ایم؟هیچ کار…کم ترین کاری که می توانستیم بکنیم این بود که سخنان پیرامون استاد را می نوشتیم.بماند نگاه به نوع طنز او و جنبه های مختلف آن…مراسم تشییع و خاکسپاری استاد کریمی مراغه ای
مراسم تشییع و تدفین استاد میرزا حسین کریمی مراغه‌ای، یکشنبه 23 بهمن 1401 با حضور استاندار آذربایجان‌شرقی و جمعیتی چندهزار نفری از اقصی نقاط کشور و برخی کشورهای همسایه در زادگاه این شاعر آئینی و دارای نشان درجه یک هنری برگزار شد و در جوار مقبره اوحدی مراغه ای آرام گرفت.
وی ضمن سرودن مراثی و ذکر مصیبتهای حضرت حسین (ع) با علاقه ایکه به طنز داشته راه طنز را برای اشعار خود برگزید چرا که بخوبی تشخیص داده بود که تنها از راه طنز و فکاهی می‌تواند دردها و آلام جامعه را به گوش مسئولین امر برساند و باز متوجه شده بود که تنها می‌تواند مردم به خواب رفته و بی خبر از مظالم ظلم پیشگان را با شیپور طنز بیدار سازد. روی این اصل سروده‌های خود را در سال 1338هجری شمسی در قالب یک جلد رنگارنگ به قطع جیبی در سیصد صفحه به چاپ رسانید. هنور چند صباحی از تئزیع کتاب نگذشته بود که جلد اول خاتمه یافت و اشعار آمیخته به چاشنی طنز کریمی دیوار خانه‌ها را شکست و دست بدست مردم مشتاق شهرهای آذربایجان گردید و اشعارش دهن به دهن در کوچه و بازار پخش شد. استقبال مردم ا یک طرف و به هدف نشاندن تیر خواسته‌های شاعر از طرف دیگر موجبات تشویق و ترغیب میرزا حسین کریمی مراغه‌ای را برای چاپ دوم (رنگارنگ) فراهم ساخت، در سال 1339 جلد دوم رنگارنگ به چاپ رسید و در نتیجه جلد سوم آن را سال 1342به اتمام رساند تشویق و حمایت و علاقه مندی مردم موجب شد که استاد کریمی اشعار طنز و غزلیات خود را در 15جلد تدوین و بچاپ رساند
